Tam bir bardak limonatayı(not multimedyadaki senden nefret ediyorum anne katil oldum yerine Alper diyor haberiniz olsun.)bitiriyordum ki boğazımda kaldı çünkü... Öksürmeye başladım. "A-abimler burda! Tuğba nerde! Has... bittik. Birşey yapalım." Derken arkadan bir el omzuma dokundu: Meriç abiciğim (!!!!!!!) "Kumsal hanım?" "A aa sende mi buradaydın ya?" "Oo sürü gibi gelmişsiniz ve şimdi de gidiyorsunuz hadi!" "Ya yeni geldik zaten." "Karşı mı geliyorsun?" "Hayır ama yeter artık bak biz çocuk değiliz tamam mı?!" Bayağı sinirlenmişti. Bastırarak, "Kumsal eve gidiyorsunuz. Bitti. Hadi. Eve." Oflaya puflaya binmiştik arabaya. Alper de hâlâ bana kızgındı. Eve geldik ve Alper hariç herkes gitti. Alper de gidiyordu aslında ama yalvar yakar burada kalmaya ikna ettim. Sonra akşam parkta yürümeye çıktık. Normalde elimi tutup yürüyen Alper, şimdi benden birkaç adım uzakta yürüyordu. "N'oluyo sana?" "Birşey olmuyor." "Emin misin?" "Evet." "Alper sırf erkek kankalarım var diye bunu yapamazsın ya." "Birşey yapmadığımı söyledim Kumsal." "Yalan söyleme. Kaç gündür çok uzaksın." "Uzak değilim normal davranıyorum." "Hayır. Hâlâ yalan söylüyorsun." "Kumsal eve gidelim hadi. Ordan da eve geçicem." "İyi nereye gidersen git." Dedim ve ondan hızlı yürüyüp eve gittim o da eşyalarını toplayıp gitti." 1 HAFTA SONRA: Nihayet davalarım bitti derken yeni bir müvekkilim geldi. Açık konuşayım çok yakışıklıydı. Mert Sakman:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karanlık bir adam karısından kurtulmak istiyordu.
Her neyse şu an Mert'in duruşmasındaydık. "Sayın hakim, müvekkilimin maddi hisselerinden karşı tarafın davacısı tarafından mahrum bırakıldığı için taleplerinin reddedilmesini ve boşanmanın olmasını talep ediyoruz."
Duruşma bitişinde tam çıkıyordum ki Mert gelip bana sarıldı. "Kumsal gerçekten çok teşekkürler. Ha pardon Kumsal hanım. "Sorun yok Mert bey." "Sorun yoksa bey de yok o zaman." "Peki." Diyip avukat odasına gidiyordum ki Mert, "Bu güzel günü kutlamak adına bu akşam yemek yiyebilir miyiz Kumsal?" Benim de zaten kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı. "Peki. Sen konum at ben gelirim." "Ben alırım seni." "Gerçekten gerek yok. Ben gelirim." "Tamam o zaman." Kumsal'ın kıyafeti:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Restorana geldik ve yemek yemeye başladık. Biraz konuştuk ve Eve gittim. Öyle kayda değer bir şey olmadı. Eve geldim ve biraz uzanıp telefona daldım. Sonra Alper mesaj attı. Parka gel diye. Barışıcaz sandım bir an. "Naber?" "İyi sen?" "İyi." "Kumsal ben sana birşey söylemek istiyorum." "Seni dinliyorum." "Ayrılabilir miyiz?" "N-ne?" "Ayrılmak istiyorum Kumsal lütfen nedenini sorma." "B-başkasını mı seviyorsun?" "Hayır. Lütfen altını eşeleyip bir neden arama ama bitti. Kendine iyi bak..." Eve gidip kendimi odama kitledim. ALPERİN AĞZINDAN: O Mert b*ku beni çok kötü tehdit etmişti. Hem de Kumsal'a zarar vermekle. Çok kötüydüm. Kumsalsız nasıl yaşayacaktım ben? Mert Kumsalı seviyordu. Kumsal onunla birlikte olmazdı ama bana inat olur diye de korkuyordum. Off napıcam ben ya?!! KUMSALIN AĞZINDAN: Tuğba yemek yemeye çağırıyordu. Yağmur,İlyas,Eli ve Yusuf vardı. Yusuf'la da kardeş gibiydik. Sonra kapının kilidini açıp yerime oturdum. İlk önce Eli girdi. "Canım noldu sana anlat hadi birazcık."Yağmur ise, "Alperi de aradım geliyor şimdi." Aniden irkilerek, "Ne! Neden onu çağırıyorsun herşey onun yüzünden zaten.........." diye devam ederken kapı çaldı ve Mert içeri girdi. Evini nereden biliyor derseniz yemek günü beni eve o bırakmıştı. "A ben geçerken uğrayım dedim ama pek uygun bir zamanda gelmedim sanırım." Sonra Meriç abimle Alper içeri girdi. Alper gelip bana sarıldı. Bense hiçbir şekilde karşılık vermedim. O gelmeden nasılsam aynen öyle oturdum. Bu arada Mert'in tebessüm ettiğini gördüm. Sonra da...
