De stagiaire

Hoofdstuk 51

Rose Jones:

Met een verliefde blik kijk ik naar mijn zoontje, die in mijn armen ligt te slapen. Ik lig nog steeds in het ziekenhuis. Levi is een paar uurtjes oud en de afgelopen uren heb ik naar hem zitten staren. Ik kan amper geloven dat hij een creatie van George en van mij is. Voor een baby'tje heeft Levi echt heel erg veel haar. Ik gok van zijn vader. Over zijn vader gesproken, waar is George?

Oh ja, hij haalt de maxi-cosi op. Die waren we vergeten.

'Hij is zo klein.' Grace komt zachtjes de kamer binnen. Ik glimlach. 'Heb je papa en mama gebeld?' Vraag ik. 

'Yes, mama kreeg bijna een hartaanval toen ze hoorde dat ze oma was geworden.' 

'Het zal ook eens niet.' Ik glimlach en strijk met een vinger over Levi zijn wangetje. 

'Ze hebben het eerste vliegtuig dat voor hun haalbaar was gepakt.' Grace gaat zitten op een stoel naast mijn bed. 'Wil je Levi ook even vasthouden?' Vraag ik. Grace knikt enthousiast en voorzichtig leg ik het kleine kindje in haar armen. 

Volgens de dokters mag ik aan het einde van de middag naar huis. Ik kan niet wachten om met mijn kersverse gezinnetje thuis op de bank te ploffen. Wel voorzichtig want baby's zijn kwetsbaar. 

Een klein uurtje later komt George binnen met een glimlach op zijn gezicht. Levi ligt nu in een wiegje dat naast mijn bed staat te slapen. Grace en ik spelen een kaartspelletje. George drukt een tedere kus op mijn lippen en kijkt bij Levi. 'Hoe voel je je?' Vraagt hij als hij op een stoel gaat zitten. 'Ik ben moe.' Zeg ik. 'Een baby eruit persen is niet zo makkelijk hoor.' Grace legt haar laatste kaart op de stapel en juicht. 'Gewonnen!' 

'Oh dus jij hebt ervaring met baby's.' George grinnikt. 

'Ik heb er zo'n tien thuis.' Grace haalt nonchalant haar schouders op. 

'Ja volgens mij is dit hun kamer.' Hoor ik iemand zeggen. Mama. Een vrolijk dame, die ik maar als te goed ken, komt binnen. Gevolgd door mijn lieve vader. Ik kom wat overeind. 'Lieverdje! Gefeliciteerd met je prachtige zoon.' Mijn moeder omhelst me en bedolft me onder de zoenen. 'Ach wat een dotje!' Mijn moeder zit bijna in de wieg van enthousiasme. Mijn vader geeft me een knuffel. 'Ik ben trots op je meissie.' Daarna schudt hij George de hand. 

Even later zit iedereen aan de thee of koffie. De dokter kwam net binnen en ik mag naar huis. Ik zit nu op een stoel maar voel me doodop. Leg me neer en ik val in slaap. 

'Lieverd, wij gaan nu naar het hotel waar we verblijven en geven jullie nu wat rust. Al zul je geen rust hebben met de kleine.' Mijn ouders trekken hun jas aan. 'Ik ga mee.' Zegt Grace ze omhelst me en loopt met mijn ouders weg. Ik zwaai ze met George na. 'Zullen wij ook gaan.' Vraagt George. 'Lijkt me een goed plan.' Levi zit tevreden in zijn maxi-cosi. George helpt me met mijn jas en als een gelukkige familie verlaten we het ziekenhuis. 

Eenmaal thuis aangekomen valt er een last van mijn schouder. We zijn veilig thuis. 

'Ik ben zo trots op je schatje.' George pakt Levi uit de maxi-cosi. 'Hij is knap hé.' Ik druk een kusje op Levi zijn voorhoofd. 

George met een baby in zijn gespierde armen is het liefste wat ik ooit heb gezien. Het staat hem goed. 'Wil je wat drinken?' Ik loop naar de keuken. 'Rose, alsjeblieft ga zitten.' George overhandigt Levi en geeft me een kus. 'Ik regel het drinken wel.' Fluistert hij in mijn oor. Ik ga op de bank zitten met Levi in mijn armen. George en ik vinden het fijn als Levi de eerste paar nachten bij ons op de kamer slaapt. Dat is ook handiger voor borstvoeding. 

'Ik heb thee voor je gemaakt.' George zet mijn thee neer, gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. 

'Dankjewel.' Ik glimlach. 'Het is zo'n gek gevoel dat hij er nu echt is.' George kijkt bewonderend naar Levi die weer slaapt. 'Echt hoor, ik kan het amper geloven.' 'Maar hij is er echt.' 'Gelukkig wel.' George glimlacht. 

'Laten we meer baby's maken.' George drukt een paar kusjes in mijn nek. 

'Ik wil wel meer kindjes maar laten we nog even een poos wachten.' Ik moet er nog even niet aan denken. 

'Is goed, we oefenen wel.' George geeft me een knipoog. 'Kijk daar zeg ik geen nee tegen.' Ik grinnik. 

'Ik zeg we drinken ons drinken op en we gaan naar bed. Je bent vast ontzettend moe.' George strijkt over mijn arm. Ik knik. 'Laten we dat maar gaan doen.'

Ik lig in George zijn armen te slapen tot ik wakker schrik van een zacht huiltje. Wie is dat? Is het eerste wat er door mijn hoofd schiet. George lijkt niks te merken en mompelt wat in zijn slaap. Ik kom overeind en knip het lampje aan dat op het nachtkastje staat. Mijn ogen moeten wennen aan het felle licht. Levi is wakker. Ik stap snel uit bed, pak Levi uit zijn wiegje en sus hem heen en weer. 'Je hebt honger hé liefje.' Fluister ik zacht. Ik ga weer op het bed zitten en schuif mijn nachthemd naar beneden. Wanneer Levi drinkt, stop het huilen. Gelukkig. 

Het maakt me niks uit dat het vier uur is in de ochtend. Levi is nog geen dag oud maar ik kan niet meer zonder hem. Hij is mijn alles, met George. 

Nieuwe update: 16 december of eerder! X

128K?! OMG ZOVEEL LOVE <3