Lost In Love

CHAPTER 53

MABILISANG tinapik ni Clara ang kamay ni Armand na nag-lalakbay patungo sa kasilanan niya. Umaga na iyon, obviously kanina pa sila gising at sadyang tinatamad lang bumangon. They just ended about three rounds of making love last night and this sunrise. At ngayon tila hindi pa kontento si Armand ay panay pa ang hipo nito sa kanyang katawan gayong pareho silang hubad sa ilalim ng kumot.

Armand chuckled and hug her tightly from her back. I-pinwesto na lamang niya ang kamay sa ilalim ng dibdib ni Clara, and slightly touching her mounds.

"Bangon na nga tayo, baka gising na si Carrie."

He sniff her nape. "5 minutes..." He whisperes and slowly cupped the tip of Clara's breast.

"Armand!?" She exclaimed in a warning tone. "Sabi mo uuwi na tayo ngayong araw, dali na." She slap her arm just to let him get away from her.

He sigh heavily. "Just a little bit...-"

"Armand!?.. Baka hanapin na tayo ni Carrie."

"Okay fine." Sa wakas ay napilitan itong bumangon. Sabay silang nag-bihis ng kanya-kanyang damit at nagtungo na sa kabilang kwarto para makapag-empaki.

MATAPOS ang halos apat na oras na byahe nila Armand ay sa wakas nakarating sila sa bahay nila Clara. Hindi mapigilang magtaka ni Tricia dahil pati ang dalang damit ni Armand ay dinala nito sa loob ng bahay kasama ang bagahe nila ni Carrie.

Magtatanong na sana siya ngunit inunahan siya ni Carrie. "Papa, dito kana po ba titira?"

Armand smile at her. "Oo sana, kung gusto mo."

"Shempre gustong-gusto ko po!"

He chuckled. "Okay, I'll be staying here."

"Talaga po papa!?" Tuwang-tuwa na sabi ni Carrie.

Napakunot-noo si Clara at bahagyang nagulat sa sinabi ni Armand. Tumikhim siya bago magsalita. "Uhm, Carrie anak... Dito ka lang, mag-uusap lang kami ng papa mo." Hinigit niya ang braso ni Armand palabas ng bahay sa tabi ng kotse nito ay hinarap niya.

"Clara, bakit?" Pagtatakang tanong ni Armand.

"Ano bang pinagsasasabi mo kay Carrie na dito ka titira? Nahihibang kana ba Armand, may asawa ka at lalong magiging komplikado ang sitwasyon."

He took a deep sighed, sa tingin niya kailangan na niyang sabihin kay Clara ang tungkol sa kanila ni Bettina. "Hiwalay na kami ni Bettina." he calmly said.

Buong gulat ang rumehistro sa mukha ni Clara. "A-Ano..?" Hindi mawari ni Clara kung matutuwa ba siya o hindi. "K-Kaya ba umalis ka? Para makipag-hiwalay sa kanya? B-bakit mo naman ginawa yun Armand!? Alam mo kung gaano masasaktan si Bettina sa ginawa mong iyan." Nauutal at sunod-sunod niyang tanong kahit na nahihinuha na niya ang mga kasagutan nito.

He hold her hands. "Clara hindi ko ginawa yun. Si Bettina mismo ang nakipag-hiwalay sa akin." Mas lalong nagulat si Clara sa sinabi nito kaya hindi agad siya nakapag-salita.

"Oo, aaminin kong gagawin ko sana iyon sa maayos na paraan kaya ako umalis sandali. Pero nagulat nalang ako, pag-uwi ko sa bahay umalis na siya at nag-iwan ng sulat. She also filed a divorce and sighed with her." Mahinahong paliwanag ni Armand.

Clara frowned. "I-Imposible naman ata iyan Armand. Alam ko kung gaano ka niya kamahal... Nung huli nga naming pag-uusap galit na galit siya sa akin, sinabi rin niya na kahit anong mangyari hindi ka niya hihiwalayan at hindi niya ako titigilan hangga't nagkikita tayo. Kaya nga nag-desisyon ako nun na umalis nalang kami ni Carrie, para wala nang gulo." Paliwanag naman niya, and with every words she got teary-eyes.

He shrugged and squeeze her hands. "If you will just try to read her letter, malalaman mo kung gaano siya nag-paraya para sa atin Clara."

Malalim na napakunot-noo si Clara, saka nito inirapan si Armand. "Parang ang pangit naman atang tingnan na sinaktan niya ang sarili siya para lang sa kalayaan natin.."

"Mas lalong masasaktan ko lang siya kung pinagpatuloy pa namin ang pag-sasama namin, at kung pinilit ko ang sarili ko na mahalin ko siya ay para ko na ring niloko ang sarili ko at mas lalo ko lang pinahirapan ang sitwasyon...
It's better to be honest to each other."

Clara silently wipe her tears while still not looking at Armand. "I'm sorry... Kung nag-kaganyan kayo. Ako naman kasi talaga ang dahilan kung bakit nasira kayo." Mapait niyang sinabi.

Napakunot-noo si Armand at bahagyang hinigit si Clara paharap sa kanya. "Don't blame yourself Clara. Ako talaga ang may kasalanan dito. Dahil kahit pinagtabuyan mo ako, ay pilit parin akong lumapit sayo, kahit alam kong mali... Kasalanan ko lahat ng ito. And I'm sorry for having you in this complicated situation. I just love you honestly even if its imperfect." Punong-puno ng sensiridad na sabi ni Armand nang hindi rin mapigilan ang munting luha sa mga mata niya. Hindi na niya hinintay ang sasabihin ni Clara, he just hug her possessively and kiss on her forehead softly.

Hindi na rin napigilan ilabas ni Clara ang nagbabadyang luha. She hug him back. "Mahal din kita Arman... At, gusto ko sana personal na makausap si Bettina."

"Hayaan muna natin siya, dahil kahit ako gusto ko rin siya makausap ng personal... Gusto kong humingi ng tawad sa kanya... She's in California now with her parents."

Tumango-tango nalang si Clara.

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌

P.S. the next part is the epilogue. Pasensiya na sa matagal na update, sobrang busy ko lang talaga.

(This is an unedited part, so expect some typo-error)