De stagiaire

Hoofdstuk 47

Rose Jones:

Ik zucht diep. Wat moet ik nu in vredesnaam gaan doen? Ik sta op van de bank en begin heen en weer te lopen. Mijn telefoon gaat en ik schrik van het geluid. Ik loop naar het tafeltje waar mijn telefoon ligt en neem op.

'Met Rose.' Zeg ik zonder op het scherm te kijken wie het is.

'Lieverd, met mama.' Ik kalmeer op de één of andere manier als ik haar stem hoor.

'Mam! Hoe is het, ik wilde je nog bellen maar dat komt er maar niet van.'

'Het gaat goed hoor, lief dat je het vraagt! Hoe is het met de aanstaande moeder?' Ik voel dat mijn moeder glimlacht.

'Beetje misselijk maar het gaat.'

'Roos, ik wilde je eigenlijk vragen of je een paar dagen op je zusje kan passen. Ethan moet fulltime werken en papa en ik gaan een midweekje weg.'

'Zo zo, gaan de oudjes de hort op?' Ik grinnik.

'Het is allemaal een idee van Grace, zij heeft ook vakantie.'

'Ja ik vind het prima! Alleen de baby kan wel elk moment komen.' Mijn hand glijdt over mijn buik en ik voel een trap en bedankt.

'Natuurlijk! Oh jeetje wat dom van me.' Mijn moeder zucht.

'Ik vind het wel gezellig hoor mam. George heeft drie logeerkamers dus Grace heeft ruim de keus.'

'Nee dat is helemaal niet handig. Ons kleinkind kan elk moment komen en wij gaan op vakantie!'

'Mam, alsjeblieft ik wed dat de vakantie al geboekt is.'

'Ja dat klopt.' Zegt mijn moeder met een aarzeling in haar stem.

'Je kan prima gaan, ik heb nog niet het gevoel dat de baby eruit wilt. George is zelf ook op zakenreis dus ik kan wel wat gezelschap gebruiken.' Ik trek aan een draadje wat aan mijn trui hangt.

'Oké maar papa en ik komen onmiddellijk terug als de baby geboren is.'

'Dat verbaasd me niks.' Ik lach.

'Grace gaat zo haar koffer inpakken, we gingen er al eigenlijk vanuit dat het kon.' Zegt mijn moeder. Dat verbaasd me ook vrij weinig. Mijn moeder verwacht eigenlijk dat de meeste dingen wel kunnen.

'Laat me raden, jullie brengen Grace hierheen en vliegen dan zelf door?'

'We kunnen haar niet alleen laten in het vliegtuig dus wij vliegen met haar mee en gaan dan door. We zien het als een tussenstop.'

'Hoe laat moet ik op het vliegveld zijn?'

'Als het goed is komen we om vanmiddag om vier uur aan.'

'Dan ben ik er om vier uur.' De baby trappelt er vrolijk op los en ik laat geschrokken mijn telefoon vallen. Ik slaak een kreet. Fuck. Ik buk om mijn telefoon op te pakken.

'Rose? Rose!' Hoor ik mijn moeder op de achtergrond roepen. Ik laat me voorzichtig op de grond zakken en gris mijn telefoon van de grond.

'Ja sorry, ben er weer!' Ik moet me inhouden om het niet uit te gillen.

'Gaat alles daar goed?' Vraagt mijn moeder bezorgd.

'Ja het gaat goed hoor, volgens mij is de baby wakker.'

'Kind doe alsjeblieft voorzichtig aan en gun jezelf en de baby rust.'

'Mam, alsjeblieft.' Ik zucht.

'Ik heb drie kinderen op de wereld gezet! Ik spreek uit ervaring.' Ik begin te lachen.

'Het spijt me mevrouw, ik ga nu ophangen en dan zal ik wel even een dutje doen.'

'Goed zo meissie, tot straks.' Ik mompel wat terug en hang op. Ik ga van het ene gesprek over naar het andere want George heeft me in de tijd dat ik met mijn moeder belde, vijf keer gebeld. Ik druk snel op zijn nummer om hem terug te bellen.

'Rose! Ik wilde bijna terugkeren. Waarom krijg ik de hele tijd je voicemail?' George klinkt overbezorgd.

'Lieve schat, mijn moeder belde er is niks ernstig aan de hand.'

'Oh, gelukkig. Waarom belde ze?'

'Ze vroeg of ik een paar dagen op Grace wilde passen.'

'En? Ga je dat doen?'

'Ja ik kan wel wat gezelschap gebruiken.'

'Het spijt me schatje.' Zegt George.

'Waarom op uitgerekend dit moment.' Ik zucht voor de vier miljoenste keer vandaag en ga weer op de bank zitten.

'Ik snap het, dit is inderdaad een rot moment en ik zou willen dat het anders was. Ik ben alleen de enige persoon die dit kan oplossen.'

'Ik vertrouw je.'

'Ik hoop dat ik morgen weer thuis kan zijn.'

'Dat klinkt nog zo ver weg.' Zeg ik beteuterd.

'Ik weet het schatje en het spijt me.'

'Het komt goed, kom alsjeblieft veilig aan.'

'Ik houd van je.' Zegt George, mijn hart maakt een sprongetje.

'Ik meer van jou.' Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht.

'Dat is onmogelijk.'

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Het is avond, Grace en ik zitten gezellig op de bank. We kletsen over van alles en nog wat. Het voelt goed om weer even tijd met mijn zusje door te brengen.

'Je buik is echt groot.' Van je zusje moet je het hebben. Ik schiet in de lach. Grace kijkt me aan met haar onschuldige gezicht. 'Ja sorry maar ik draag ook een kindje.'

'Ja dat weet ik ook wel en het is ook een mooie buik.'

'Wat ben jij een lief zusje.'

'Dat weet ik.'

'Is George wel lief?' Vraagt Grace plotseling. Verbaasd kijk ik haar aan.

'Ja natuurlijk! Ik houd zielsveel van hem, vanwaar die vraag?'

'Geen idee, ik zag in de gang een foto van jullie samenhangen. Van de buitenkant kijkt George zo stoer snap je?' Ik grinnik. 'George is het liefste vriendje die ik me kan wensen.'

'Maar toch is hij op zakenreis.' Grace haalt haar schouders op.

'Zeg mevrouw probeer jij wat kapot te maken?'

'Nee nee! Zeker niet maar ik wil niet dat hij je verdriet doet.'

'Wat een intens gesprek en dat om elf uur in de avond.' Ik haal een hand door mijn haar en gaap.

'Haha, sorry. Ik spreek je gewoon zo weinig de laatste tijd! Ik word tante en dat allemaal op een veertienjarige leeftijd.'

'Het is allemaal niet niks nee, laten we morgen verder kletsen want ik wil graag wat slaap pakken.'

'Slaap je vannacht bij mij?' Grace kijkt me aan en ik kan dus geen nee tegen haar zeggen. 'Oké Gracie.' Ik sta op en laat Grace de badkamer zien.

'Wauw. George is echt stinkend rijk.'

'Hij werkt er hard voor.'

'Dat geloof ik wel, ik ga douchen.' Zegt Grace.

'Je weet wel hoe het werkt?'

'Ik kom er wel uit.'

'Tot zo!' Ik open de deur en loop naar de slaapkamer om me om te kleden

Een halfuurtje later liggen Grace en ik in het logeerbed. Grace slaapt al en is zo te horen erg ver weg. Ik ben nog klaarwakker en strijk door Grace haar haren heen. Ik koester dit moment.

Nieuwe update: 10 november of eerder! Ik heb helaas een toetsweek ): X