Lost In Love

CHAPTER 37

NAGISING si Clara ng maramdaman ang bigat sa kanyang katawan. She conciously saw and felt Armand who was still on top of her. Nakatulog sila sa ganoong posisyon na pinag-kasya lamang ang maliit na ispasyo ng kanilang sofa. They were fully naked inside the only blanket that was just covering to them.

Tinapik-tapik ni Clara ang mga balikat ni Armand. "Armand! Ang bigat mo." She muttered.

Kaya bahagyang nagising naman si Armand. Mapupungay na tiningnan ni Armand si Clara. Pinanlakihan naman siya nito ng mga mata habang pilit na tinutulak. So he switched their position. Clara was now on top of him. He hug her tight when she attempted to get up.

"Armand!? Baka maabutan tayo ni Carrie kapag nagising iyon!" Inis niyang sumbat dito nang lalo siyang ikinulong ni Armand sa mga braso nito.

Instead of listening to her, he burried his face on the side of her neck and cuddle her more closer. "Let's sleep again."

Inis na lalong pinalo-palo ni Clara ang mga balikat ni Armand. "Gago ka ba? Kung hindi tayo babangon dito baka maabutan tayo ni Carrie!"

"So what." Walang pakialam na sagot lamang ni Armand na mas lalo pang idiniin ang sarili kay Clara. He sniffed the natural scent of her neck. "Hmmm... I love your smell."

"Gago!" She exclaimed. Mahinahong tawa lamang ang isinagot ni Armand.

"Armand!? Ano ba-" Hindi pa man natatapos na saway ni Clara ng madinig na nila ang yapak ni Carrie mula sa taas.

Nanlaki ang mga mata ni Clara. "Armand!?" hindi na napigilang kurutin ng napakahigpit ang maliit na bahagi ng balat sa balikat ni Armand.

"Ahh.. Ah! Aray!" Sambit ni Armand dahil sa sakit ng kurot nito sa kanya at tuluyan na niyang pinakawalan si Clara.

"Mama?! Papa?!" Nanlaki ang mga mata ni Carrie sa gulat nang bumungad sa kanya ang magulang sa ganoong sitwasyon. She quickly covered her eyes with her hands.

Ito na ata ang pinakamabilis na nagawa ni Clara sa buong buhay niya, ang ipulupot ang buong kumot sa katawan niya at kunin ang tuwalya para ipulupot naman sa pribadong parte ng katawan ni Armand.

She was nervous, and out of her mind habang si Armand ay relax at tila walang pakialam sa mga pangyayaring naabutan sila ng anak.

"C-Carrie!" Clara exclaimed as if warning. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa anak. Habang balisa niyang pinulot ang nagkalat niyang damit at pantalon ni Armand para ibigay iyon.

She angrily glance to Armand. "Mag-bihis ka!" Inis niyang sambit dito at agarang tumakbo patungo sa hagdan na tangay ang kumot sa katawan at ang mga damit.

Armand shake his head after he wear his damp T-shirt and boxer shorts. "Carrie, you can open your eyes now." Utos niya rito.

Nakakunot ang mga noo ni Carrie na sinalubong ang ama. "Papa?" She goes to him. "Dito po kayo natulog?"

He kissed her forehead when he grab her. "Yup."

"Bakit po basa kayo?" Pagtataka niya ng maramdaman ang medyo mabasang dami ng ama.

He smile while scratching his head. "Naabutan ako ng ulan." He stand. "Kukuha lang ako ng damit sa kotse." Paalam niya at lumabas. Mayroon kasi palagi siyang stock ng konting damit sa kotse incase of emergency.

Samantala halos hindi mapakali at problemadong nagbihis ng damit si Clara. Hindi lang dahil naabutan lang naman sila kanina ng kanyang anak kundi dahil sa nangyari sa kanila ni Armand.