Lost In Love

CHAPTER 33

Special thanks to @dawnchard6765 who made that new cover for LIL!😘 Thank you!

             

"YOU should've watch her hon. Carrie is just a child, hindi mo dapat hinayaang pagalitan ni Manang Linda ang bata." Armand calmly said when he finally laid his daughter on her bed.

Naupo si Bettina sa tabi niya. "I wasn't there hon, eh sinaway ko naman si Manang Linda."

He comb Carrie's hair and wipe her dried tear. Bumaba ang tingin ni Armand sa braso ni Carrie. He frowned when saw a bruise obviously from a tight hold. "Anong nangyari dito?"

Nanlaki ang mga mata ni Bettina. But she manage to calm. "Naku! Yang si Manang Linda talaga-"

"I want to talk to her." He stand but Bettina stops him.

"Wait hon, uhm... Ako na ang kakausap kay Manang Linda. This shouldn't be happen again." Pigil niya rito.

He nodded at hinayaan na lamang ito.

        

IT WAS in the middle of the night, dahil sa malakas na ulan dala ang malakas na kulog ay nagising si Carrie. When she realized na mag-isa lamang siya sa kanyang kwarto kaya lalo itong binalot ng takot. "Mamaaa..." She cried and get up from bed. She get out and headed to the master's bedroom.

Sunod-sunod na katok ang nakapag-pukaw kay Armand at Bettina. "Hmmm, who's that?" Bettina groaned.

Siyang pag-tayo naman ni  Armand ng madinig ang maliit na boses ni Carrie na tumatawag sa kanya. He goes to the door and opened it. Bumungad sa kanya ang takot na takot at umiiyak na si Carrie. "Carrie?"

"Papa! Natatakot po ako..." She cried as hug him tight dahil sa malakas nanaman na kulog.

"Hey. It's okay." He scooped her and bring to their bed. "Do you wantto sleep with us?"

Kaagad namang tumango-tango si Carrie.

"Armand ano ba?!" Hindi na napigilang singhal ni Bettina nang makitang dinala si Carrie sa kama nila.

"Carrie will sleep with us." He said as if asking for permission.

Napahigpit ang yakap ni Carrie sa leeg ng ama.

Bettina rolled her eyes and move sideways patalikod kay Armand.

"Papa ayoko nalang dito, samahan niyo nalang po ako ako sa kwarto ko." She murmured to him.

"Don't mind your Tita Bettina." He whispered and kissed her forehead as he laid her beside him, across from Bettina.

"Papa gusto ko na po umuwi bukas.."

Napakunot-noo si Armand. "Ang bilis naman, wednesday palang anak."

"Basta gusto ko na po umuwi." She demanded, sabay irap sa ama.

He took a deep sigh. "Okay, fine..."

     

NAGTATAKA man ay natuwa parin si Clara sa pagdating ni Armand kasama ang kayang anak.

As expected, Carrie run towards her mother for a tight hug.

"Oh ba't napaaga ang uwi mo? Huwebes palang ah?" She curiously but happily asked.

"Gusto niya na raw umuwi." Sagot ni Armand ng dalhin ang backpack ni Carrie

"Oh sige, edi mabuti." She beamed.

"Mama may pasalubong po kami." Ani Carrie ng dalhin ni Armand ang dalawang box ng pizza.

"Carrie requested to stop by in a pizza factory." Kwento ni Armand.

"Oh, salamat nag-abala pa kayo." She politely said at him.

"You're welcome Clara. I'll go now, dadaan pa ako ng hacienda." Paalam ni Armand after he bid a kiss on his daughter.

"Papa babalik ka po ba bukas?"

"Yeah of course."

Carrie smile at him. Armand glance at Clara. "Tutuloy na ako."

She nodded.

They get inside the house when Armand left. "Nag-lunch kana ba?" She asked to her daughter.

"Hindi pa po Mama, gusto ko po dito na kumain namimiss ko na po ang luto mo."

She can't help to smile at her daughter. "Oh sige, saktong nag-luto ako ng paborito mong afritada." Sagot niya na ikinatuwa lalo ni Carrie.

"Bakit nga ba napaaga ang pag-uwi mo anak? Nag-pasaway ka ba doon?" She confronted her.

Kaagad namang umiling-iling si Carrie. "Hindi po Mama!"

Clara frowbed when she noticed her bruise on her arms. "Anong nangyari sa kamay mo!?" Parang kulog niyang boses na tanong at ikinagulat ni Carrie.

She nervously hide her hand. Ngunit kaagad itong dinaluhan ni Clara. She get Carrie's hand. "Bakit nagka-pasa ka Carrie!? May hindi ka sinasabi sa akin! Anong nangyari dito?"

Napatungo ito, sabay nguso.

"Carrie!?" She warned again.

"Sinasaktan po ako ni Tita Bettina, Mama..." Malungkot na sumbong niya.

Bahagyang nagulat si Clara sa sinabi nito. "Ano!? Alam ba ito ni Armand!?"

She shake her head. "Kapag nag-sumbong daw po ako, hindi ko na makikita at makakasama si Papa sabi ni Tita Bettina."

She clenched her jaw when she felt so mad about what her daughter said. "Ano pang ginawa niya sayo Carrie?"

"Marami po.. Sabi pa niya, anak daw ako sa labas." She glance up to her mother. "Totoo po ba iyon Mama, anak ako sa labas?"

"Ano!? Hindi! Huwag kang magpapaniwala sa babaeng iyon!" Sambit niya. "Hindi ko akalaing magagawa nila ito sayo at hindi manlang nalaman ito ng papa mo!?" Problemadong tanong niya.

Natahimik na lamang si Carrie.

Napakuyom ang mga kamao ni Clara sa galit. She never scold her own child na umabot sa pananakit, pero ang ibang tao ay nagawa nito sa anak niya? At hindi siya makakapayag sa nangyaring ito sa anak niya.

Lalo tuloy pinagsisisihan ni Clara kung bakit pumayag pa siyang ipaubaya ang anak niya kay Armand. Sana nagmatigas nalang siya, mas pipiliin pa niyang maging sakim pagdating sa anak huwag lang itong masaktan ng kung sino. Hindi sana ito mangyayari kay Carrie.

Naisip niya tuloy na tahimik ang buhay nila noong hindi pa pumapasok si Armand sa buhay ng anak niya. Kaya kasalanan din ito ni Armand at napabayaan ang kanyang anak.

"Mama huwag na po kayo magalit, baka tuluyan nang hindi ko makasama si papa." Pag-aalala ni Carrie.

Clara frowned. "Hindi mangyayari iyon Carrie! At paanong hindi ako magagalit sa ginawang ito sayo ng babaeng iyon?" Inis na sumbat ni Clara. "Hindi ako papayag na nagawa niya ito! Makikita niya! Makakatikim siya sa akin!"

         

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌

to be continue...