Lost In Love

CHAPTER 42

GABI na nang matapos ang kanilang konting kasiyahan sa sala, si Carrie ay nakatulog na sa pang-isahang sofa kaya nag-paalam na ang mag-asawang Don Anselmo at Donya Margaret na uuwi na.

Kaagad namang niligpit ni Clara ang pinag-kainan sa kusina.

"Uhm Armand, alalayan mo na ang Papa mo sa kotse, susunod ako... I'll just go to the comfort room." Dahilan ni Donya Margaret saka ito nagtungo sa kusina kung nasaan si Clara.

"Bilib din ako sayo Clara!"

Halos mapatalon sa gulat si Clara nang biglang sumulpot si Donya Margaret mula sa likuran niya. Bahagya siyang nagtaka sa malamig nitong tono sa kanya.

"B-Bakit ho?" She nervously asked while slowly fixing the leftovers from the sink.

Napahalukipkip itong hinarap siya. "Akala mo ba hindi ko napapansin ang pagkikipaglapit mo kay Armand?"

"W-Wala naman ho akong g-ginagawa-"

"Tandaan mong may asawa si Armand! He is just here for his child, nothing more! And we are just here because of our grandchild!" Mataray nitong sumbat, saka tinalikuran si Clara.

Halos mabitawan ni Clara ang mga basong hawak niya, tila nang-hina siya sa mga sinabi nito.

Napabalik lamang sa ulirat si Clara nang magtungo si Armand sa kanya matapos nitong maihatid palabas ang kayang mga magulang.

Nakangiti itong tinulungan siya sa pagliligpit ng mga hugasin. "Ang saya-saya ni Carrie noh?" Aniya.

Nanatili namang walang imik si Clara, tila mabigat ang pakiramdam na sinimulang hugasan ang mga gamit sa kusina. Armand suddenly go behind her. He suddenly hug her waist. "Sana ganito nalang tayo palagi."

Tila naman may kuryenteng dumaloy kay Clara at napaiwas siya rito. She washed her hands and slightly push him. "A-Armand, umuwi kana." She coldly said as she wiped her hands nang hindi muna tinapos ang ginagawa. And she walk towards their sala.

Napakunot-noo si Armand at sumunod dito. "I'll sleep here."

"Hindi pwede!" Balisang inirapan niya ito at bumaling kay Carrie. She was about to get her, but Armand immediately insisted to do it.

"Ako na-"

"Huwag na Armand! Ako na, umuwi kana... Sigurado akong hinihintay kana ng asawa mo." She coldly said when she carrie her daughter.

He took a deep sighed when he let her carried their child. "May problema ba tayo Clara?" He asked.

Sinulyapan niya ito saglit, "Wala." She coldly said and directly walk upstairs. "Pakisarado nalang ng pinto, ako na magla-lock."

    

Clara tucked her daughter in bed, kinumutan niya ito at nang masigurado niyang maayos na ang pagtulog nito ay bumaba siya para ituloy ang paghuhugas sa kusina. But she was a bit shocked seeing Armand who's still comfortably sitting on the sofa.

"Hindi ba't sinabi ko nang umuwi kana!?" Singhal niya rito.

Kaagad namang tumayo si Armand at lumapit kay Clara. "Hindi ako aalis hangga't mainit ang ulo mo sa akin Clara!" He grab her wrist. "Ano bang problema!? Okay naman tayo kanina ah? Tell me! So that we can fix it together." Kalmado niyang tanong.

She looked away, kinalas niya ang kamay nito at nagtungo sa kusina. "Itigil na natin ito, lahat nang ito Armand..." She took a deep sighed and faced him while she's leaning on the sink. "Yung mga nangyari sa atin, mali iyon... A-At dapat hindi na maulit."

"Ano bang sinasabi mo Clara? Mahal kita, hindi mo pa ba maintindihan iyon? Hindi ba't sinabi ko na sayo na aayusin ko ang lahat ng sa atin, gagawin ko ang lahat magkasama-sama lang tayong tatlo."

"Anong gagawin mo? Hihiwalayan mo si bettina!?" She coldly said. "Huwag mong gagawin iyan Armand, masasaktan si Bettina." She wipe he small tear which she's trying to hide. "Ang mabuting gawin natin ay itigil na lahat ng ito... K-kahit pa... Mahal na kita, wala akong magagawa... Kasi alam kong nakatali kana sa iba." She bitterly said.

Bahagyang nagulat si Armand sa mga sinabi nito. He walk towards her. "M-Mahal mo 'ko?"

She gasped. "Oo..." And she looked away. "M-Matagal na.. Noon pa Armand, nung wala pa si Carrie sa buhay ko. Pero binalewala ko nalang iyon, dahil alam kong hindi tayo para sa isa't-isa."

Tila wala nang pakialam si Armand nang kabigin niya ito yakapin ng mahigpit at puno ng pagmamahal. "Clara...hindi ko kayang nawala ka sa akin, lalo na ngayong nalaman kong mahal mo 'ko."

"A-Armand... Please.." She slightly pushed him. "Nakikiusap ako sayo, pagbigyan na natin ito. May masasaktan tayo, unang-una na si Bettina! At maling-mali ang lahat ng sa atin." She look up to him with teary eyes. "Tanggapin nalang natin na hindi tayo para sa isa't-isa."

He hold her hand tightly, saka pinagdikit niya ang kanilang mga noo. "Clara, hindi ko kaya. Mahal kita. Kung hindi mo naman kasi ako iniwan noon, edi sana hanggang ngayon magkasama parin tayo.. Malaya sana tayo."

"Mahirap ang sitwasyon natin, masyadong komplekado. Kaya ngayon pa lang itigil na natin ito." She burst her small tears, kahit pilit niya itong pinipigilan. She finally pushed him away from her. "Hahayaan pa rin naman kitang makasama si Carrie, pero kung maaari sana hindi na dito. Kung gusto mo siyang makasama pwede mo siyang dalhin sa inyo o kahit saan, basta't ibabalik mo lang dito sa bahay."

Bagsak ang mga balikat ni Armand na tinitigan niya ito. "Clara..." He said as if begging.

"Umalis kana. Please!" She coldly said and wipe her tears.

Wala sa loob na umalis ito.

The moment that Clara heard the noise of the car, senyales na umalis na si Armand... Ay saka na niya binuhos ang kanina pang pinipigilan niyang luha.

She cried with full of pain in her heart.

      

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌