VisYu [TAMAMLANDI]

YUSUF & VİSAL

İSTANBUL ORHAN BEY MESLEK LİSESİ'İNDEN yazıyordu. Yatağımda sırtımı duvara yaslayıp bacaklarımı uzattım. Acaba içinde ne yazıyordu?

"Merhaba sevgilim. Nasılsın?
Uzun zamandır sana ulaşmaya çalışıyordum. Burdan gider gitmez numaranı değiştirmişsin sanırım. Aradım. Numaranın kullanılmadığını öğrendim. E-postana ve sosyal medya hesaplarına mesaj attım. Ama her nedense mesajımı görmedin. Ya da özellikle bakmadın. Ben de son çare olarak eski çağ iletişimini denedim. Ve bunu okuyorsan başarılı olmuşum demektir. Okuduğun okulun adresini Ercan'dan aldım.
Her neyse geçelim bunları. Beni özlediğini biliyorum. Bak! Aramızda her ne yaşandıysa yaşandı. Umrumda değil. Geçmiş geçmişte kaldı. Artık önümüze bakalım. Evet zor olacağını biliyorum. Bir çok hatalarda yaomış olabilirim. Ama bu düzelmeyeceğim anlamına gelmiyor. Ben seni seviyorum Yusuf. Diğer yaşadıklarımızı çöpe atalım. Kendimize yeni bir sayfa açalım. Hatasız kul olmaz. Her insan hata yapar. Önemli olan bu hatalardan ders çıkarıp bir daha yapmamak. Affetmek büyüklüktür. Beni affet! Seni seviyorum ve seni asla bırakmayacağım.
Nil Su."

"Eûzu billahi mineş-şeytanirracim Bismillahirrahmanirrahim."

Şimdi yedim naneyi. Naneyi bırak. Sapını da, çöpünü de, toprağını da...

"Hi! Bi de bunu bana Visal vermişti. Ya okuduysa? 'Umarım beklediğine değer.' demişti." Okumuş mudur?

Telefonumdan hemen Aslan'ı aradım.
"Alo"dedi.

"Aslan çok kötü bi şey oldu Aslan!"

"Ne, ne oldu?"

"Aslan galiba Visal mektubu okumuş."

"Yusuf sakin ol! Yavaş yavaş anlat anlamıyorum."

"Ya abi! Hani İstanbul'daki eski sevgilim vardı ya, o bana mektup yazmış aşkımlı canımlı. E sabah Visal 'umarım beklediğine değer.'dedi. İmalı imalı konuştu. Okuma ihtimali çok yüksek."

"Bu mu yani?"

"Hıh?"ne diyo bu ya? Ben okudu diye telaşlanıyorum. Bu ne diyo?

"Bu mu yani? Diyorum."

"Ne bu mu?"

"Şu an yanında olsaydım yüzüne tükürürdüm. Ama burdan idare edeceksin."

"Anlamadım ya."

"Oğlum sen Visal'i hiç mi tanımadın? Visal öyle bi kız mı? Hiç başkasının özelini kurcalar mı? Ayıp yani, beklemezdim senden."

"Ha, ben hiç böyle düşünmemiştim."

"Keşke düşünseydin."

"Ama ya okuduysa."

"Okumamıştır."
İnşaAllah.

VİSAL

Bahçede hızla çıkan Yusuf'u gördüm. Çantasının açık kalan bir bölümünden bi şey düştü. Kimse almasın diye koşarak gidip aldım.
"Okulla ilgili belgeler"demişti. Buydu herhalde.

"Yusuf! Yusuf!". Seslendim ama duymadı.

Arkamdan Samet geldi.
"N'oldu?"dedi.

"Yusuf çantasından zarf düşürdü. Seslendim ama duymadı. Müdürün verdiği belge falan herhalde."

"Olabilir."uzanıp elimden aldı.
"Baksana üzerinde İSTANBUL ORHAN BEY MESLEK LİSESİ'NDEN yazıyo."dedi.

"Neyse yarın veriyim o zaman."dedim

"İstersen ben de verebilirim."

Gülümsedim. "Samet sen daha kalemini unutuyorsun. Bunu mu vereceksin?"