Anime - One shot's

Izuminokami x reader

Czasami zwyczajnie ciężko jest być wojownikiem, do tego przywódcą swojej drużyny. Być może to zbyt wielki ciężar? Jest wiele "ale", jednak ten wojownik się nie poddaje. Byłam przekonana, że wiem o nim wszystko, jednak to strasznie mylne... Przy naszym ostatnim spotkaniu opowiedział mi nieco o pewnym niecodziennym spotkaniu. Tak, pamiętam to cały, cały czas...

W wiosce pojawiła się nadzwyczajna dziewczyna, piękne błyszczące oczy o odcieniu ze snów. Włosy zadbane, o wspaniałym kolorze. Śliczna cera, malinowe usta. Jednym słowem "marzenie" dla każdego mężczyzny. Owa dama była serdeczną przyjaciółką naszego wojownika, co prawda nie od samego początku... Chciałabym przedstawić okoliczności tego spotkania.

***

Jak zwykle pracowałaś wykonując jakieś drobne obowiązki. Dzisiaj padło na Ciebie by pójść na rynek i zrobić małe zakupy jedzeniowe. Tak, więc.. przechadzałaś się po rynku i oglądałaś ofert ze straganików.

- Dzień dobry panienko! - Usłyszałaś Agnes, swoją ulubioną przekupkę.

- Dzień dobry! - Odpowiedziałaś bez namysłu.

- Mam coś dla Ciebie. - Handlarka wyciągnęła zza lady piękny wieniec z polnych kwiatów. Właśnie tym się zajmowała, pleceniem kwiatowych ozdób. - Nie chcę za to pieniędzy, po prostu pasował w mojej głowie do twojej ślicznej twarzyczki. - Uśmiechnęła się serdecznie. Zarumieniłaś się delikatnie i założyłaś go na głowę.

- Dziękuję. - Posłałaś staruszce uśmiech i pożegnałaś się, w końcu miałaś jeszcze coś do zrobienie.

Kupowanie świeżych owoców, warzyw, mięsa.. i wszystkiego co niezbędne było do sporządzenia dzisiejszego obiadu. W zasadzie zeszło na to nieco czasu, więc postanowiłaś, iż czas już wracać. Szłaś spokojnie drogą i już miałaś wejść w uliczkę obok, gdy nagle wybiegł z niej mężczyzna i wpadł prosto na Ciebie. Obydwoje upadliście na ziemię. Lekko się skrzywiłaś, bolało ciebie miejsce, na które spadłaś. Otworzyłaś gwałtownie oczy i ujrzałaś porozrzucane warzywa i owoce wokoło torby. Mężczyzna już zaczął je zbierać, zanim się obejrzałaś to podał Ci dłoń byś mogła wstać.
- Wybacz panienko, nie taki miałem zamiar. - Ciepły uśmiech. Ujęłaś jego dłoń i podniosłaś się, a następnie przejęłaś torbę.

- Nic się nie stało. Dziękuję. - Odpowiedziałaś takim samym uśmiechem. - Mogę poznać twoje imię wojowniku? - Zaciekawił Ciebie jego niecodzienny sposób bycia. Mężczyzna miał długie, ciemne włosy, z twarzy też był niczego sobie.

- Izuminokami, a Ciebie jak nazywają? - Oczarował ciebie zupełnie swoimi białymi zębami, które były wyraźnie widoczne, gdy się wyszczerzył w uśmiechu.

- [T.i]. - Splotłaś dłonie, poczułaś, że na twojej twarzy zaczyna pojawiać się cień rumieńca, że zaczynasz się kłopotać.

- Muszę uciekać, ale może zechciałabyś spotkać się jutro.. wieczorem pod świętą sakurą po środku miasteczka? - Widać było jakby nadzieję w tym zapytaniu.

- Z miłą chęcią. - Pomachałaś mu na pożegnanie i rozeszliście się w swoje strony...

***

Następnego dnia przyszła do ciebie twoje serdeczna przyjaciółka, Isolda. Oczywiście jak to bywa chciałaś się z nią podzielić swoją opowieścią. Pod koniec dodałaś, że dzisiaj się z nim zobaczysz, o zachodzie słońca.

- Izuminokami? Ten?! Masz szczęście dziewczyno! - Stwierdziła. - Uwierz mi na słowo, powinnaś się przygotować, w końcu idziesz na spotkanie z najprzystojniejszym mężczyzną jakiego świat widział - Rozmarzyła się widocznie.

- Czy ja wiem? Być może po prostu chce mi zrekompensować jakoś ten niefortunny wypadek. - Znowu splotłaś dłonie i poczułaś zakłopotanie.

- Mówię Ci to jako przyjaciółka, pokaż się z najlepszej strony. - Chytry uśmieszek. Isolda wzięła kosmetyki z torebeczki, jak wiadomo nie były to jakieś wybitne tusze i inne.. ale na te czasy powinno być wystarczające. Chciała jedynie delikatnie podkreślić twoją urodę.

- Co powinnam ubrać? - Otworzyłaś szafę i zaczęłaś się zastanawiać.

- Co powiesz na tą sukienkę? Wygląda fenomenalnie. - Szatynka wyciągnęła długą do ziemi suknię w kolorze [kolor].

- Cudownie. Będzie idealna. - Uśmiechnęłaś się i przjęłaś od niej wieszak z ową suknią. Od razu poszłaś do łazinki, by się przebrać. Sprawnie Ci to poszło, więc wróciłaś do pokoju.

- Z takim wyglądem możesz podbić świat moja droga, jednak na razie.. leć już. Późno się robi. - Wskazała na zewnątrz, jak słońce zaczynało spadać na horyzoncie. Kiwnęłaś głową na znak zrozumienia.

***

Ciemnowłosy się spóźniał, jednak czekałaś cierpliwie w wyznaczonym miejscu. W końcu ujrzałaś go, błysk w jego oczach niemalże Ciebie hipnotyzował.

- Witaj.

- Dobry wieczór. - Skinęłaś.

- Wyglądasz olśniewająco. - Uśmiechnął się i wręczył Ci różę. - To dla pięknej damy. Od razu ujrzał jak się czerwienisz na twarzy.

- Dzi...ękkuuję... - Odpowiedziałaś i zaczęłaś szybciej oddychać.

- Stresujesz się przy mnie? - Zaśmiał się.

- Nie..tak... Nie..co ty? - Byłaś już nieco zakłopotana.

- Spodobałaś mi się, jesteś inna niż te wszystkie damy w wiosce. - Westchnął. - Widzisz jakąś nadzieję dla nas?

- Znam Ciebie od wczoraj zaledwie... - Tym razem obróciłaś się w jego stronę ciekawa reakcji.

- Ach.. tak. - Wyszczerzył zęby. - Przypominasz mi kogoś. - Ciemnowłosy ujął twój podbrudek i jakby ruchem nakazał Ci spojrzeć w swoje oczy. - Kogoś naprawdę mi bliskiego... - Rozmyślał tak moment, aż nagle zupełnie nieoczekiwanie złożył pocałunek na twoich ustach. Odsunęłaś się niesamowicie szybko, zaczerwieniona na twarzy.

- Co ty wyprawiasz?! - Próbowałaś odwrócić wzrok.

- Kiedyś się dowiesz [T.i], kiedyś powiem Ci prawdę..