Deli Dolu

Yirmiüçüncü Bölüm;

Bölüm şarkısı;
Burak Kut- Meyra = Karar bize ait

"Az solmadık bizde ama düşmedik dalımızdan."

Efes'in Dilinden Devam;

Çocuksu bir öfkeydi içimizde ki, kaybetmiş olmanın verdiği kin vardı gözlerinde.
Hissettiğim değil, hissettirdiği buydu .
Ne kadar yakın bir o kadar da uzak. Sanki bir bana uçurum gözleri, sanki insanlar, evler, yollar aramızda duvar.

Müdürün odasından çıktığımızda ikimizin yüzünden pişmanlıklar damlıyordu yerlere.
Okan kepenkleri çoktan indirmişti.
Kahrolası kalbim, biliyorum onun için böyle attığını ve engel olmak gelmiyor içimden.
Düşmek istiyorum uçurum yüklü gözlerinden, ölmek istiyorum, gülüşünü unutmadan.
Biliyorum, başka bir mevsimsin.
Bir daha hiç yaşanmayacak, kalbime asla uğramayacak olan...

Eğer varsa sinirlerimin bir ayarı, Okan sürekli bozuyordu.
Korkutuyordu beni öfkesi, lakin kızamıyordum.
Üzülüyordum, nasılda harcandık bozuk para gibi.
Yeter diyesim geliyordu yeter sev beni artık.
Yada bırak acımı çekeyim.

Bensiz güldüğü an öldürmek istiyordum, bensiz üzüldüğünde sarılmak. İstanbul kadar kalabalık, Konya kadar kocaman ...

Mutsuzduk ikimizde .
Müdürün söylediği lafları sindirmeye çalışırken "Pazartesi ilk işiniz odama gelmek olsun ! Sizinle mi uğraşacağız !"demesini sindirmek kolay değildi.
Okuldan atılacaktık !

Kendim için değilde Okan için üzülüyordum .
Hayalleri vardı, ellerini pantolonunun cebine sokmuş, derin bir nefes alıp verdikten sonra sırtını dönüp yürümeye başlamıştı.
Arkasından yürüyordum ufak ufak  adımlarla, onca yaptığı şeyden sonra yine onu düşünmek; aptallık bu.
Yada aşk işte!

"Sence okuldan atarlar mı ?"dedim kısık bir sesle.
Omuz silkti, hiç umurunda değilmiş gibi.
"Atarsa atsın! "

"Ama Okan, okul senin kötü hayatından kurtuluş biletin değil miydi ?"

Arkasına bakmadan yürümeye devam etti.
"Bu seni ilgilendirmez kızım, işine bak sen !"dedi ve merdivenleri hızla inmeye başladı.
Arkasından koştum, yetiştim ve kolunu tutup durdurmaya çalıştım.
Durmuyordu.

"Okan bir yol bulalım, senin okuldan atılmanı istemiyorum."dediğimde durup bana doğru döndü .
Baştan aşağıya süzdü, kaşlarını çattı.

"Benden sana ne amına koyim! "

"Okan, bu başka bir konu. Hayatın, geleceğin söz konusu !"

Aniden kolumu kavrayıp sıkmaya başladı. Sıktığı dişlerinin arasından tıslayarak "Böyle davranarak çıkışta yırtacağını sanıyorsan yanılıyorsun! Aklını alıcam kızım aklını !"diyerek sertçe itti. Arkasına bile bakmadan merdivenleri inmeye devam etti.
Geri zekalı .
Bildiğin geri zekalı!

Onun umurunda olmayan neden benim umurumda ki?
Peşinden gitmek yerine rehberlik dersimin olduğu sınıfa girdim.
Hocalardan özür dileyip sırama geçtim.

"Ne oldu, çok kızdımı müdür ?"dedi Gülsüm fısıltı şeklinde.

"Pazartesi odama gelin dedi. Okuldan atacak sanırım. "dedim ve çantama kalemlerimi koyup aklıma gelen şeyle Gülsüm'ün koluna vurdum.
"O değilde çıkışta ne yapacağım! " dedim ağlamaklı yüz ifademle.

"Ay bilmiyorum ki Efes, durduk yere başını belaya soktun. Hemde okuldan oldun ya bu okul sensiz çekilmez ki . Ben çok alışmıştım kısa sürede sana."

"Ay bende bilmiyorum, dua et benim için ."dedim ve zil sesiyle yerimden fırladım. Çanta mı sırtıma atıp "Görüşürüz Gülsüm."diyerek arkama bakmadan koşmaya başladım.