Lost In Love

CHAPTER 32

HINDI pa man nakakapasok ng bahay si Carrie ay sinalubong na ito ng yakap ng kanyang ina na kalalabas lang ng bahay. "Mama namiss po kita!" Carrie beamed as she hug her mother.

Clara giggly kissed her daughter. "Hm... namiss rin kita anak! namiss ko rin ang kakulitan mo!"

Napangiti si Armand nang lumabas rin siya ng sasakyan, dala ang backpack ni Carrie.

"Oh bakit iyan lang? Nasaan ang ibang gamit ni Carrie?" She curiously asked nang iabot sa kanya ni Armand ang backpack.

"Nasa bahay pinalabhan ko kay Manang Linda, tutal babalik naman siya sa amin next week." Paliwanag ni Armand.

Napatango-tango naman si Clara. Napansin niya ang pagsunod sa kanila ni Armand papasok ng bahay. Naunang tumakbo papasok ng bahay si Carrie, so she glanced at him.. "Oh ano pang hinihintay mo? Makaka-alis kana."

He suddenly grab her wrist. "Clara mag-usap muna tayo."

She frowned when he gently drag her away from the house and pinned her on his car. "A-Ano ba!?" Inis na sambit ni Clara at kinalas ang kamay mula kay Armand.

"Hindi ba't sinabi ko na sayo dati na huwag na huwag ka nang babalik sa trabaho mo sa bar!?" Biglang galit nitong sumbat sa kanya.

She can't even move away dahil ikinulong siya nito sa mga braso habang nakasandal ang kanyang likuran sa kotse nito. "A-Ano bang pakialam mo!?"

He clench his jaw while staring at her deeply. "Huling pagbabanta ko na ito Clara, kapag nalaman ko pa n a bumalik ka ulit doon... hindi mo magugustuhan ang gagawin ko." Matiim-bagang pag-babanta ni Armand.

She frowned. "At ano naman ang gagawin mo!?" Pang-hahamon na tono niya.

He sensually look down to her lips. "I'll take you anytime and anywhere!" He muttered.

Nanlaki ang mga mata ni Clara. She irretably pushed him. "Umalis kana nga't huwag ka nang babalik dito!" She angrily shouted and quickly headed inside the house.

Armand chuckled. "Babalik pa ako Clara, may anak tayo kaya babalik at babalikan kita!" He fired back before hopping in his car.

Humahangos na pumasok ng bahay si Clara. She closed the door behind her na ikinataka ng kanyang anak.

"Mama bakit po?"

She took a deep relief sigh. "Ah, uhm... Wala anak... Kumusta nga pala ang pagtira mo sa pamilya ng papa mo?" She calmly asked.

"Ang saya po Mama! Ang babait po nila Lolo Anselmo at Lola Margaret. Tsaka ang ganda pala ng bahay nila Papa, parang palasyo!"

Clara smile, at the same time she felt worried dahil natatakot siyang masanay ang kanyang anak sa pamumuhay nila Armand at baka piliin na nitong doon na tumira.

She sit beside her. "Mas maganda doon ano? Kaysa dito sa atin, malayong-malayo sa marangyang buhay ng papa mo." She sadly said.

"Mas masaya parin dito Mama, kasi kasama kita."

She smile at her and that word touched her. "Talaga?"

"Oo naman po! Mas masaya kung kasama kita at si Papa... Kompleto tayo!"

She giggled and hug her. "Talaga ha?"

           

HALOS nasanay na si Clara na pagdating ng weekdays ay tila malulungkot na siya tuwing susunduin na ni Armand ang kanilang anak.

When Carrie stayed in her father and whenever she missed her mother, ay nakikitawag ito sa cellphone ni Armand. Kaya kahit papaano ay naiibsan ang pagka-miss palagi ni Clara sa anak niya.

Ngunit hindi naging madali ang lahat, because of Bettina's treatment to Carrie when Armand and his parents and not around..

"Sinabi ko na sayo! Huwag mong papakialaman ang mga gamit dito!?" Galit na galit na sumbat ni Bettina nang maabutan niya si Carrie na hindi sinasadyang mabasag ang isang figurine sa living area.

"Sorry na po. Hindi ko naman po sinasadya Tita Bettina..." Mangiyak-ngiyak na tugon ni Carrie habang yakap-yakap ang kanyang manika.

"Bakit ba kasi dito ka pa nag-lalaro! Kung mag-lalaro ka! Dapat sa labas!" She grab her wrist and drag her outside. "Diyan ka dapat! Tutal anak ka naman sa labas! You're not allowed to go inside dahil hindi ka bagay dito!" Sumbat pa niya dito na tuluyan ng umiyak si Carrie.

"Ma'am tama na po... Magagalit si Sir Armand kapag nakitang sinasaktan mo yung bata." Pigil ni Manang Linda na kaagad naman siyang sinagot ni Bettina.

"Isa ka pa! Subukan mong mag-sumbong sa kahit kanino dito! Mawawalan ka ng trabaho! Pareho ko kayong ipapatapon palabas!" Galit na galit na sumbat niya na halos umalingawngaw sa loob ng mansion. And she angrily walk away.

Kaagad na dinaluhan ni Manang Linda ang bata para papasukin ito. "Halika na Carrie, huwag ka nang umiyak..." She wipe her tears and comb her hair. "Tahan na... Huwag mo nang inindihin ang Tita Bettina mo ha?"

Lalong kinabahan si Manang Linda nang dumating na ang sasakyan nila Armand.

"Tahan na Carrie..."

But it was too late when Armand get out from the car and assited his parents to go out. Galing kasi sila sa clinic para monthly treatment at check-up ni Don Anselmo dahil sa sakit nitong diabetes, kaya iniwan muna ni Armand ang anak sa kayang asawa at kay Manang Linda.

"Oh bakit umiiyak ang apo ko?" Pag-aalala ni Don Anselmo na kaagad dinaluhan si Carrie.

"Ma, Pa!" Bettina immediately approached them, she bid kiss on Armand. "Hon."

Armand frowned when he saw his daughter. "Anong nangyari dito?" She glance at his wife, and to Manang Linda.

Kaagad namang nagsalita si Bettina. "Ah naku! Si Manang Linda kasi, pinagalitan itong si Carrie nung hindi naman niya sinasadyang mabasag yung figurine sa sala." Sabay tingin kay Manang Linda, as if she's warning.

Napatungo naman ito.

"Manang, bakit mo naman ginawa yun.. Bata iyan, hindi mo dapat pinagalitan." Armand fired.

"P-Pasensiya na Sir." Nauutal na sagot ni Manang Linda.

Carrie goes to his father. Kaya kinarga ito ni Armand upang tumahan.

"Ayoko nang mauulit ito Manang Linda!" He warned before heading inside their house.

Dahil sa pag-iyak ay nakatulugan na lamang ni Carrie ang balikat ng kanyang ama. "Haay... Kawawa naman ang apo ko..." Donya Margaret murmured when she noticed sleeping Carrie on his father's shoulder.

"Ihahatid ko muna sa taas si Carrie." Paalam ni Armad sa magulang at kaagad na sumunod sa kanya si Bettina.

            

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌

     
To be continue...