Geç Gelen Aşk (#Tamamlandı)

42.BÖLÜM

Sabah kahvaltıdan sonra vedalaşıp konaktan ayrılmıştık. Geldiğimiz gibi iki arabayla havaalanına gidiyorduk. Tek fark Berzan yoktu.

Konakta soğuk bir şekilde vedalaşmış İstanbul'da görüşürüz demişti.

Uçağa binince Akın ve ben yan yana oturduk. İnanmaz gözlerle devamlı yüzüğüne bakıyor arada da okşuyordu. Bu hali çok hoşuma gitmişti. Neşesini bozmak istemiyordum ama konuşmalıydık.

— Akın seninle bir şey konuşmam lazım ve sanırım en uygun zaman şu an.

— Hayırdır Nermin ne oldu?

— Şey şirketten ayrılma kararım kesinleşti. Zaten daha önce de konuşmuştuk. Yine sözümün arkasındayım seni madur etmeyeceğim. Tekneyi beraber bitireceğiz. Fuarda da yanında olacağım.

Önce bir durdu. Sanki söylediklerimi analiz etti sonra bana döndü;

— Kal diyemem. Gitmen iyi oldu da diyemem. Çünkü Berzan yüzünden böyle bir karar aldığını biliyorum. Nişanlımında sana pek yardımcı olmadığının da farkındayım. O zaten bana çıtlatmıştı. Bu konuşmayı bekliyordum. Lütfen Bahar'a kızama içerleme. Berzan yüzünden o da zor günler geçirdi.
Bahar tanışmamızdan ve aşkımızın başlamasından sana bahsetmiş. Tekrar o günleri o da ben de yaşamak istemeyiz. Bakma atıp tuttuğuma Berzan benim için de kıymetlidir candır o....
Batı ile kanka olduğu zamanlarda okulda tanıştık. Ben Batı'yı hiç görmedim. Sohbetlerde bir iki adı geçti o kadar. Neyse Batı ile kızı basınca bana geldi. Sabaha kadar oturduk konuştuk. Bir müddet bende kaldı. Zaten okulun bitmesine de az vardı. Kimse bilmez bende kaldığını. Herkes hemen döndü diye bilir.
Eşyalarını korumaları topladı. Ortalarda görünmedi. Biz beraber İstanbul'a döndük. İstanbul'da da uzunca bir süre bende kaldı. Yavaş yavaş dağıtmaya başladı.
Bahar o dönemde geldi yanımıza. Berzan berbat haldeydi. Ne yiyor ne de evden dışarı çıkıyordu. Çıktığı zamanda zil zurna sarhoş geliyordu. Akşamdan sabaha devamlı içki içiyordu. Erkeğim lan ben diyordu. Bana bunu nasıl yaparlar.
Yavaş yavaş toparladık. Konuşa konuşa teselli ettik. Ama Berzan eski Berzan olmadı. Her gece başka bir kız. O bar senin bu bar benim gezen biri oldu. Eskisi gibi zil zurna sarhoş olmuyordu ama yine de içiyordu.
Bu arada son bir senedir benim işlerimde biraz bozulmuştu. Beraber ortak olmayı teklif etti iki üç ay önce. Kabul ettim. Çalışmaya başladığımızdan beri baktım ne bara gidiyor ne de içiyor. Etrafında kız da yok.
Bahar'a anlattım. Abim tekrardan aşık dedi. Berzan sen işe başlamadan bana itiraf etti. Yaşanan her şeyi anlattı.
Seni daha hoppa bir kız olarak düşündüm. Ama tanışınca hele hele iş yapınca anladım ki sen iyi bir insansın. Fakat Berzan'la uymazsın. Hanım ağalık sana dar gelir.
Bir de Demir Abi var tabii. Hakkında hayırlısı ne diyeyim bro.

— Sağol Akın. Bahar'a kırgın falan değilim. Sakın yanlış anlama. Kendince haklı. Ben sadece seninle bir daha görüşemeyeceğiz ona üzülüyorum.

— Görüşürüz görüşürüz sen merak etme. Ben şimdi pat diye iç mimar nereden bulacağım. Yardım isteyince hayır mı diyeceksin? Sen hala Fethiye'ye gitmekte kararlı mısın? Ne yapacaksın?

— Şunun şurasında yaza ne kaldı? Kafamdaki plana sadık kalıp gitmek istiyorum. Planım benim yamaççılarla takılmak. Hem dinleneceğim hem de kafamı dağıtacağım. Döndükten sonra da kendi firmamı kuracağım. Bak o zaman sana dışardan iş yapabilirim. Bahar'da bozulmaz. Berzan'la da karşılaşmayız.

— Olur olur süper olur. Sen yaparsın. Senin elinden hiçbir şey kaçmaz. Baksana koskoca Berzan Ağa'yı dize getirdin.

— Yani Akın duyanda ben kuyruk salladım sanacak. Onu ben dize getirmedim. O kendi kendine dize geldi.