De stagiaire

Hoofdstuk 20

Rose Jones:

George is een hele week ziek geweest mevrouw Luéns zorgde overdag voor hem zodat ik verder met mijn stage kon. Ik heb s'avonds  voor doktertje gespeeld. Hij gaf alleen maar over voelde zich misselijk en had volgens zijn beschrijving de ergste buikpijn ooit. Ook wou hij dat ik bij hem bleef dus ik ben s'avonds geen seconde van hem afgeweken. Geen paniek er is letterlijk niks tussen ons gebeurd misschien alleen dat ik wakker werd met zijn armen stevig om me heen. 

Nu zit hij rustig op de bank de statistieken van zijn hotel te bekijken. Michael is last minute op vakantie gegaan want hij is volgens George overspannen. Dus George staat er zogenaamd even alleen voor. Natuurlijk heeft hij mij maar dat wil hij niet toegeven.

'Ik ga nog even naar het hotel, ga je mee?' George staat op en wil weg lopen.

'Nee daar komt niks van in, je bent wat aan het aansterken van een week ziek zijn.' Ik probeer de weg voor hem te versperen. Lachend pakt hij me vast en duwt me aan de kant. Wat verbaasd kijk ik hem aan. Als hij dit ziet als een wedstrijd dan doe ik mee. Zo ziek is hij dan toch niet. 

Ik spring op zijn rug. Als reactie op de actie pakt hij me stevig vast en rent met mij op zijn rug als een gek door het huis. De gehele conclusie hiervan is is dat ik de slappe lach krijg. 

Pas wanneer ik door begin te krijgen wat hij van plan is stop ik met lachen. We naderen het zwembad. Fuck. 

'George nee alsjeblieft.' Smeek ik hem.

'Had je je iets eerder moeten bedenken darling.' Darling? Oké dat is nieuw. 

'George zet me neer alsjeblieft.' 

'Te laat.' Hij laat me vallen en ik gil als ik het koude water raak. Proestend hap ik naar adem. 

'Gek.' Ik sla mijn armen over elkaar heen en huiver. 

'Bommetje.' George neemt een aanloop en sprint het water in met het gevolg dat ik een tsunami over me heen krijg. Weer happend naar water wrijf ik het water uit mijn ogen, als ik ergens niet tegen kan is het wel water in mijn ogen. 

'Gozer, je word zo weer ziek.' Hoofdschuddend kijk ik hem aan.

'Als jij me dan weer komt verzorgen word ik vrijwillig ziek.' Hij zwemt naar me toe en natuurlijk staat hij net weer iets te dicht bij me.

Maar dat boeit me niet, ik denk dat ik gehersenspoeld ben door het chloor want het enige wat ik wil is zijn lippen op de mijne. Het kan me werkelijk niks meer schelen. Ik buig mijn hoofd naar de zijne en sluit mijn ogen. 

Het moment wat hierna volgt is magisch. Not. Het enige wat ik krijg is een plens water in mijn gezicht en weer moet ik hoesten.

Wat verbaasd stap ik snel het water uit en ren naar de badkamer, wat een afgang en wat moet hij wel niet van me denken. 

'Rose!' Ik hoor dat hij achter me aan komt.

'Ik dacht dat jij het ook wilde.' Ik leun tegen de badkamerdeur aan die ik op slot heb gedraaid.

'Rose open deze verdomde deur en laat me je zoenen, het was een grapje.' 

Voorzichtig open ik de deur. Hij trekt me in zijn armen en zoent me vol overgave en ik ga er vol in mee. Dit voelt toch zeker magisch keer op keer. 

George trekt voorzichtig mijn shirt uit en ik zit te klungelen met zijn shirt. Lachend laat hij me los trekt snel zijn shirt uit en drukt zijn lippen weer op de mijne.

En zo staan we te zoenen voor weet ik veel hoe lang, ontdaan van onze shirts.

Zachtjes leidt hij me naar zijn slaapkamer die ik maar als te goed ken. Nee, niet op die manier of nou ja binnenkort wel.

Hij drukt me zachtjes op zijn bed en kust me in de nek. Ik kroel ondertussen wat door zijn haar.

'Is dit je eerste keer?' Fluistert hij zachtjes in mijn oor. Ik knik wat beschaamd terwijl dat niks is om je voor te schamen.

'Vertrouw je me?' Hij plant kusjes in mijn nek en ik huiver door zijn aanrakingen het voelt zo fijn. 

'Ja.' Het komt eruit als een zucht.

Ik vertrouw hem met heel mijn hart, volledig.

Hoi!

Oof

Binnenkort meer x

XX ME