SoulMate (COMPLETE)

33

I don't know what will happen. I'm just done running and chasing people in my life. Lagi na lang ganun. The push and pull in my relationship with Lord is just exhausting. Nakaka-ubos ng lakas at pagkatao.

The next day, I tried my best to be as normal as possible. Good thing that I have work, walang makakapansin sakin sa bahay ng pagkabalisa ko. Fucking tell me that I'm a mother now! Hindi pa din kasi nagsisink in sa utak ko lahat. Kagabi, paulit ulit kong kinukurot ang sarili ko just to be sure na di ako nananaginip. Pero kasi, pag ginagawa ko, napapaaray ako! Totoo nga kasi!

I'm in the morning shift for the whole month. Okay na din. Kahit naman kasi wala akong alam masyado sa pagbubuntis, isa naman sa sigurado ako na bawal ang nagpupuyat.

I froze when I'm about to ride my car. Nakaharang kasi sa gate namin ang sasakyan ng taong sa ngayon, ultimo kuko sa hinliliit nya sa paa, ayaw kong makita or gusto. Ewan!

Hindi ako umalis sa pinto ng sasakyan ko. I lazily look at him. "Anong kailangan mo?"

For a split second, nakita ko syang nagulat. Pero iisipin kong namalikmata lang ako dahil ang bilis kong makita ang galit sa mukha nya. "Tangna! Ikaw pa galit?"

"I need to go." I said as I slid myself inside my car at hindi na sya pinansin. Hindi nabuksan ng kasama namin sa bahay ang gate dahil nagwala si Lord. I could hear his curses and talagang kinalampag nya ang gate namin! Shocks! I know na tulog pa sila Mommy and Daddy. It is just 4:30 in the morning!

So I went out. I'm really starting to lose my patience. Nasasagad na ni Lord ang katinuan ko.

I went near the gate. "What the fuck is your problem, Lord Stephen?!" In greeted teeth, I said.

"Wag mo ko simulan Sophia! Alam mo kung paano ako magwala! Ngayon, makikipag-usap ka sakin o susunugin ko yang sasakyan mo?" Nanlilisik ang mata nya. Mahina pero madiin. Demonyo na nakikita ko sa kanya. The heck! Anong ginawa sa kanya ng sasakyan ko?!

Lumabas na ako. Mahal ko sasakyan ko. Unang pundar ko kaya yan. Tumayo ako sa harap nya. Cross arms. Nakatingin sa mata nya. Pinapaasa pala ha? Let's play your game, douche bag!

"Sumakay ka, Sophia. Wag mo hintayin na hilahin pa kita dyan." Masama pa rin ang tingin na sabi nya. I did what I was told.

Sumakay? Fine! Sasakyan ko lahat ng larong gusto nya.

I don't know what's in me. I'm 100 percent sure that I'm killing Lord in my head. Kulang na lang chop chop ang ginagawa ko sa kanya sa utak ko. As in ginigiling ko na sya, pero, malaking PERO, gusto kong nakikita sya. If only I didn't hear their conversation, I already throw myself to him.

He parked on a fastfood chain near the hotel. As in, isang kembot na lang, hotel na. Doon ko lang din narealize na hindi pa nga ako nagbebreakfast and I'm hungry. Aww! Sorry little one, you're hungry too? Unconsciously, I held my little tummy.

The usual angry Lord went out. Derederetso sa loob. I rolled my eyes. I just follow him inside. Nasa pila sya kaya umupo na lang ako. May mangilan ngilan na din na kumakain, pero syempre iba ang dami ng tao pag oras na talaga ng breakfast o lunch.

In no time, nasa tabi ko na sya. He ordered me spaghetti and burger. At nung naamoy kung yung spaghetti, I almost choke! Yuck! Bakit ganun amoy nun?

Napatingin naman sakin si Lord, nakataas ang isang kilay na parang iritadong iritado.

"Ayoko nyan." I said while trying not to choke. Linayo ko ang spaghetti. I saw his order. Nuggets. Without asking his permission, kinuha ko. Sarap!!!

Tumayo si Lord pero di ko na pinansin kung ano at saan sya pupunta. I enjoyed his nuggets. Oorder pa nga ako, mukhang eto gusto ng Baby ko. But before I can finish it, nagbaba sya ng isang bucket.