De stagiaire

Hoofdstuk 26

Rose Jones:

Die avond zitten mijn moeder, Grace en ik te wachten met het eten op Ethan en mijn vader. 

'Waar blijven ze? Ik had ze duidelijk gemaakt dat ze om zeven uur thuis moesten zijn! Ik heb ze zelfs geappt.' Mijn moeder klinkt verontwaardigend. 

'Ja en als je een appje van mama krijgt dan weet je het.' Grace neemt lachend een slok van haar water. 

'Ik ben thuis!' Hoor ik Ethan roepen.

'Nou mam wat was er nou zo belangrijk?' Ethan komt gehaast de eetkamer binnen. 

'Kijk eens wie daar zit.' Mijn moeder wijst mijn kant op. 

'Rosie!' Ethan omhelst me. Onze band is goed. 

'Ethan, ik heb je gemist.' Ik knuffel hem stevig terug.

'Heb je vrij?' 

'Ja zoiets.' Ethan laat me los en kijkt me wat bezorgd aan. 

'Weet je zeker dat het goed gaat?'

'Ja alles gaat goed.' Ik zet een neppe glimlach op. Fronsend kijkt Ethan me aan maar dan gaat hij toch zitten. 

'Ik schep alvast op je vader zal zo wel komen.' Mijn moeder pakt het bord van Grace en schept op.

'Nog beter, ik ben thuis.' Mijn vader staat met een grote glimlach opeens voor mijn neus. 

'En ik zie dat mijn lieve dochter ook thuis is.' Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. 

'Hoi pap, hoe is je dag?'

'Goed maar nu nog beter omdat mijn gezin compleet is!' Mijn vader loopt naar de kast en haalt daar een fles wijn uit. 

'Daar moet op gedronken worden!' 

'Grace mag absoluut niet hoor.' Zegt mijn moeder bezorgd.

'Alsjeblieft mam, één mini slokje.' Grace klinkt smeekend.

'Ik hoef niet.' Zeg ik snel.

'Niet?' Mijn vader kijkt me verbaasd aan. 

'Nee echt niet.' Ik voel dat ik rood word. 

'Ik neem die van Rose wel.' Grace glimlacht naar me 

Ik wil nog niet dat mijn ouders weten dat ik zwanger ben. 

'Geen sprake van Grace, niks onder de achttien.' Zegt mijn moeder streng. 

'Één slokje kan toch wel?' Mijn vader heeft een zwak voor Grace en dat weet ze donders goed. 

'Ja mam, één slokje.' Met haar liefste blik kijkt Grace mijn moeder aan. 

'Nee absoluut niet, Ethan is al op vroege leeftijd aan de drank gekomen en ik wil voorkomen dat dat ook met Grace gebeurd.'

'Mam ik was zestien toen ik voor het eerst een biertje dronk.' Ethan zucht. 

'Inderdaad en dat was nooit gebeurd als je vader niet een oogje in het zeil gehouden had.' 

'Ik kon toch niet weten dat er alcohol geschonken zou worden?' Mijn vader neemt een hap van zijn eten. 

'Jullie waren op een voetbalclub! Het is meer dan logisch dat daar alcohol geschonken wordt.'

'Mam dit is jaren geleden gebeurd, Grace maakt echt niet zo'n fout.' Ethan rolt met zijn ogen. 

'Ik zeg nee, dus dan is het nee! Punt uit.' Mijn moeder begint met eten, nog wat na mokkend neemt Grace een hap van haar eten. 

'Lekker gekookt mam.' Ik probeer de sfeer wat op te fleuren. 

'Dankjewel lieverd! Ik ben zo blij dat ik je terug heb, al is het maar voor even.' Mijn moeder kijkt me zo lief aan dat ik wel kan janken. Ik wil voor een paar seconden gewoon weer even klein zijn en op haar schoot kruipen. Want toen ik nog jonger was waren er geen problemen en had je geen stress. Dat is nu wel anders. 

'Rose gaat het wel? Je kijkt zo afwezig.' Grace pakt mijn hand vast terwijl ik ontwaak van mijn gedachten. 

'Uh, ja sorry ben een beetje moe.' Weer probeer ik te glimlachen. 

'Lieverd ga anders maar van tafel en ga lekker douchen.' Zegt mijn moeder. 

'Is goed, ik ga dan ook gelijk slapen dus tot morgen.' Ik blaas een kushandje en loop dan de trap op waarna ik vervolgens mijn spullen pak om te gaan douchen. 

Een halfuur later laat ik me op mijn vertrouwde bed vallen, mijn kamer is precies zoals ik het een paar maanden geleden had achter gelaten. Ik pak mijn telefoon erbij en zie tientallen gemiste oproepen van George. Ik besluit om het te laten gaan, ik reageer morgen wel. 

George Harrison:

Waarom reageert Rose niet op mijn berichten? Ik heb haar verschillende keren gebeld! Ik trap van woede tegen de eettafel. Godver. 

Waarom moest ze nou opeens weg? Ik heb haar nodig. Ik kan toch zeker echt niet meer zonder haar. Ik geef om haar. Zou het iets te maken hebben met die kut Lewis? Want als dat zo is dan is die gozer nog lang niet jarig. Of heeft het misschien iets te maken met het feit dat ze naar het ziekenhuis moest? Heeft ze nieuws gekregen wat ze niet kan plaatsen en is ze daarom gevlucht?

Met een derde glas whisky zit ik achter mijn laptop om een poging te doen tot werken. 

'Meneer gaat alles wel goed?' Mevrouw Luéns kijkt me met een ernstig blik aan. 

Ik drink de whiskey in één teug op en zet het glas met een klap op de tafel.

'Nog eentje graag.' Ik wijs naar het lege glas.

'Meneer zou u dat nou wel doen?' 

'Ga niet voor mij bepalen wat ik moet doen.' Zeg ik geïrriteerd. Luéns pakt het glas en loopt snel weg, ik hoor dat ze iets in het Frans roept. Het klinkt niet al te vriendelijk. 

Met mijn handen in mijn haren leun ik op de tafel. 

Ik wil haar terug, kosten wat het kost. 

Hoi!

Ik dacht ik gooi effe een stukje van George erin, very cool :)

Ligt het aan mij of is dit boek wat saai aan het woorden? sos haha. <3

Binnenkort meer! 

XX ME