Anime - One shot's

Sebastian x reader

Siedziałaś na ławce w ogrodzie wraz z czarnym, puszystym kotem. Wiedziałaś doskonale, że hrabia nie lubi tych sierściuchów, dlatego nie przyprowadziłaś go do rezydencji. Jego futro było niesamowicie miękkie.

- Panienko, Panicz nie byłby zadowolony, gdyby dowiedział się o tym małym gościu...

- Wybacz Sebastianie. - Spojrzałaś na demona. Kruczoczarne włosy i niesamowite krwiste oczy. Jasna cera i szczupła sylwetka. Był zdecydowanie zbyt idealny jak na człowieka, stąd właśnie dowiedziałaś się, że nim nie jest. - Nie mogłam się oprzeć... Ma cudowne futro, w dodatku jego kolor przypomina mi o tobie.

- O mnie? - Mężczyzna potarł brodę i się zamyślił. - Dlaczego panienka chce o mnie pamiętać? - Zapytał i spojrzał wielce zdziwiony na ciebie.

- Ludzie mają w zwyczaju pamiętać osoby, które lubią. - Uśmiechnęłaś się ciepło.

- A ty mnie lubisz [T.i]? - Twoje serce zabiło, bo pierwszy raz od dawna wypowiedział twoje imię. - Wybacz... Gdzie moje maniery.

- Ależ nie, nic się nie stało. Po prostu trochę mnie zdziwiłeś. - Położyłaś dłoń na jego dłoni i je splątałaś. - Również lubisz koty, czyż nie?

- Tak, zdecydowanie. Czuje w nich coś znajomego, są jakby... magiczne. - Uśmiechnął się ciepło.

- Czuję taką magię od ciebie, nie wiem jak to nazwać, określić. Mam nadzieję, że rozumiesz. - Demon nie ukrywał zdziwienia na twarzy, jednak ono przerodziło się w ciepły uśmiech.

- Również czuję od ciebie taką magię. - Położył wolną dłoń na twojej głowie i ją pogłaskał.

- Ale... ja jestem zwyczajną damą, nie posiadam zdolności. - Westchnęłaś.

- Posiadasz więcej niż myślisz. W końcu której ziemiance udało się skraść serce demona? - Zanim zrozumiałaś co Sebastian powiedział to poczułaś jego usta. Musiałaś stanąć na palcach, ponieważ był niesamowicie wysoki.

- Moje serce należy do Ciebie Sebastianie. - Mruknęłaś, gdy tylko złapałaś oddech.

Ujrzałaś chytry uśmieszek demona i jego cudowne oczy. Ten widok właśnie tak uwielbiałaś.

- Oczywiście kochana. - Ucałował ciebie.

Wtuliłaś się w niego i zamknęłaś oczy, aby dać się ponieść chwili.