MARRYING THE HEARTLESS ONE

Chapter Thirty-Eight

CATRIENA's POV

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata ng may humaplos sa pisngi ko. And I saw Exceal smiling at me. He's so handsome wearing his smile.

"You're so beautiful." nakangiting puri niya sa akin ng dahilan para kumabog na naman ang puso ko.

"I know." proud na sabi ko bago siya inirapan.

Napansin kong wala na ako sa kotse.

"Where are we?" tanong ko.

"Obviously we're in the plane." sagot niya.

Natampal ko naman ang ulo ko. Damn! Ilang oras ba akong nakatulog at di ko namalayan na nasa loob ng eroplano na pala ako.

"Binuhat mo ako?" tanong ko.
Tumango naman siya.

"Ilang oras ba akong natulog?" tanong ko ulit.

"Almost 10 hours." sagot niya.

"Really? Anong oras na ba?" tanong ko na naman ulit.

"It's 4 o'clock in the morning." balewalang sagot niya.

Nanlaki naman agad ang mga mata ko ng may naalala.

"Damn! Exceal, nasa Palawan ang anak ko. Hindi ako nakapagpaalam sa kanya. Ibalik mo na lang muna ako." sabi ko.

"No." matigas na sabi niya.

"Iyak na yun ng iyak ngayon. Ikaw naman kasi kung bakit nagmamadali kang dalhin ako sa New York! Please... Gusto ko lang naman magpaalam sa kanya." pagmamakaawa ko.

"Still no."matigas pa rin na sabi niya.

Agad naman akong umiwas ng tingin saka mahinang humikbi.

I miss my daughter. I'm sorry baby.

"Hey," tawag niya sa akin pero hindi ko siya tinignan. Nanatiling nakatagilid ako. Ayokong makita ang pagmumukha niya.

"Sweetheart. Come on, look at me." malambing na sabi niya.

Pero hindi ako nagpapadala sa kanyang malambing na boses.

I already miss my daughter.

"Mommy."

Nanlaki agad ang mga mata ko ng marinig ang pamilyar na boses.
I'm just hallucinating.

"Mom.."tawag ulit niya.

Napalingon naman ako sa pinanggalingan ng boses na yun and I saw my daughter smiling at me. Agad naman akong tumayo saka lumapit sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

" You're here. Sino ang nagdala sayo dito? "masayang tanong ko.

"Tito Exceal. Pinasundo niya ako sa bodyguards niya dahil kailangan mo daw ako.." sagot ng anak ko.

Napangiti naman ako sa sinabi ni Ethel. Napansin kong wala na pala sa tabi ko ang hinyupak na yun.

"Mama Cat!" rinig kong tawag sa akin ng isa pang maliit na boses.

Napangiti akong ng malingunan si Camille.

Mabilis naman siyang pumunta sa akin saka niyakap ako ng mahigpit.

"I miss you so much, Mama." sabi niya sa mahinang boses.

"I miss you too, baby."sabi ko.

Agad naman siyang kumalas saka nginitian ako.

"Mama friends na po kami ni Ethel. She's so lovely and friendly po." masiglang puri ni Camille sa anak ko.

"Yeah. We have the same attitude Mommy and I like her. So we're bestfriends now." sabi ni Ethel.