Mean Girls and Bad Boys

✓ CHAPTER 23: Tears

Emi

"His EX."

Wow ha! Akalain mo yun. May EX siya! HAHA! I cross my arms at tinaasan siya ng kilay. "Kung tapos ka ng ipangalandakan ang status mo sa kanya, makakaalis ka na." sabi ko at pinagbuksan ko pa siya ng pinto.

Tumayo siya at saka nagsuot ng sunglasses. Naglakad siya palabas pero tumigil siya sa may pintuan. "Paki-alagaan si Vinz."

"Hindi ako yaya, bobo!" sabi ko at sinarado ko agad yung pintuan. For sure, salubsob siya sa labas. BWAHAHAHA! Ang kapal ng mukha niya. Gagawin pakong yaya!

Umupo ako sa tabi ni Vinz at saka nilagay yung paper bag sa sidetable na naglalaman ng lunch. I look at him and I sigh. "May ex ka pala."

"Selos ka naman."

Unti-unti niyang dinilat yung mata niya at ngumiti ng pagkaloko-loko. Wait! Processing .. Kung kanina pa siya gising, ibig sabihin ..

"Oo, kanina ko pa naririning yung pinaguusapan niyo."

"Wow ha! Kung anu-ano lang ang sumaksak dyan sa katawan mo at nabugbog ka lang, nakakapagbasa ka na ng isip. Try ko rin kayang magpabugbog ng makapagbasa din ako ng isip ko."

"Di mo na kailangang magpabugbog para mabasa isip ko dahil 'I love you' lang ang mababasa mo dito."

Wait! Processing ...

Ah! Alam ko na.

"Gutom ka na." sabi ko at sinimulan ko ng i-prepare yung lunch niya. Kailangan ko ng pakainin to'. Kung anu-ano na kasi ang lumalabas sa bibig niya eh.

"Emi?"

"Bakit?"

"I'm sorry."

"Sorry saan?"

"Yung last time nung--"

"elementary pa tayo? Vinz, stop it! Past is past, okay? Nakalimutan ko na yon. Pinaghirapan mo ngang humingi ng tawad sakin tapos ibabalik mo naman ang nangyari noon. Sige ka! Iiwan kita dito at di na kita aalagaan."

Bwisit to'. Nagawa pang magdrama sa harap ko.

"Pero totoo talaga yung sinabi ko kanina."

Eh? Ano ba yung sinabi niya kanina? Nakalimutan ko na eh. Wait! Nagpoprocess pa. Ah! Yun ba yung may 'I love you' sa isip niya? Ano naman meron dun?

Inabot ko yung pagkain sa kanya at ningitian ko siya. "Gutom ka na nga talaga!"

Umupo ako sa sofa at saka binuksan yung TV. Tiningnan ko siya. Hindi pa nga niya talaga ginagalaw yung pagkain niya.

"Bakit?" I ask him.

"Di ka kasi naniniwala sa mga sinasabi ko eh."

"Di naman talaga kapani-paniwala eh." tapos tumawa ako. Then, I look at him and his face was really serious.

I curl my eyebrows. "What are you trying to say right now?"

"That--"

"Stop! That word is enough. I'm leaving!" then I left the room. Nang may madaanan akong nurse, hinawakan ko siya sa braso. She look at me as if I will eat her. I sigh.

"Im sorry. Paki-assist yung patient sa room #406. Aalis ako eh." then I let her go at saka naman ako dumiretso sa CR. I face the mirror and I look at myself.

Hindi ko na kaya. I was just fooling myself around as if I didn't feel anything. I thought he was just joking. But, I didn't expect na seseryosohin niya pala. Bakit ganun? Parang feel ko, sinasaktan ko nanaman ang sarili ko. Okay na kasi ang lahat eh. Bakit parang may iniiwasan ako? Ano nga ba talaga ang iniiwasan ko? Iniiwasan ko bang ma-fall sakanya? Uggh! I can't find the answers to all of my questions.