Alper'le hayal et

Bölüm 8

Tümör. Beynimde şu an küçük olsa bile ileride büyüyebilecek bir tümör varmış. Beynimden vurulmuşa döndüm. Akşam olunca Eve geldim ve Alper'le Yusuf'u çağırdık. Hep beraber yemek yedik. Alper moralimin bozuk olduğunu anlayıp, "Sevgilim bir şey mi oldu?"
"Yoo yok hayır şey bugün bir duruşmam beklediğim gibi geçmedi de onun için herhalde."
"Tamam asma suratını."
"Peki." Yemekten sonra film izlemeye başladık. Bütün moralim yetmezmiş gibi filmde de iki sevgilinin hikayesini anlatıyordu ve kızın beyninde bir hastalık vardı. Of of filmin sonunda kız ölüyordu. 😭😭😭 Kötü olmuştum.
"B-ben yatıyorum."
"Noldu sana?"
"Hiiç biraz halsizim yatıyım sabaha geçer."
"Tamam iyi geceler aşkım."
"Sanada hepimize." Sabah berbat bir baş ağrısıyla uyandım. Zaten büroda da işim yoktu o yüzden İlyas'a gittim.
"Sana birşey söylemem gerek kanka daha kimse bilmiyor."
"Tamam söyle kanka."
"Benim... beynimde tümör var."
"Ne?!"
"Kaç gündür başım dönüyordu. Hasteneye gittim bende sonra..." dedim ve ağlamaya başladım. İlyas bana sarılıp,
"Tamam geçecek. Tamam mı tedaviye başladın mı?"
"Öyle tedavi yok henüz. İlaçla."
"Alper'e söyle bence."
"Hazır hissetmiyordum kimseye söylemeye ama içimi dökmem lazımdı bak kimseye özellikle Alper'e söylemek yok tamam mı?"
"Tamam merak etme." O gün çalan hiç bir telefonuma bakmadım. Bakmadık daha doğrusu İlyas da kötü olmuştu. O gün onda kaldım ve sabah Eve geldim maalesef bugün cumartesiydi ve Tuğba evdeydi. Kapıyı açtı ve,
"Sen neredesin ya Alper var ya delirdi çocuk ben de merak ettim seni."
"İlyastaydım. Birşey yok."
"Bak sen kaç gündür iyi değilsin." O an yine başım döndü ve bayılmışım. En son gözümü hastanede açtım. Alper başımdaydı ve koridordan ağlama sesleri geliyordu. Uyandığımı görünce ağladığı belli olan bir sesle,
"Bana neden söylemedin?" Dedi.
"B-bilmiyorum bende o gün öğrendim ç-çok yeniydi Alper."
"Söyleyebilirdin beraber atlatabilirdik."
Konuşmadım. Sadece ona sarıldım o da bana sarıldı. Sonra içeri herkes girdi. Yusuf,Tuğba, Eli, İlyas, Yaprak, Gökhan,Sinan,Ali,Oğuz ve Yağmur vardı. Tuğba gelip bana sarıldı.
"Gıcık ödüm patladı sana bir şey oldu diye gözlerim şişecek."
"Ya kıyamam." Böyle anlaşırdık kardeşimle. Şakalaşarak. Herkes bu şekilde geçmiş olsun falan dedi ve hastaneden çıktık. Tabii annemler duydu olayı ilk uçakla İstanbul'a geldiler. Birkaç gün yoğun -gerçekten aşırı yoğun- bir bakım altındaydım. Alperle Yağmur bizde kalıyordu. İki gün sonra bayağı iyiydim. Kapı çaldı ve Alper açmaya gitti sonra öyle bir geldi ki gözlerime inanamadım...