Lost In Love

CHAPTER 21

"SAAN ka galing?" Bungad na tanong ni Bettina nang salubungin si Armand. Gabing-gabi na kasi iyon, tulog na ang kasamahan nila sa bahay iyong mga kasambahay at mga magupang ni Armand. Obviously, she waited for him.

"Sorry hon, traffic eh..." He simply answered.

Bettina's eyes narrowed. "Wala ka daw sa hacienda kaninang hapon.. Saan ka nagpunta?"

He look at to her. "M-May naka-meeting ako na kliyente, kaya natagalan... Dapat natulog kana lang hon, hindi mo na ako hinintay." Pag-iiba niya sa usapan.

She cling on his arm as they headed upstairs. "Nag-aalala lang ako, kasi ngayon ka lang ginabi ng uwi, hindi pa kita macontact.."

He showed his phone. "Dead batt."

Bettina stopped. "Wait, kumain ka na muna.. Halika iinitin ko nalang yung ulam."

He scratch his head. "Kumain na ako hon eh.."

She sighed. "Ganun ba. Sayang naman, ako pa naman ang nagluto nun."

He touched her cheek. "Bukas ko nalang kakainin."

She finally smile at him. "Okay."

   

MAAGA iyon nang maghanda ng agahan si Clara sa anak, kausap niya si Angie sa skype. Dalawang beses sa isang buwan kasi ito tumatawag para mangamusta. Para na nga itong kapatid ni Clara, kahit nakapangasawa na ito ng autraliano at gumanda ang buhay ay hindi parin ito nakakalimot sa kanya. Lalo na sa anak niya na madalas itong padalhan ng regalo.

"Kumusta? Kailan ka ba uuwi?" She asked while peeping her cellphone's screen as cooking their breakfast.

"Hindi ko pa alam eh, mayde at the end of this month... Gusto nga sumama ng hubby ko, kasi gusto niyang makita ang Pilipinas!" Sagot naman ni Angie.

"Naku mabuti iyan, at nang makapag-bakasyon manlang kayo habang wla pa kayong anak."

"Oo nga eh... Miss na miss ko na rin kayo, lalo na yung inaanak ko!" Angie's eyes narrowed when she saw Carrie on Clara's back. "Carrie anak! miss na miss kana ni Tita-Ninang mo! Ang laki-laki mo na!" Pang-gigigil nito.

Claa chuckled as she glance at her daughter who just woke up, kinukusot pa nito ang mga mata.

"Oh ikaw muna kumausap sa Tita-Ninang mo."

Nang tuluyang magising ang diwa ni Carrie ay hinarap niya sa screen si Angie. "Hi! Tita-ninang." She waved.

"I miss you! Naku! Kung pwede lang kitang akuin." She chuckled.

Clara frowned while giggling. "Kaya gumawa na kayo ni David, nang hindi kana mainggit." She playfully said.

"Hay... ewan ko ba!"

Saktong natapos sa pagluluto si Clara para sa kanilang agahan, they just interrupted by the knock on the door.

"Carrie, tingnan mo nga kung sino yung kumakatok." Utos niya sa anak na kaagad naman nitong sinunod.

"Ang aga ng bisita niyo ah, sino ba yan?" May himig na panunuksong sabi ni Angie.

"Hindi ko alam, sige na nga bye na! Kakain muna kami." Paalam ni Clara.

Angie chuckle from the screen. "O sige na nga bye! I'll call again and see you soonest." She bid and after that they end their call.

Gulat na napalingon si Clara nang bumungad sa kanya si Armand habang papasok ito ng kusina kasama si Carrie.

"Mama nandito po si Tito Armand!" Masayang sabi ni Carrie.

He gave her a smile. "Good morning, Clara."

She gave him a slight smile and immediately looked away. "Kumain na tayo Carrie." Pag-aya niya.

"Tito Armand, sumabay na po kayo sa amin." wika ni Carrie habang hinuhugot ang kamay ni Armand patungo sa upuan.

"Ah tapos na ako Carrie... Dumalaw lang ako kasi baka pumayag ang Mama mo na ihatid kita sa school niyo."

Bahagyang nagulat ang mag-ina. "Sige po Tito Armand! Mama payag kayo ha?" Carrie immediately answered.

"Hindi pwede anak, may ibang lakad ang tito Armand mo. Ako na ang maghahatid sayo sa school."

Biglang lumungkot ang mukha nito.

"Ayos lang Clara, kasi pagkahatid ko kay Carrie ay saka na ako dederitso sa trabaho ko." He insisted.

She glared at him.

"Mama pumayag na kayo please...." Pakiusap naman ni Carrie sa gilid niya.

She sighed. "Oo na. Pero kumain ka muna, pagkatapos ay maligo kana."

Armand smile with Carrie, they made a high-five as a sign of their achievement as if they are so close to each other.

Napailing-iling na lamang si Clara.

        

"BAKIT nandito ka Armand? Hindi ba't sinabi ko na sayo na hindi ka na dapat pumupunta pa rito? Ilang beses ko pa bang uulitin ito sayo!" Inis na sambit ni Clara habang ngayo'y hinahanda ang mga gamit sa eskwela ni Carrie. Kakatapos lang nila kumain at naliligo na si Carrie ngayon.

"I told you also, you can't stop me." Inis ring nilapitan ito ni Armand. "Bakit ka ba galit na galit na nandito ako Clara? Wala naman akong ginagawang masama... I'm just fond of your daughter. Ano ba ang ikinagagalit mo doon?"

She looked away just to control her emotions. Hindi niya masabi rito ang totoong dahilan na kahapon pa niya dinidibdib tuwing lumalapit si Armand sa anak niya.

"May nililihim ka ba sa akin Clara?" He curiously asked seeing her expression.

She shake her head. "Pagkatapos ng family day ni Carrie, huwag ka nang pumunta dito Armand." She coldly said.

He frowned deeply. "Bakit naman?"

"Mama tapos na po ako!" Sambit ni Carrie bago pa man makasagot si Clara. She run downstairs wearing her complete school uniform. At six years old, natutunan na nitong magbihis mag-isa kaya hindi na masyadong naabala si Clara. Bata pa kasi itong sinasanay na ni Clara.

She fixed her collar and her messy combed hair. "Mama sasama ka po ba sa amin ni Tito Armand?" She ask.

"Oo nga Clara  sumama kana sa amin."

She frowned. "Huwag na. Ako nalang ang magsusundo sayo mamaya."

"Okay po."

Armand carried her backpack. "We gotta go."

Clara bid a kiss on her daughter. "Yung bilin ko sayo ha?" She warned while smiling at her.

"Opo Mama, alam ko na po." She said in an adorable way and planted so many kisses on her mother's face. Armand, on the other hand can't help to smile at them.

Clara chuckled and finally let them go. "Ingat!" She waved as they hopped inside the car.

         

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌

To be continue...

A/N: I accidentally deleted the published chapter 21 that's why I  wrote this again, buti nalang at nakasulat ito sa ibang part  (offline) kaya na-copy ko pa siya!😣 Kaloka, nakaka-pagod pa naman magsulat, tapos madidelete lang. haays😣