SÖZLEŞME ( düzenlenecek )

Bölüm 1

''' ilk hikayem lütfen devamına da bir şans verin. Keyif alacağınıza eminim. İyi okumalar.'''

'' Tamam, abla merak etme'' dedim kafenin kapasını kapatırken. Çalıştığım kafeden çıkıp sokağın sonunda ki otobüs durağına ilerledim. Okurken aynı zamanda çalışıyordum da. Birazdan dersim başlayacaktı dersin hocası çok sert olduğundan, geç kalmamak için erken çıkmıştım. Durağa gelmemle otobüsün gelmesi bir oldu, sanırım bu gün şans benden yanaydı. Otobüste boş bir yer bulup oturdum, telefonumda sevdiğim müziklerden bir tane açıp kulaklıkları mı taktım. Otobüste koltuğa oturmamla ne kadar yorulduğumu anlamam bir olmuştu adeta.

Otobüsün durmasıyla daldığım müzikten sıyrılıp nerede olduğuma bakındım Allah'tan ineceğim durak bir sonrakiydi. Dalmış olmanın sersemliğiyle derin bir nefes aldım, ineceğim durağın geçmiş olduğunu düşünüp paniklemiştim. Derse gerçekten geç kalmak istemiyordum. Geç gidersem 3 saatlik blok derste canıma okunurdu.

Kulaklığımı toparlayıp telefonumla birlikte çantama koydum, yerimden kalkıp çıkış kapısına doğru ilerledim. İlk bindiğim haline nazaran otobüs tıklım tıklımdı, durdurma düğmesine basıp bekledim. İneceğim durağa geldiğimiz de havasız otobüsten resmen kendimi dışarı attım. Otobüs bir iki durakta o kadar dolmuştu ki nefes alacak alan kalmamıştı. Kafamı iki yana salladım, sadece bir kaç durak gidiyordum yoksa daha fazla gitsem havasızlıktan ölmem içten bile değildi.

Okula doğru yürümeye başladım. Okulun girişine ilerlerken yanımda siyah bir minibüs durdu. Aslında arabaya bakmamıştım bile çünkü özel bir üniversitede okuyordum, malum çoğu kişinin kendi arabası vardı. Siyah, camlarından içi gözükmeyen kocaman arabanın içinden bir kaç adam indi hızlıca. Ben daha ne olduğunu anlamadan apar topar arabanın içerisine attılar beni. Hem de gündüz vakti herkesin gözü önünde. Boğazımdan bir çığlık koparken karşımda oturan adamlardan biri hemen eliyle ağzımı kapattı. Daha sonra yüzüme inen tokadın acısıyla olduğum yere sindim, tokadın acısı geçmeden ağzımı bir şeyle kapatmışlardı.

Bu adamlar kimdi beni niye kaçırıyorlardı. Aklıma gelen fikirle tüylerim diken diken oldu. Aman Allah'ım ya bana bir şey yaparlarsa panik bütün bedenimi sararken hala bağlamadıkları ellerimle onlardan kurtulmaya çalıştım. İki tarafımda birer adam vardı ve karşımda da iki adam oturuyordu. Ne yaptığımın farkında olmadan kollarımla adamları itekleyip dar olan alanda tekme atmaya kendimi kurtarmaya çabalıyordum. Nafileydi.. Ben kurtulmak için debelenirken onlar beni tutup elimi ve ayaklarımı bağlamışlardı çoktan. Durmamıştım başıma gelebileceklerin düşüncesiyle dehşet içinde debelenip, adamlardan kurtulmaya çalışıyordum. Aniden ensemde keskin bir acı hissetmemle her yerin kararması bir oldu.

Ne kadar saat geçtiğini bilmiyorum. Yeni yeni kendime geldiğimde hala arabadaydık. Elimi ve ayaklarımı hareket ettirmeye çabaladım bir süre, bağlıydım. Gözüme kapanan şeyden etrafa bakmaya uğraştım. Olduğum yer hafif loştu, yanımda ki kişilerden biri horluyordu.

Neredeydim. Neden beni kaçırmışlardı. Benden ne istiyorlardı. Fidye istenilecek zengin bir ailem yoktu. Bankada binlerce liram üzerime evler, arabalar arsalar yoktu. Hiç bir şeyim yoktu. Neden bu durumdaydım. Bayıldığımdan beri kaç saat geçmişti. Hala bir şey yapmamışlardı. Sakin kalmalıydım adamları kızdırmak bana yarar değil aksine zarar getirirdi. Ellerim terlemişti yeni kendime geldim ama vücudumun titremesine engel olamıyordum.

Neden kaçırılmıştım hiç kimsenin işine yaramazdım. Tecavüz edecek olsalar neden hala arabadaydık, araba gayet genişti şimdiye çoktan işimi bitirip beni bir yere atmaları gerekirdi. Ağzım da ki şeyin izin verdiği kadar mırıldandım. Adamlardan biri hala uyumamış olacak ki bana