Lost In Love

CHAPTER 12

SIX YEARS LATER...

        

ARMAND is on his way to go home. Galing kasi siya sa hacienda. He recieve a call from his wife, so he plug his bluetooth earphone while driver.

"Hey, hon."

"Hon, pauwi kana?" Bettina asked from the phonecall.

"Yeah.. Why?"

"Can you buy something a present for Mama?" Tanong nito na tinutukoy ay si Donya Margaret.

"Ah sure... Oo nga pala, bukas na ang birthday niya. Salamat at pinaalala mo."

"Thanks hon... Take care."

"Sure." He beamed and said I love you's to each other before they ended the phonecall.

Armand turn his way to the nearest mall habang nag-iisip kung ano'ng klaseng regalo ang bibilhin niya. If it's a jewelry, ay marami na itong alahas. So he texted Bettina to ask for what kind of a gift.

Armand headed to the women's clothing department, nag-babaka-sakaling makapili siya roon ng magandang damit para sa kanyang ina.

His phone beeped from his pocket kaya kinuha niya iyon mula sa kanyang bulsa at tiningnan ang cellphone habang naglalakad palayo, it was a text from Bettina saying... "Clothes or shoes is fine."

He replied, Okay.

"Sir! Sir! Yung wallet niyo po!" Napalingon si Armand sa boses ng bata na tumatawag sa kanya.

Hinahabol siya nito dala ang wallet niya. He frowned the moment he saw an adorable little girl, wearing a school uniform and a little penguin-style backpack. "Sir yung wallet niyo po nalaglag nung kunin niyo yung cellphone mo sa bulsa." Dahan-dahang sumbong nito habang inaabot sa kanya ang wallet.

He smile at her and squat infront of her. "Thank you..." saka niya tinanggap ang wallet.

Hindi mapigilang humanga ni Armand sa bata. Infact that she is so beautiful and adorable, but there is something in her.. Something's familiar, or something is unexplainable...

"Sa susunod mag-iingat na po kayo, kasi maraming mandurukot sa paligid sabi ng mama ko!" Dagdag pa nito nang talikuran si Armand.

His eyebrows met at hindi mapigilang matuwa sa tono ng pananalita nito, because the way she spoke is far different from her age.

"Hey, wait!" Hinabol niya ito, nakita niyang napatigil ito sa harap ng mga damit pang-babae kaya nilapitan niya ito.

"What's your name? Salamat ulit... Very good and ginawa mo." Sabi niya rito habang nakatuon parin ang pansin nito sa mga damit.

"You're welcome po." She politely answered and glance at him.

Napalinga-linga si Armand para sana hanapin ang kasama nito, dahil sa tingin niya'ng sa batang edad nito ay delikadong malayo ito sa kasamang matanda sa kanya lalo nasa ganitong maraming tao'ng lugar. "Nasaan ang kasama mo? Hindi ka ba naliligaw?"

"Hindi po. Tsaka wala naman ako'ng kasama eh."

Lalong nabahala si Armand para rito. "Ano? Tumakas ka ba sa school niyo? Bakit mag-isa ka, at sa ganitong lugar pa."

"Hindi po ako tumakas! Tapos na po yung pasok namin, kaya pumunta ako dito." Sabay angat ng tingin sa isang damit na kulay peach for women.

"You're too young for that dress..." He said while smiling.

Napakunot-noo itong bumaling sa kanya. "Hindi naman para sa akin.. Para kay Mama!"

Lalong namangha si Armand, napatingin siya sa damit. Isa iyong simpleng dress, plain peach in color and sleeveless. Maganda nga, at bagay sa babaeng kasing edad siguro ng kanyang asawa. "Do you want to buy that for you mother?"

Tumango-tango ito. "Opo!"

He smile and get the dress.

"Saan niyo po dadalhin, ako po ang nauna diyan eh!" Biglang reklamo nito sa tonong pagka-bahala.

"Bibilhin natin, para sayo para ibigay mo sa Mama mo."

Kaagad itong umiling-iling. "Huwag na po. May inipon na po akong pera pang-bili niyan."

"Kahit na, itago mo nalang ang pera mo... At ako na ang mag-babayad nito para sayo." Paliwanag niya.

Ngunit umiling-iling lamang ito habang nakatitig sa kanya na tila natatakot.

He squat infront of her. "Pasasalamat ko na rin sa pagbalik mo sa wallet ko, bibilhin ko ito para sayo." Mahinahong paliwanag niya.

She hide her hands on her back as she look up to Armand. "Sabi kasi ng mama ko, hindi ako pwedeng makipag-usap sa hindi ko kilala... Kasi baka daw ma-kidnap ako."

Armand sighed. "I'm Armand..." He get his wallet at ipinakita ang kanyang ID sa bata. "See this? Hindi ako masamang tao. Alam mo kasi, depende iyon sa hindi mo kilala kaya natural na kailangan mo rin mag-ingat sa mga nakaausap mong estranghero."

The girl finally smile at him that cause him to smile genuinely. "What's your name?" He asked.

"Ako po si Carrie." Bibong sagot nito sabay abot ng kanyang kamay kay Armand.

He giggle and get her little hands. "Nice to met you. Ilan taon ka na ba at nakakaya mong mag-isa'ng gumagala dito sa mall?"

"Six po. Hindi naman po ako naliligaw kasi nalalakad naman po mula dito patungo sa bahay."

He nodded and stand. "So, payag kana ba na bilhin ko ito para sayo?"

Carrie nodded. "Opo!"

"Bakit gusto mo itong bilhin, at para sa mama mo?" He asked while they're walking towards the counter.

"Kasi po birthday niya bukas. Gusto kong regaluhan si Mama."

Hindi mapigilang humanga ni Armand, dahil sa napakabatang edad nito ay ganito na mag-isip. "Alam mo ba na birthday rin ng Mama ko bukas.. That's why I am also here to choose for a gift."

"Wow talaga po!?"

"Yup.." He handed the dress to the sales lady, saka sila pumila sa counter.

   
"THANK you po dito Sir- pogi?!" Nag-aalangan sabi ni Carrie habang natatawa nang maibigay sa kanya ni Armand ang isang paperbag na laman nun ang damit.

Armand giggled. "You can call me in that way. And you are welcome Carrie. Salamat din sayo, napakabait na bata." Saka niya marahang ginulo ang buhok nito.

"Mauuna na po ako, Sir Pogi!"

He nodded. "Mag-iingat ka pauwi. Sigurado ka bang kaya mo? Hindi ka maliligaw?"

"Opo sanay na ako. Promise po." Sabi pa nito at tuluyan nang umalis sa harao ni Armand.

His smile never fades as he walk back to the women's clothes area. Sa dinami-dami ng bata na nakakasalamuha niya ay ngayon lang siya humanga at natuwa sa batang iyon, na para bang gusto niya pa itong nakita.

Pagkapili niya ng damit para kay Donya Margaret ay saka na umuwi si Armand.

   

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌