SoulMate (COMPLETE)

20

"Agua naman! Bakit ngayon mo lang sinabi?!" Naiinis talaga ako kay Agua!

Nandito kami ngayon sa airport and ngayon lang nya sinabi na di nya ako masasabayan umuwi!

"Sorry na kasi Beshy." Nagpapaawa nyang sabi. "E kasi kailangan ko daw dumaan kay Tita Rita sa Cali."

"You should have told me! One week ago pa tayo nag-usap about this ah?!" Mga palusot nitong si Agua, di bumebenta sakin e!

"Nawala sa isip ko Beshy." Yinakap naman nya ako ngayon. "Don't worry. After a week nandun na ako." Pang-uuto pa nya sakin.

Gusto ko pa sya sumbatan but then tinawag na ang flight ko. I really want to strangle his neck! Nakakainis! I'll surely get bored without Agua. Almost 16 hours flight alone?! Gosh!

"Be sure na nandun ka after a week okay? Remember na start din kagad ng work natin dun!" Wala naman na akong choice kung di talaga sya makakauwi.

"Promise. I'll just fix whatever I need to fix with my Tita." Nagkiss na sya at tinutulak na ako. "Take care and be happy Bes!" May paflying kiss pa sya.

Naiiling na lang akong lumakad na nga papasok sa  airport. I have my longest 16 hours of my life, alone. Sad life. Nasanay na kasi talaga akong nandyan si Agua in everything I do. Para purihin o kaya naman ay kastiguhin ako. Ang arte ko naman, isang linggo lang naman syang mawawala.

Nung nasa loob na ako ng eroplano ay ginawa ko ang lahat para makatulog ako. I can't read a book nor watch a movie, nahihilo ako. Kaya mas gusto ko talagang kasama si Agua. Nalilibang ako sa mga kwento nya.

"Excuse me?" Tinignan ko ang lalaking nakatingin din sakin. "Are you okay?"

I'm confuse. May problema ba sakin? "Ah, yeah?"

Natawa naman sya sa sagot ko. "You keep on moving, do you feel uncomfortable?"

"Ah." Medyo nahilo kasi ako sa pagtaas ng eroplano e. "I'm good. Sorry if I disturb you."

Nginitian naman nya ako. "No. I was thinking if you want to switch seats so you can see the view?"

"Oh. No thank you. I'm fine, really. Thanks anyway." Sinuklian ko din ang ngiti nya. Ulap lang makikita ko, anong view?

"Roman, by the way." Naglahad sya ng kamay.

"Sophia." Tinanggap ko ang pakikipagkamay nya.

We didn't stop there. Ang dami nyang kwento. He's an American citizen even though his mother is a Filipina. Sa US na daw sya pinanganak at lumaki. Uuwi daw sya sa Pilipinas for a vacation. Nandun na nga daw ang pamilya nya, nahuli lang sya because of his work. He said that he's an engineer in a certain firm in NY. I share some of my details as well. And I'm glad I got someone to talk to, at least to ease the boredom. And Roman is not bad after all. He's funny. Ang dami nyang jokes na benta sakin specially with his baluktot Tagalog words.

I was asleep when we reach PH kaya yinugyog pa ako ni Roman para magising. I tried to at least freshen up bago lumabas ng airplane, baka sabihan pa ako ni Kuya Bien na ang panget ko since sya ang susundo sakin. Sabay kami lumabas ni Roman and he even helped me with my luggage. I was looking for Kuya pero di ko sya makita.

"Have you seen your brother?" Roman asked.

"Not yet." Roman don't want to leave yet not until he gets to see someone fetching me. "You can go Roman. I'll be fine." Nginitian ko sya to convince him.

Iling naman ang sagot nya. "You're too beautiful to  be left here alone."

I almost blush kung di lang ako napatingin sa lalaking papalapit sakin na nagpanganga sakin. Is this a joke?