SÖZLEŞME ( düzenlenecek )

Bölüm 49

Akşam olmuş hepimiz yemek masasındaydık aramızda sadece burcuyla duygu yoktu. Nerede oldukları da zerre umurumda değildi zaten. Hele burcu mümkünse cehenneme bile gidebilirdi.

Hepimiz sessiz idik bu akşam. Gözlerimi masadakiler de gezdirdiğimde dicle hanımla rojda hanım sessizce bir şey konuşuyorlardı. Gerimiz yemeklerimize odaklanmıştık. Huzursuz hissediyordum kendimi. Sanki bir şey olmuşta ben bilmiyormuşum gibi yada her an bir şeyler olacakmış gibi.

Yavuz bardağına uzandığında bitmiş olduğunu görerek sertçe bıraktı yerine. Gerçekten bir şey olmuş olmalıydı dimi yoksa suyu bitmiş diye keyfi kaçmazdı.

Tamam kabul anormal biriydi ama bu kadar da değildi. Kaşları geldiğinden beri çatıktı neredeyse.

Sessizce onun bardağının yanına kendi bardağımı koydum. Yaptığımı gördüğünde bir süre yüzüme baktı. Yüzü ifadesizdi ne düşündüğünü anlayamıyordum. Benim bardağımı bitirince adem ağabeyle göz göze geldim. Allah aşkına ne oluyordu bunlara. Yine her şeyi en son ben mi öğrenecektim yani.

Adem ağabey bir süre boş boş baktı bana onunda yüzünden bakışlarından ne düşündüğü, ne hissettiği anlaşılmıyordu. Bir süre sonra bakışlarını yumuşatarak gülümsedi . '' gençler güzel bir aksiyon filmi gelmiş ne dersiniz '' diye sordu. Sesi eğlenceli ve kıpır kıpır çıkmıştı.

Bakışlarım yavuzu bulurken oda abisine bakıyordu. Abisi kimsenin anlamayacağı saniyelik bir bakış attı yavuza, mesaj anlaşılmıştı sanırım. Yavuz da '' olur gidelim epeydir filim izlemiyordum '' dedi.

Bakışlarını bana çevirince tek kaşı kalkmıştı bu sanırım karıştırmadan bize uy demekti. Bende omzumu indirim kaldırdım '' olur '' dedim. " değişiklik olur "

Konuşacağımız şeyler olduğunu biliyordum ve bu olayı uzatmanın da bir manası yoktu. Adem ağabey gerçekleri öğrenmiş bizi fırçalayacaktı sanırım.

Adem ağabey onay alınca kalktı yerinden babasına dönerek '' izninle baba '' dedi ve kardelenin de sandalyesini arkaya çekerek onunda kalkmasına yardım etti. Allahım adamın her durumda önceliği kardelendi ya. işte hayallerimdeki erkek tipi. Zaten bunlarda bir tane olurdu oda hep evli olurdu.

Civan baba '' izin sizin oğlum '' dedi. Bakışları bizde oyalanmadı, oda dicle ve rojda hanımın eskilerden konuşmasını dinliyordu.

Yavuzda bende kalkınca sessizce merdivenleri çıkmaya başladık.

Adem ağabey önden gidiyordu kafasını bize çevirmeden sessizce '' 10 dk sonra benim arabada '' dedi. Yavuz bir şey demedi cevap vermedi.

Odamıza geldiğimizde dolaba yöneldim, banyoda giyinecektim. Ben daha giyeceğim şeyleri ayarlamadan yavuz üstündeki gömleği hırsla fırlatmıştı bile. Sonra söylenir gibi " benim derdim bana yetmiyormuş gibi bizde ağabeyin azarlamalarını çek şimdi " dedi.

Bir şey demedim. Aklımın yarısı söylediğinde olsa da yarısı ben buradayım bak bana dokun bana diyen vücudundaydı.

Allahım niye ya niye... bilmem kaç milyar adam arasından neden bu adam olmak zorunda. Daha çirkini ne bileyim belki daha az ilgimi çekecek biri olmaz mıydı yani. Resmen başıma taş yaptı.

Neysee...

Fikirlerimi toparlayıp yavuza konusuna döndüğümde " sakin ol hallederiz bir şekilde " dedim.

Yavuz hafif gülüp " sen daha onun öfkesiyle karşılaşmadın " dedi. Bu kadar sert biri miydi gerçekten gerçi kardelene karşı öyle değildi yada evdekilere. Onu hiç sesini yükseltirken veya bir şeye çok kızarken görmemiştim. " umalım da fırtına çabuk geçsin. Allahtan yengem geliyor o bizimkini durdurur. "