Alper'le hayal et

2. SEZON 58. BÖLÜM ~DÜZENLENDİ~

"Ta taaa ! Bak sana ne göstericem."
"Aras ! Napıyorsun sen !"
"Gel bak elimde çok güzel fotoğraflar var." İçimden yine ne diyor bu salak diye geçirip yanına gittim.
"Bak Alperle Ceren." Fotoğrafları görmemle beynimden vurulmuşa döndüm.
"Versene şunları bana."
"Al bakalım." Dedi ve aldım. Alperle Ceren'in fotoğrafları vardı. Selfieleri.
Fotoğrafları aldım ve bürodan çıkıp eve geçtim. Neyse hazırlandım ve Alper geldi evden çıktık.
AKŞAM:
"Bitanem sen iyi misin yüzün asık ?"
"İyiyim."
"Hayır bir şey olmuş sen bana söylemiyorsun."
"Alper arabada konuşalım mı ?"
"Tamam canım."sesi ve arabaya binip turlamaya başladık. Önümüzde de İlyaslar vardı.
"Alper bunlar ne ?!" Diyip fotoğrafları gösterdim.
"Ne sandın sen bunları ?"
"Benim sandığım şey çok açık. Demek ki Ceren'le de hâlâ birliktesin."
"Kumsal bunlar ben seni tanımadan önce Ceren'le olan fotoğraflarımızdı. Sana göndermiş ve sen YİNE bana güvenmedin !"
"Ya şunları gördüğümde ne düşünebilirim !"
"Ya sen benim seni aldattığımı mı sanıyorsun Kumsal sen bana neden güvenmiyorsun neden neden ! Senin Alper bunu yapmaz demen gerekir ya neden !"
Cevap veremedim.
"Bak gerçekten bizim sorunumuz bu ! Senin bana GÜVENMEMEN ! Ama ben artık gerçekten sıkıldım Kumsal ! Senin bana olan güvensizliğinden kavga etmemizden HERŞEYDEN !"
"HERŞEYDEN öyle mi ?"
"Yyani Kumsal bak şun-"
"Tamam Alper anladım ben. Sen benden de sıkılmışsın." Bir kaç dakika sessiz geçmişti. Ağlıyordum.
"Kumsal ben öyle demek iste-"
"Alper !!!!!!!!!" Yağmurla İlyas yol çalışmasına girmiş uçurumdan yuvarlanıyorlardı.
"İlyas !"
"Yağmur !" Araba pert olmuştu. Hemen yanlarına indik.
"İilyas Yyağmur uyansanıza hadi bakın biz geldik hadi uyanın Alper uyanmıyorlar Alper bir şey yap !"
Alper ambulansı arıyordu. Bir kaç dakika sonra ambulans geldi. Ambulansa ben bindim Alper arkamızdan geliyordu.
"Nolur gitmeyin ! Bakın Hayal var evde sizi bekliyor Hayal için güçlü olun kardeşlerim lütfen..."
HASTANEDE:
Herkes buradaydı. Yağmurun ailesi, İlyas'ın ailesi, bizim ekip ve yağmurun ailesinin bff' si annemler.
"Ay kızım Hayali unuttum ben ! Kumsalcım nolursun Hayal sizde kalsın ben ona bir şey yokmuş gibi hissettiremem çünkü nolur kızım." Kararsız kalmıştım ama,
"Tamam ama en ufak bir şeyde beni de arayın Gamze  teyze."
"Tamam yavrum çok sağol." Alperle Hayali evden aldık ve bize geçtik. Tabi bu hengamede hiçbir şey konuşmadık. Kapıyı çaldım ve Hayalin bakıcısı açtı kapıyı.
"Merhaba."
"Merhaba Kumsal hanım." Olanları anlattım ve Hayali aldık.
"Burada bir prenses varmış !"
"Aaa Kumsal teyze Alper abi !"
"Gel bakalım !"
"Neyeye gidiyoyuz?"
"Bu akşamm bize gidiyoruz ve hep beraber eğleniyoruz !"
"Yaaa annemle babam da geyiyo mu ?"
"Tatlım, onlar sana bir sürpriz hazırladığı için gelemeyecekler."
"Hımm. Tamam o zaman gidelimm !"
Eve varmıştık.
"Kumsal teyze sen niye üzgünsün ?"
"Üzgün değilim aşkım sana öyle gelmiş."
"Hmm."
"O zaman film izliyoruz !" Diye durumu düzeltti Alper.
"Oleyyyy !" Mısır patlatıp film izlemeye başladık.
"Kumsal teyze annemle babamı arayabilir miyiz ?"
"Aşkım ben demin onları aradım ama uyumuşlar onlar."
"Yaa. Tamam o zaman sabah konuşuruz." Neyse Hayal uyuyakaldı ve biz de yattık. Şu an yoğun bakımdalar.
SABAH:
"Evetttt kahvaltıda ne yiyelim !"
"Immmm bence omlet." Alper,
"Çok güzel fikir !"
"Bence de hadi omlet yapalım !"
Hayal omletini yerken,
"Annemle babam uyanmış mıdır ? Onları çooook özledim."
"Uyuyolardır daha."
"Ufff."
"Lunaparka gidelim mi !" Dedim konuyu dağıtmak için.
"Evettttt !"
"Tamam o zaman !"
AKŞAM:
Eve gelmiştik. Çok şükür Hayal arabada uyuyakaldı. Annemler arıyordu.
"Anne bir şey mi oldu !"
"Yok yok telaşlanma dur. Uyandılar."
"Ne gerçekten mi?! Şükürler olsun ! Telefonla konuşabilirler mi ?"
"Dur doktora sorayım." Annemle zar zor ikna ettik doktoru. Hayal de uyanmıştı.
"Alo anne baba ."
"Kuzum."
"Napıyorsunuz nerdesiniz ?"
"Bebeyim sana  sürpriz hazırlıyoruz biz o yüzden bizi sürekli arama ki sürprizin daha çabuk olsun tamam mı bitanem ?"
"Tamam. Sizi çok seviyorum."
"Bizde seni çok seviyoruz bitanem. Hadi kapat."
1 HAFTA SONRA :
Hayali zor tutmuştuk ama 1 hafta geçmişti. Hastaneden çıkmışlardı ve eve geçmişlerdi. Hayali de eve bırakmıştık.
AKŞAM:
"Kumsal."
"Konuşabilir miyiz ?"
"Konuşalım."
"....."