Lost In Love

CHAPTER 48

NAGISING si Clara dahil pakiramdam niya ay hindi na siya makahinga na tila may nakadagan na mabigat sa kanya.

She realize it was Armand, who was cuddling into her tightly. Dahan-dahan niya itong kinalas, dahilan ng pagkagising nito.

She get up, pumupungay ang mga mata ni Armand na tinitingnan si Clara na ngayo'y kinukuha ang gamit, kaya agad siyang bumangon.

"Anong ginagawa mo?"

"Aalis kami ngayon!" Malamig nitong sagot.

Umigting ang mga panga ni Armand at tila napawi sa isang iglap ang magaan niyang pakiramdam kanina. "Clara... Please... Akala ko ba pinakinggan mo na ako kagabi." Bakas ang lungkot sa boses nito. He move to her side and hug her from the back.

"Armand." She stiffened and hold his hands on her stomach. "Buo na ang desisyon ko. Kaya huwag mo na akong pilitin."

"Nag-mamakaawa ako sayo." Idiniin niya ang mukha sa balikat nito. "Mahal kita. At ayokong mawala ka ulit sa akin, kayo ng anak natin Clara."

She sobs and immediately wipe her tears. "A-ang hirap kontrolin ng sitwasyon natin Armand.."

"Hayaan mong ako ang bahala sa lahat. Huwag lang kayo umalis." Hinarap ito ni Armand at sinakop ang mukha. "Mag-tiwala ka sa akin Clara, aayusin ko ito. Hindi ko hahayaang hanggang ganito lang tayo." He caressed the strands of her hair, saka niya ito masuyong hinalikan sa noo.

"Pagkatiwalaan mo ako, kahit ngayon lang." He whispered again and pull her closer to him for a tight hug.

Sandaling tumahan ito sa pag-iyak. She faced him as she wipe her tears. Ngunit ni hindi manlang siya nakapag-salita.

"Will you promise me now, na hindi na kayo aalis?"

Napatango-tango lamang si Clara.

Armand slowly smile. "Good. At kahit naman umalis kayo ngayon ay hindi ko kayo hahayaan." And he slowly planted a soft kiss on her lips.

Ilang sandali ay kumalas si Clara. She stand and walk towards the window. "Bakit kami nandito? Anong lugar ito?" Kuryosong tanong niya habang nakatanaw sa ibaba sa hindi kalayuang dagat na may kumikintab na puting buhangin. Kaagad namang sumunod sa kanya si Armand.

He was on her behind and holding her shoulders. "Nasa Ilocos tayo, dito sa resort ko." Pagmamalaki niya.

She glanced at him. "Sa Ilocos? Eh ang layo pala. Tsaka... Ikaw ang may-ari nito?"

He nodded and smile. "College palang ako nung pinag-ipunan ko na ito para makapundar ng ganitong resort. My parents know this, but except Bettina."

"Ba't mo naman naisip magpatayo ng resort at sa ganitong lugar pa?"

He slowly sneak his left arm on her stomach, and his right arm infront of her shoulder. "I just find her peaceful. At balang araw, gusto kong tumira dito. There's an unfinished house just about five kilometers from here."

"Bakit walang mga turista? Bakit tayo lang at ang mga empleyado mo?"

"Kasi pina-close ko muna lahat ng gustong mag-check in dito dahil sa inyo ni Carrie."

She can't help to laugh a bit. "At sinisi mo pa talaga kami."

"Eh ayokong umalis kayo. Wala din naman akong ibang choice na pag-dadalhan sa inyo ng walang makaka-alam. Kaya dito nalang."

Sandaling natahimik sila habang nilalanghap ang sariwang hangin mula sa napakagandang tanawin sa labas.

"I want to live here with you and our child." He whispered as he planted a soft kiss on her nape.