SÖZLEŞME ( düzenlenecek )

Bölüm 74

Gözlerimi açtığımda yavuz yanımda mışıl mışıl uyuyordu. Dün gece konuştuklarımızdan sonra heyecanlı olmam lazımdı ama üzerime bu bitik hal çöreklenmişti sanki.

Kendimi hissiz hissediyordum. Bir tuhaflık vardı. Gerçi hislerime bir açıklamada bulamıyordum ya sadece böyle durgun olmamam gerektiğini biliyordum.

Yatakta daha fazla oyalanmayarak aşağıya indim. Merdivenlerden indiğimde kardelen mutfakta kendine süt ısıtıyordu. Bende şu ısıtıcısına gidip " günaydın " dedim.

Kardelen bana dönüp " bir sorun mu var " diye sordu. Sorun varmıydı yokmuydu ben bile bilmiyordum ki.

Ne diyeceğimi bilemeyerek omuzlarımı sallamakla yetindim sadece. Ben suyun kaynamasını beklerken o yüzünü tamamen bana döndü " problem ne zeynep yavuzla mi tartıştınız "

Suyu bardağa boşaltıp masaya geçtim " hayır onunla herşey yolunda "

Oda peşimden otururken " problem ne bu durgunluğun neden " diye sordu. Telaşlı olmasa da ilgiliydi.

Kafamı dışarıya çevirdim. " bilmiyorum kardelen herşey çok karmaşık " dedim. Hayatım karman çorman olmuş önüme serilmişti. En komiğide dünkü üniversiteli çocukları görmesem bunun farkında değildim.

" olaylar hep üst üste geldi ama bu halin bir başka " dedi.

Kahvemi yudumlarken ne demem içimdekini nasıl anlatmam gerektiğini bilmiyordum. Bu gün ne çok şeyi bilmiyordum.

" her şey çok değişik kardelen. Daha altı aya kadar tek isteğim okulumu bitirmekti. " ellerimi kaldırıp kendimi gösterip " şimdi bana bak evli barklı bir kadın. Ömrümce uğraşıp çabaladığım okulumu bile yarim bıraktım. Hiç arkama bakmadım. Bakamadım. " dedim öyleydi zaten.

Kardelen biraz sessiz " yavuz ağabeyle bir konuşsaydın o elbet izin verirdi. " dedi. Problemin aramızda olduğunu düşünüyordu sanırım ama araya da girmek istemiyor gibiydi.

"Ne izni kardelen okumak için izin mi alacağı. Konuştuk buralarda bir okul bakacağım ama problem o değil " dedim. Konuşmaktan bile sıkılıyordum. Çünkü kendimi anlatamıyordum. Kendi kendimi bile anlamıyordum ki.

Kardelen " o zaman problem ne " dedi. Olabildiğince anlayışlı. Sert çıkışımı tölere etmek ister gibi.

Ona baktım bir an " yaşadığım hiç bir şey normal değil kardelen. Evlenmem sonra olanlar hep tersten. Hiç bir şey normal standardında gitmiyor "

Kardelen tam bir şey diyecekken dışarıdan sesler konuşmamızı böldü. İkimizde ayaklanıp bahçeye bakan büyük camın önüne geçtik.
Halalar yanlarında getirdikleri iki kadınla geliyorlardı.

Geleceklerinden haberimiz olmadığından kardelenle bir iki saniye bakıştıktan sonra toparlanıp halaları karşılamaya çıktık bahçeye.

Büyük hala bizi gördüğünde gülümseyerek " uyuyor olsaydınız benden paparayı yiyecektiniz. Aferin kadın kısmının üzerine güneş doğmaz " dedi. Elindeki baStanuyla geliyordu.

Ellerini öpüp ikisinide içeri buyur etmiştik ama aklımda hala ettiği laf vardı. Neymiş kadınların üzerine güneş doğmazmış. Tabi biz erkenden kalkalım erkekler fosur fosur uyusun nerede adelet.

Fatma hala yanına getirdiği kadınları da alıp büyük koltuğa otururken fidan hala tekli koltuğa geçti. Bu kadınların kim olduğunu bilmiyorduk. Önceden ikisinide görmemiştim.

Fatma hala yanına kardeleni çağırırken bende fidan halanın diğer tarafındaki tekli koltuğa geçtim.

Büyük hala kardelenin bacağına sevgi amaçlı hafifçe vurup " bak büyük gelin bu iki hanım sana yardım için geldiler " dedi.