Lost In Love

CHAPTER 40

ISANG sunod-sunod na katok ang nakapagpagising kay Clara.

"Mama?!" May himig na pag-aalalang tugon ni Carrie mula sa labas ng kwartong iyon. And that was in the middle of the dawn.

Tila naman binuhusan ng malamig na tubig si Clara dahilan para magising ang buong diwa niya. "Armand! Gumising ka nasa labas si Carrie!" Pabulong na sambit niya habang niyuyugyog si Armand.

"M-Mama?!" Tila may takot nitong sambit pa.

"O-Oo andiyan na." She shouted as quickly grab her clothes and hurriedly wear it. Tinapik-tapik niya si Armand nang sa ganun ay tuluyan itong magising. "Mag-bihis ka kung ayaw mong palayasin kita dito!"

Kaagad namang bumangon ito kahit tinatamad. He wear his boxers, and his t-shirt habang si Clara ay mabilis na tinungo ang pintuan at binuksan.

"Mama!" Carrie immediately hug her. Ayaw na ayaw kasi nitong mag-isa sa kwarto kaya lagi itong katabi ni Clara sa pagtulog. "Akala ko po umalis ka!" hikbi nito, sabay baling sa likuran ni Clara kung saan nakaupo si Armand. "Papa!?" She widen her eyes, saka hinigit si Clara patungo doon. "Mama dito na po tayo matulog."

Walang salita at nagawa si Clara kundi ang sumunod dito.

"Papa bakit po nandito kayo ni Mama?" Kyuryosong tanong niya ng sumalampak ito ng higa sa tabi ni Armand. Clara laid beside her daughter, kaya napapagitnaan nila si Carrie.

Tumikhim si Armand bago ito nagsalita. "Uhm, kasi..." Kaagad naman siyang pinandilatan ng mata ni Clara nang sakupin niya si Carrie at may ibinulong.

Kaagad na bumangon si Clara nang naka-kunot ang noo at tila aawayin si Armand. She slap his cheek when the two laughs together as if they have a secret.

"Anong sinabi mo?!" She confronted, while Carrie laughs in between her parents.

He shrugged. "Wala, sabi ko lang kay Carrie, na hindi na ako nakauwi kaya dito mo na ako pinatulog." Paliwanag niya rito.

"Tsaka bakit po kayo magkatabi? Dapat kasama niyo ako kasi natatakot akong mag-isa sa kwarto." sunod pang tanong ni Carrie.

Niyakap ito ni Armand, sabay palihim na sumulyap kay Clara. "Takot din kasi ang Mama mo na mag-isa sa pag-" Bago pa man matapos ang sasabihin ni Armand ay binatukan na siya nito.

Armand chuckled, while Carrie got so curious and confused.

"Totoo po ba iyon Mama?" She curiously asked when she faced her mother.

"Huwag kang maniwala diyan, matulog kana.." Tugon niya rito at marahan itong tinapik-tapik.

Armand smile at her as he slowly crawl his hands across to Carrie and towards Clara's hip, and he hug them tightly.

        

IT FEELS so good to wake up with a man and her daughter and cuddle them with love. Halos iisang tao lamang sila ni Carrie kapag pinag-sama habang yakap ito ng mga bisig ni Armand. Kahit alam ni Clara na papandalian lang ito, at higit sa lahat mali ito. Pero masisisi niya ba ang sarili kung ito ang kaligayahang gusto niya, at ito ang isinisigaw ng puso niya?

She slowly get up from Armand's tight cuddle. Bahagya pa nga itong nagising ngunit kaagad namang bumalik sa pagtulog na ngayo'y yakap ang kanilang anak.

She fix Armand's pants, at itinupi iyon.  She glance at them. Labis ang naramdamang tuwa ni Clara ng makita ang kanyang mag-ama. Napakagandang tanawin nito sa umaga na parang ang tagal niya itong pinangarap. But behind these are a vision of sadness, kasi alam niyang kahit kailan ay hindi na mangyayari itong napakagandang tanawin niya sa umaga. May asawa si Armand, and soon he will have his own child, a happy and complete family.

She get up and headed to the kitchen. She decided to prepare a light breakfast for the three of them. Tila ang gaan ng pakiramdam niya ngayong umaga.

Sa kalagitnaan ng pagluluto ni Clara ay bahagyang ikinagulat niya nang bigla nalang may yumakap mula sa likuran niya, kasabay nito ang paghalik-halikan ang gilid ng leeg niya. "Good morning!" He whispered sensually.

She groan a bit and turned off the stove. "A-Armand.. S-si Carrie?" She faced Armand and slightly pushing him. "Tumigil ka nga, baka mamaya maabutan pa tayo ni Carrie."

Imbes na sumunod, ay lalo pa niyang siniil ng halik si Clara. "Tulog na tulog pa ng anak natin clara..." He whispered and go back to kiss her lips. "Hmm.... I just can't help myself! I misses this... I missed you so bad, Clara!" He said in between their kisses while his hands are fast as it immediately reached on Clara's butt, he massage it. Dahilan ng pagkagulat ni Clara.

She suddenly pushed him with all her force. She took a deep breath before speaking. "Mali pa rin ito Armand!" Malamig niyang tugon dito sabay irap.

Mahigpit na hinawakan ni Armand ang mga kamay ni Clara. "Alam ko.. At inuulit ko Clara, wala na akong pakialam kung mali ito... But please, even just for this time.." He cupped her face. "Kahit ngayon lang Clara, hayaan mong maging masaya tayo... Huwag mo munang isipin ang ibang bagay." He gently said.

She force a smile and nodded.

Armand smile back and planted a soft kiss on her forehead, and her lips.

"Good morning po! Mama, Papa!"

Sabay silang nagulat at napalingon kay Carrie sa gilid nila na may ngiti sa mga labi.

Kaagad namang kumalas si Clara kay Armand. "K-Kanina ka pa ba diyan anak?"

Carrie smile widely. "Opo! Nakita po pa nga kayo Mama, hinalikan ka ni Papa sa lips." Pilyang sabi nito.

Clara glared at Armand, saka niya hinarap muli ang niluluto at tinapos ito. Armand chuckled and goes to his daughter. "You saw that huh?" Saka niya kiniliti ito na ikinatawa naman ni Carrie.

"Papa sabi niyo po, magkakaroon ako ng kapatid. Kailan po iyon?" She innocently asked, dahilan para mapasulyap sa kanila si Clara. She raised her eyebrows to Armand.

"Carrie, hindi pa ngayon eh. Napag-desisyunan kasi namin ng mama mo na, ikaw lang muna ang baby namin sa ngayon." Kwentong pag-aalo ni Armand dito.

"Eh papa hindi na po ako baby eh, malaki na po ako! Tsaka ready na po ako maging ate.. "

He chuckled. "Okay, boss!" At humabol pa ng bulong.. "Just wait."

Natawa na lamang si Clara habang inihahain na sa lamesa ang kanilang agahan. Kaagad namang tumulong si Armand matapos nitong pa-upuin si Carrie sa high chair.

Clara was about to pull her chair when Armand quickly insisted to do it kaya hinayaan niya ito. Like a queen, she sitted on the chair as Armand assited  her. Naupo naman si Armand sa tabi niya. She was about to get her food, when he insisted again to do it.

She just rolled her eyes at his sudden movements.

Napansin nila ang pag-talim ng nguso ni Carrie na nasa harapan nila tila naiinip. "May problema ba anak?" Clara asked.

Nakakunot-noo nitong tinitigan si Armand. "Dati ako po yung binibigyan ni Papa ng pagkain! Ngayon bakit ikaw nalang Mama?!"

Napaawang ang bibig ni Clara. Hindi rin niya mapigilang matawa.

That's when they realized Carrie's empty plate. Napakamot sa ulo si Armand. "Naku, sorry na boss nakalimutan ko." Tila may nagawa itong malaking kasalanan habang nilagyan ng pagkain ang plato ni Carrie na napangiti na sa wakas.

"Papa sana po palagi nalang tayo ganito, kasi madalas ko nalang kayo nakikita ni Mama na parang nag-aaway." Carrie suddenly said.

Nagkatinginan naman sina Armand at Clara. Kasunod nun ay ang pag-baling ni Armand kay Carrie. "Pasensiya kana Carrie. But I promise to you, I will fix my relationship with your mother. We will be a happy family soon."

Carrie nodded.
        

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌