Njata lule qi dikur mbolle n'bahçe t'shpis,sot pran' rrasës varrit ti pruna.
U ula në mermerin e ftoht dhe e ledhatova me durt akull t'ftohta fotografin e skalitme n'qat cop pllake.
Itesh tan ajo ngrohtsia jote asht zhduk,e ka përpi mortja e llahatarshme e kur buzt tputhnin njat cop pllake kam me nje prap mornica t'dridhuna n'trup,e jo ma at ndjenjën aq t'ngroht që kam pa nje.
Ajo vdiq bashk me ty.
Ato lule që dikur gjalloheshin sapo ty t'kqyrnin sot u kan vyshk bashk me mu.

YOU ARE READING
Luna de Novembre.
RandomCopëza ndjenjash shkëputura nga një pjesë e shpirtit tim...