De stagiaire

Hoofdstuk 39

Rose Jones:

George en ik zitten aan de eettafel. Er zit een meter afstand tussen ons maar het voelt alsof er wel tien tussen zitten. George is afwezig en port wat in zijn eten. Luéns heeft lasagne gemaakt, één van het favoriete eten van George. 'Is het lekker?' Vraag ik lief. 

George mompelt iets onverstaanbaars en pakt zijn telefoon. 'Zullen we straks even een blokje om?' Ik klink bijna wanhopig. 'Sorry schat maar ik moet echt werken.' George staat op en loopt weg. Mij verbaasd achterlaten. Ik schuif mijn bord weg. Ik heb zo'n drie happen ervan gehad maar ik zit vol. Luéns zou daar wel weer iets van willen zeggen maar ze houdt haar bek maar. 

Ik ben geïrriteerd, er zit George iets dwars maar hij zegt het niet. Nu hoef je natuurlijk niet alles te vertellen maar het kan je wel helpen. Als je zelf geen oplossing kan bedenken dan betekent dat toch niet dat iemand anders dat niet voor je kan doen?

Ik haal een hand door mijn blonde haren en ga op de bank in de woonkamer zitten. Ik denk dat George nu in zijn kantoor zit. Ik kan nu naar hem toe gaan maar ik denk dat dat geen nut heeft. 

Ik hoor dat mevrouw Luéns de tafel afruimt en ze vloekt in het Frans. Komt vast doordat niemand z'n bord heeft leeggegeten. Ik zet de televisie aan en zap wat nutteloos door de verschillende progamma's heen. Er is niet iets wat mijn interesse vangt dus na een paar minuten zappen zet ik de televisie uit. 

Ik sta op van de bank en zucht diep. Ik loop naar George zijn kantoor en sta te treuzelen voor zijn deur. Ga ik toegeven? Wat toegeven? Maak die deur open trut!

Mijn hand glijdt om de deurklink en ik duw er tegen aan. Op slot. Hoe durft hij! Ik bonk op de deur. 'George ik ben het.' Zeg ik. 

'Ik ben aan het bellen.' Hoor ik hem geïrriteerd zeggen. 'George toe nou alsjeblieft, waarom doe je zo?' Ik klink zo wanhopig. 

'Rose! Ik ben aan het bellen.' Zegt George. Ik hoor hem nog iets zeggen maar kan dat net niet horen. 

'Wat in vredesnaam heb ik gedaan dat je je nu zo gedraagt?' Ik leun met mijn rug tegen de deur en laat me zakken. 

'Ik ben bezig met mijn werk Rose! Zit nou niet zo te zeuren.' Zegt George en dan zegt hij nog wat maar dat hoor ik niet. Ik wil het niet horen en loop boos weg. Wie denkt meneer wel dat hij is?

Ik wil hier weg, even lucht scheppen of zoiets. Ik pak mijn jas van de kapstok af en loop naar buiten. De koude lucht voelt verfrissend aan. Ik zet mijn telefoon uit, ik wil gewoon even offline zijn. Ik loop naar het hek en vul de code in. George zijn huis is iets te goed beveiligd. Ik ga gewoon even een rondje lopen. 

Na ander halfuur ben ik weer bij het huis van George, ik vul weer de code in en loop over de oprijlaan. Vervolgens open ik de deur. Ik trek mijn jas uit en hang die op. 

'Rose! Verdomme sinds wanneer neem jij je telefoon niet meer op?' George loopt bezorgd en boos op me af. Ik negeer hem en loop langs hem. 

'Gaan we zo doen? Wat kinderachtig.' George grijpt mijn hand vast en wil mij naar hem toe trekken. 'Laat me los.' Zeg ik geïrriteerd. Verbaasd laat hij me los. 

'Ik ga naar bed.' Mompel ik. 'Rose alsjeblieft laten we het uitpraten.' George klinkt wanhopig. 

'Je had net geen tijd voor me en je deed ook nog eens de deur op slot. We hebben toch geen geheimen voor elkaar.' Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik zie dat hij zenuwachtig wordt, hij heeft toch geen andere. 

'Je gaat toch niet vreemd?' Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek. 

'Nee nee natuurlijk niet liefje.' George wil me een kus geven maar ik ruk me los en loop naar onze slaapkamer. Ik trek mijn kleding uit en doe een dun nachthemdje aan. Ik trek de deken over mij heen en sluit mijn ogen. 

'Roosje alsjeblieft wees niet boos op me.' George gaat naast me liggen en glijdt met zijn handen om mijn middel. 'George stop, ik wil slapen ik ben moe.' 

'Prima.' George laat me los en draait zich om. Ik slik mijn tranen weg en probeer in slaap te vallen. Poging twee. 

'Rose, ik deed de deur op slot omdat ik echt moest werken.' 

'Dan hoeft de deur toch niet op slot.' Zeg ik geërgerd. 

'Nou ik wil gewoon niet afgeleid raken door jou.' 

Ik ga met een ruk rechtop zitten. 'Ben ik dan zo irritant?' Zeg ik beledigt. 

'Nee nee! Ik bedoel dat je me afleidt als in de zin dat ik je wil zoenen.' 

'En dan doe je de deur op slot? Dat kun je toch ook gewoon tegen me zeggen.' 

'Dat vind ik gewoon vervelend, ik wil je niet kwetsen.' 

'Daar ben je een beetje laat mee want dat ben ik al.' Ik ga weer liggen.

'Rose, kom op. Ik doe mijn best.' Ik voel zijn hand naar mijn been glijden. Hier heb ik dus helemaal geen zin in. 'George!' Roep ik en ik stap uit het bed. 

'Wat ga je doen?' Vraagt hij verbaasd. 

'Ik ga op de bank slapen.' Ik pak mijn kussen en laat hem verbaasd achter. 

Nieuwe update: 29 augustus of eerder! X