bts 8th member

「 restricted ╳ yoongi 」

Wciąż byłaś na ostatnim roku liceum. Był to ostatni miesiąc przed zakończeniem roku, więc nie miałaś dużo wolnego czasu, przez twoje próby.

Twój znajomy zaprosił cię na nocowanie w jego domu, odkąd nie spotykałaś się z nimi przez obowiązki idola.

Wasza trasa zaczynała się w przyszłym tygodniu, więc była to naprawdę ostatnia szansa na spotkanie z nimi.

Napisali do ciebie z pytaniem czy możesz przyjść chociaż na jedną noc.

I/K: przychodzisz T/I?

T/I: nie jestem pewna

I/K: no dawaj, to prawdopodobnie ostatni raz, kiedy będziemy cię widzieć

I/K#2: dokładnie

T/I: zapytam ich, czekajcie

Weszłaś do kuchni, aby zobaczyć Jina robiącego wasz lunch, zanim pójdziecie na próbę.

- Jin Hyung, mogę iść do domu mojej koleżanki? Proszę! -przylepiłaś się do jego ramienia i pociągnęłaś je.

- Mamy trening, pamiętasz? - powiedział, odkładając miskę.

- Zapytam PDnima, on na pewno powie tak.

- Zapytaj Yoongiego lub Namjoona i jeśli oni powiedzą tak, to ja też się zgodzę. - poddał się, a ty przytuliłaś go zanim pobiegłaś do pokoju RM.

- Hyung! - krzyknęłaś i wpadłaś w jego ramiona.

Uklękłaś i złożyłaś razem dłonie. (heh)

- Hyung, proszę pozwól mi wyjść ze znajomymi, to będzie tylko nocowanie. - błagałaś i jęczałaś (heh). Lider nadal był zaskoczony, ale odpowiedział ci.

- To koledzy?

- Umm... Ye-

- Nie! - wrzasnął, sprawiając, że nadąsałaś się jeszcze bardziej.

- Proszę! Będę grzeczna! - powiedziałaś.

- Jeśli Yoongi Hyung powie tak, chociaż wątpię, to ja też się zgodzę.

- Dziękuje! Dziękuje! Dziękuje! - krzyknęłaś uciekając do pokoju Sugi.

Z Yoongim miałaś najbliższą relację, zawsze cię rozpieszczał, więc byłaś pewna, że powie tak.

- Yoongi, czy mogę  spać u mojej kole-

- Nie. - jego twarz była pusta, a oczy wpatrywały się wprost w ciebie.

- Ale nawet nie pozwoliłeś mi skończyć. - powiedziałaś jęcząc i pokazując twoje sławne oczy szczeniaczka.

- Nie możesz mieć nocowania ze swoimi kolegami, po prostu nie możesz. - podszedł do swojego pokoju i podłączył swój telefon do ładowania.

- Proszę! Naprawdę muszę iść, to ostatni raz, kiedy będę ich widziała. - złączyłaś swoje łapki i znów błagałaś.

- Nie musisz, chcesz. - powiedział.

- Proszę Hyung! Tylko raz.

- Zawsze pozwalam ci iść, kiedy masz swoje 'rzeczy', ale tym razem nie możesz.

- Dlaczego mi nie pozwalasz?! Jesteś nadopiekuńczy! To nie tak, że jesteś moim bratem czy coś! - krzyknęłaś, naprawdę cię zdenerwował, ale nie to miałaś na myśli.

- Nadal nie możesz iść. - powtórzył, co wkurzyło cię tylko bardziej. (boże, laska ucieknij przez okno i miej gdzieś ich zdanie)