SÖZLEŞME ( düzenlenecek )

Bölüm 31

Kafeye geçerken tedirgindim kardelenin ne tepki vereceğini kestiremiyordum. Normalde sakin bir yapısı vardı ama bu durum ne normaldi ne de sakin kalınabilinecek bir durumdu. Masaya oturup bir şeyler sipariş verdiğimizde artık tamamen ilgisi bendeydi. Lafa nereden gireceğimi bilmiyordum. Gerilmiştim.. Avuçlarımın içi terlemişti bile. Avuçlarımı pantolonuma silerken içimden 10 dan geriye sayıyordum. Biraz olsun sakinleşmek için.

Kardelense hala sessiz ama biraz huzursuz olmuş gibi bana eğildi. Korkmaya başladığını düşen yüzünden okuyabiliyordum. En son bir nefes aldım ve korkunun ecele faydası yok felsefesiyle " kardelen sana bir şey demem gerekiyor ama tepkini kestiremiyorum " dedim. Tedirginliğim açıkça belli olurken onu azda olsa hazırlamaya çalışıyordum.

Yüzümden söyleyeceklerimin iyi şeyler olmadığını fark etti, bana doğru biraz daha eğildi hala sessizdi beni bölmeden hala sükûnetini koruyarak, konuşmamı bekliyordu.

Gözlerimi ona dikip " kardelen şey... ıımmm.. Ben " diye kekeledim, şu an kelimenin tek anlamıyla saçmalıyordum. Cümlelere an ihtiyacım olduğu zaman tıkanıp kalmıştım.

Nasıl diyeceğimi bilmiyordum ki ne tepki vereceğini kestireyim.
Kardelen iyice bana dikkat kesmiş Bir şekilde " Zeynep ne olur korkutma beni " dedi.

Off .. çok sıkıntılı bir işti. Etrafta gözlerimi gezdirdiğimde kimsenin ilgisi bizde değildi. Tekrar kendimi toparladım. " sana bir şey söylemem gerek... Ama nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum. " dedim bir çırpıda. Ne yapıyordum böyle iyice dibe batıyordum çünkü kardelen yerinde kıpırdanıyordu ağzımdaki baklayı bir an önce çıkarmamı bekliyordu benden, iyide söyleyemiyordum ki.

Kardelen gözlerini kocaman açıp koluma uzandı bana bakıp " gidiyor musun yoksa " diye sordu. Yüzü bir tuhaflaşmıştı gözleri saniyesinde doldu ne sulu gözlüydü yahu bu kız. " gitmeyeceğim demiştin ama " dedi. Sesi kısıldı lafın sonuna doğru.

Kolumu çekip kafamı hayır anlamında salladım " bir yere gittiğim yok bu konuda böyle bir şey değil zaten " dedim. Biraz olsun rahatladığını hissediyordum. İyice meraklanmıştı ama korkusu gitti daha fazla uzatmadan konuya girmeliydim. Sesimi düzeltip konuya girdim. '' kardelen geçen gün yavuz beni gece Hasta haneye yetiştirmişti hatırlıyorsun değil mi '' Diye sordum.

Bir şey demeden kafasını salladı sadece yüzünün rengi yeniden gitti bir anda. Şimdi de aklında hastalıklarla ilgili senaryolar çevirdiğini anlayabiliyordum.

Lafa yeniden girdim zaman kaybetmeden '' hastane de bana kan tahlili yaptılar ve kanımda bazı maddeler buldular. '' Avuçlarım iyiden iyiye terlemişti yerimde kıpırdanıp biraz daha zaman kazanmaya çabaladım. Kardeleninde yüzü tuhaflaşmıştı biraz. '' kanımda bulunan madde çocuk olmasın diye alınan bir koca karı ilacıymış '' dedim.

Tamamen ilgiyle yüzünün değişimini izledim tekrar. Her söylediğime başka bir tepki veriyordu ve bu açık açık yüzünden okunuyordu. Vereceği tepkileri bekliyordum, bir şey dememişti galiba konuyu sindirmeye çabalıyordu devam ettim '' ben bunu bilerek kullanmadım kardelen biri ben fark etmeden benim yediklerime karıştırmış '' dedim. Şimdide benim sesim kısılmıştı. Yeniden etrafa göz gezdirdim.

Şimdi konuyu anlamış yüzü bembeyaz olmuştu elimi avcunun içine alıp '' kim yapmış böyle bir şeyi Zeynep '' dedi.

Bir şey diyemedim hala, asıl konuyu anlamamış olmalıydı ki, ilk dalgayı sindirmişti sanırım '' kardelen ben istemeden bana verilmiş bu koca karı ilacı belki sana da '' dedim.

Lafımın sonunu getiremedim kardelen de ne demek istediğimi anlamış olacak ki donup kaldı. Kafasını hızlı hızlı sağa sola sallamaya başladı. Ne yaptığının farkında değil gibiydi uzanıp ellerini tuttum '' Kardelen '' dedim. ne diyeceğimi bilemiyordum ki. Tekrarladım " kardelen " dedim isminin üzerine bastırarak.