Alper'le hayal et

Bölüm 39

"Sana inanamıyorum kanka!"
"Of Yusuf başlama ya. Ben sanki çok inanıyorum." Dedim ve salona indik. Alper hariç herkes vardı ekipten.
"Ya Ceren sana ilaç falan mı verdi orada naptın Kızım dün akşam?!"
"Ay hakikaten Kumsal. Bak Alper çok kötü. Odasından çıkmıyormuş. Zaten Cenk amcalara geçmiş onlar söyledi."
"Evet evet odadan dışarı çıkmıyormuş. Konuşmuyormuş kimseyle." Diye bir anda sıraladılar herşeyi.
"Arkadaşlar." Dedim.
"Lütfen. Ben dün akşam gayet ciddiydim."
"Ya Kumsal saçmalama. Alper çok kötü diyorum. Kalk çocuğu sen bu hale getirdin sen toparlarsın anca hadi gidiyoruz."
"Ya hayır! Biliyo o ne yaptığımızı!" Dedim bir anda.
"Kim biliyo?"
"Ya hay ben ağzıma ya." Dedim.
"Kumsal anlat dedim kim biliyo?!"
"Size anlatıcam ama eğer Alperden bununla ilgili tek kelime duyarsam... sizi kardeşlikten silerim."
"Ooooo tamam. Ama anlat."
"Ceren öldürücekti beni. Tek şartla bırakırım dedi. Alperden ayrılırsan. Çünkü ben ölseydim Alper nefes alamazdı... siz... ona keza... ben iki türlü de ölücektim... öyle de oldu zaten."
"Ya ama ben sana kıyamam ya..."
Ağlıyodum. Zaten elimden bir tek o geliyordu. Neyse hazırlanıp çıktık. Alperlere gelmiştik.
"Ya beni görmek istemeyecek ki."
"Ya ister belki gel." Dedi be tereddütle içeri girdim.
"Alper..."
"Yalnız kalmak istiyorum Kumsal."
"Alper dinle bak lütfen."
"Yalnız kalmak istiyorum." Dedi üstüne basa basa.
"Bak konuşalım lütfen. Hiç mi hatrım yok sende lütfen."
Dedim ve sarıldım. Kolları karşılıksız kalmıştı.
"Alper nolur yapma böyle bak. Sana sadece şunu söylicem. Sen Mertte hangi durumdaysan ben de öyleyim."
"Ne?"
"Senin o zamanki halinle aynı durumdayım."
"Seni kim zorluyor Kumsal? Nasıl bir hikayeyle affettireceksin kendini?" Dedi alaya alarak.
"Alper ciddiyim. Gerçekten bak. Çok ciddiyim."
"Tamam Kumsal. Şu an seni dinlemek istemiyorum."
"Ya Alper lütfen dinle beni. Ceren zorladığı için ben senden ayrıldım."
"Ne?"
"Ceren öldürecekti beni. Birtek senden ayrılırsam bırakıcaktı. Bende ayrılmayı seçtim çünkü ölseydim sizin halinizi düşünmek işten bile değildi."
"Öyle mi oldu gerçekten?"
"Gerçekten. Eğer hâlâ bana inanmıyorsan gidiyorum. Sen çağırana kadar gelmiycem." Arkamı dönüp gitmeye başladım. Tam odadan çıkıyordum ki,
"Kumsal."
"Efendim." Dedim be birden sarıldı.
"Offf bi an seni kaybettim sandım." Dedim.
"Ya ben.... o an birden Benden ayrılmak istediğini söyleyince..."
"Özür dilerim... çok özür dilerim..."
"Tamam. Affettim seni. Ama bir şartım var." Dedi ve öptü. Sonra el ele aşağı indik. Tabi ben Cenk Beyin evinde olduğumuzu düşünmediğim için baya rahatım hani. Müthiş bir rahatlık. Sonra merdivenden indik ve Atayı falan görünce hatırladım burada olduğumuzu. Tabi bizimkiler hemen ooooladı falan.
"Ooooo bizimkiler barışmışşşş!"
"Ay şükür!"
"Var ya sizin hikayenizi dizi yapsak, 37 sezon 974 bölümde falan anca yarısına geliriz. Arka sokakları geçeriz."
"-herkes kahkaha atıyor-"
1 AY SONRA:
Herşey güzeldi. Alperle çok eğleniyorduk. Geçen doğruluk mu cesaretlilik mi oynadık ve Alper bey cesaretlilik diyip parkta beni öptü. Neyse o sabah Alperin dans provasına yetişmesi gerektiği için ben büroya tek geldim.
"Kumsal hanım odanızda misafiriniz var."
"Kimmiş?"
"Bilmiyorum Efendim."
"Tamam canım sağol." Diyip odama geçtim. Ve o karşımdaydı...