Lost In Love

CHAPTER 28

CARRIE got the first honor award with certificate. May iilan din siyang minor awards kung saan si Armand ang nag-presenta na siyang tutungo sa stage.

ISANG maliit na salo-salo ang pinagsaluhan nina Carrie kasama ang magulang. Because Carrie wants her father to join with them for dinner where Armand is willingly joined with them. Clara cooked their food kaya lalong ikinatuwa ng mag-ama ang masasarap na luto nito.

"Ang saya-saya ko po Mama, Papa. Sana po palagi nalang tayong ganito." Carrie suddenly said while they are in the middle of dinner.

Napatigil saglit si Clara, tila may lungkot siyang nakita sa ekspresyon ng mga mata ng kanyang anak.

"Don't worry anak. We'll make this happen always." Armand suddenly answered.

Napakunot-noo si Clara. She unbelievably glance at him. Kung wala lang si Carrie sa harap nila ay pinagsabihan na niya ito na huwag papa-asahin ang bata gayong iba ang sitwasyon nila.

"Talaga po Papa?" Masayang paninigurado nito.

He nodded while smiling. "Yes I promise."

"Ibig sabihin po araw-araw kang pupunta dito Papa?"

"Oo naman."

Lalong napakunot-noo si Clara, when she unbelievably look at him.

       

PAGKAUWI ni Armand ay sinalubong siya ng kanyang asawa. "Hon. Pwede bang huwag ka nang pupunta sa bahay ng anak mo?" She suddenly said as she walk next to him towards their room.

He frowned and faced her. "What? Hindi pwedeng hindi ako pumunta doon Bettina, dahil anak ko yun."

"Oo nga pero... Nag-aalala ako, na baka sa araw-araw mong pag-punta doon ay mag-kabalikan kayo ng ina nung bata! Dahil palagi kayong magkakasama!" Sambit niya.

"You're being paranoid hon-"

"No! I'm just saying the truth! Alam kong anak mo ang pinupuntahan mo doon pero natural mag-kikita kayo palagi ng ina nang bata!" She sighed madly.

"Hon, you don't have to be jealous dahil wala mang-yayaring kung ano sa amin ni Clara-"

"You can't blame me for being jealous!" She shouted while pointing him. "Siya ang dahilan noon kaya mo ako nagawang hiwalayan. Kaya maari ding magawa mo rin iyon ngayon lalo na't may anak kayo!" Her small tears started to fall.

Armand took a deep sighed. "Ano bang gusto mong gawin ko? Paano naman ako babawi sa anak ko kung ganun?"

She wipe her tears. "You can bring her here. Sabihin natin sa mga magulang natin ang tungkol sa kanya nang sa ganun makilala din siya. Mas magiging maganda pa ang buhay niya rito kasama ka. Tutal eh tanggap ko naman siya bilang anak mo." Mahinahong sabi nito.

Sandaling nag-isip si Armand sa suhesyon ng asawa. "Okay, I'll talk to her mother."

     

KINABUKASAN ay kaagad na binisita ulit ni Armand ang anak. It was midday when he overtake Carrie who was having her siesta every noon as her usual routine especially that she don't have a class anymore.

Kaya doon nagkaroon ng pagkakataon si Armand na makausap si Clara.

"Nasa taas si Carrie, natutulog." Bungad ni Clara ng pagbuksan ng pinto si Armand.

"It's okay, I just want to talk to you."

She frowned. "Tungkol saan?"

He get inside at hinayaan naman ito ni Clara. "Can I request a favor?"

She cross her arms above her chest. "Ano yun Armand?"

"Gusto ko sana hiramin si Carrie tuwing weekdays, at kapag weekend ay dito siya sayo."

Bahagyang nagulat si Clara sa sinabi nito.  "A-Ano? Pinapayagan naman kitang bisitahin dito ang anak ko ah? Bakit kailangan mo pang hiramin ang oras niya."

"Kasi, hindi naman pwedeng araw-araw at oras-oras nalang na pabalik-balik ako dito para sa anak natin Clara. My parents want to met her also, at gusto ko rin siyang makasama ng matagal. Kaya hinihingi ko ang weekdays na sa akin si Carrie."

Tuluyan nang nag-init sa galit at sa hindi pag-sang-ayon si Clara. "Sinasabi ko na nga ba eh... Gusto mong kunin sa akin ang anak ko! Dahil wala kayong anak ng asawa mo kaya ang anak ko ang inaako niyo!" She burst her madness.

"Hindi ganun Clara... Humihingi lang ako ng mga araw na makasama ko manlang at ng pamilya ko si Carrie." Mahinahong paliwanag ni Armand.

She shake her head and walk away from him. "Hindi ako papayag!" Sambit niya.

Armand walk next to her to the kitchen. "Clara please... Ito lang ang hinihingi kong paraan para makabawi sa anak ko, sa ilang taon kong pagkukulang... Gusto ko rin namang maranasang makasama siya sa buong linggo at makilala siya ng pamilya ko."

"Hinahayaan naman kitang makasama siya dito..." She cried while now wiping her tears.

"Pero hindi pa rin sapat iyon Clara."

"Ayokong malayo sa akin ang anak ko! At lalong hindi ako makakapayag na kunin niyo siya sa akin!" Buong galit na sumbat niya.

"Hindi ko kinukuha sayo ang anak natin Clara... Hinihiram ko lang siya nang sa ganun maranasan ko namang maging ama sa kanya sa mahabang panahon." Kalmadong paliwanag ni Armand as he tried to calm her down. "Maniwala kasa akin Clara, hindi ko siya kukunin sayo..." He hold her arms while she continously crying.

"Inilalayo mo sa akin ang anak ko!" She exclaimed while sobbing.

He caress her arms. "Hinding-hindi ko siya ilalayo sayo, maniwala ka Clara hindi ko kukunin ang anak natin..." He murmured and pulled her towards him, he caress her hair as she cried in his chest. Ramdam niya ang lungkot nito na ayaw nitong malayo sa anak. But he don't have any choice. Kailangan niya ring konsederahin ang nararamdaman ng asawa niya.

Nang sa wakas ay kumalma na si Clara ay saka ito kumalas mula kay Armand. "Kahit si Carrie, hindi siya papayag na malayo sa akin!"

"We will ask her."

"Sige! Dahil nasisiguro kong hindi siya papayag!" She exclaimed and walk away from him.

        

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌

Alam kong mala-WH ang scene na ito, nung kinausap ni Marco si Emily na sa kanila tumira si Daniel😂 hihi #SKL