De stagiaire

Hoofdstuk 52

Rose Jones:

Doodop lig ik in mijn bed. Levi is een paar weken oud. Hij houdt alleen niet zo van slapen. Ja overdag maar s'avonds is hij een feestbeest. Het is twee uur in de ochtend. Ik ben moe maar kan daardoor niet slapen. Dat klinkt alles behalve logisch, toch is het zo. Levi ligt naast me. Vrolijk beweegt hij zijn voetjes. Ik glimlach. George is nog aan het werk, belachelijk laat maar ja het moest. Ik druk een kusje op Levi zijn wang. Ik ben zo trots op hem! Als je het slapen s'avonds weg laat is hij de perfecte baby. Levi huilt weinig en vermaakt zich met rondkijken. Mijn telefoon is ontploft van foto's van hem. 

Ik zie dat Levi moe begint te worden en dank de goden. Zijn ogen vallen heel langzaam dicht. Met open mond kijk ik hoe hij in slaap valt. Ik durf met niet te bewegen, bang dat elke beweging hem ontwaakt van zijn slaap. Zo diep slaapt hij nog niet. 

'Slaapt hij al?' Roept George iets te hard. Levi schrikt, opent zijn oogjes en begint te huilen. Zuchtend kom ik omhoog en leg ik Levi in mijn armen. 'Oh nee, sorry schatje.' Zegt George schuldig. Geen idee tegen wie hij het heeft. Zachtjes wieg ik Levi heen en weer. Zijn ogen beginnen alweer een beetje dicht te zakken. Na een kwartiertje leg ik Levi voorzichtig in zijn wiegje. 'Sorry liefje.' Zegt George als ik weer in bed ga liggen. Ik kruip tegen hem aan en George slaat zijn armen om me heen. 'Maakt niet uit.' George drukt een kus op mijn lippen. Ik zou graag een stapje extra willen gaan maar daar heb ik nu geen energie voor. Misschien morgen. 'Je bent moe, ga slapen Roosje.' Ik knik en voor ik het weet zakken mijn oogleden dicht. 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Ik schrik wakker. Hoe laat is het? Ik werp een blik op de wekker. 13:49. Huh? Wacht dit kan niet. Ik stap snel uit mijn bed en loop naar de keuken. De radio staat zachtjes aan en ik hoor George mee neuriën op de muziek. Ons kleine wondertje ligt in George zijn armen. Mijn hart smelt dit is zo'n lief beeld. George heeft me nog niet opgemerkt en neuriet vrolijk mee. Glimlachend ga ik op een stoel zitten. 

'Kijk Levi, daar is mama.' George draait zich om en kijkt me met een stralende glimlach aan. 'Hallo moppies.' Ik sta op en loop naar ze toe. Ik omarm George en kijk met een trotse blik naar Levi. Ik zit echt op een roze wolk. 'Lekker geslapen schat?' George legt Levi in mijn armen. 'Zeker! Wat lief dat je me liet uitslapen.' Ik druk een kus op George zijn wang. 'Je verdiende het om een goede nachtrust te krijgen. Ik ben echt weinig thuis.' George kijkt op zijn horloge. 'Daarover gesproken, ik moet zo gaan.' Ik hoor in zijn stem dat hij liever thuis blijft.

'Hoe laat ben je thuis?' Vraag ik. George kijkt nadenkend. 'Ik heb vanavond een opening van een vriend zijn restaurant, wil je anders mee?' George kijkt me hoopvol aan. 'En Levi dan? Hij kan echt niet mee.' 'Wil Pleun misschien oppassen?' 'Ik zal haar zo even bellen maar dan heb ik wel liever dat ze dan hier komt.' Levi begint wat te pruttelen. 'Is goed, app of bel je me dan even? Als Pleun dat wil dan ben ik hier om acht uur weer.' George geeft mee een knipoog en ik voel dat ik rood word. 'Komt goed.' Ik geef hem een luchtkus. 'Ik wil een echte.' Zegt George zwoel. Hij loopt naar me toe en zoent me. 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Levi ligt in de box. Ik besluit om Pleun te bellen. Wanneer de telefoon voor de vierde keer overgaat neemt ze op. 'Met Pleun.' Het klinkt alsof ze haast heeft. 

'Hey Pleun met mij.' 

'Rosie!' Haar stem klinkt opgelucht. 

'Ik had even een snelle vraag.' 

'Vraag maar raak.' 

'Zou je vanavond op Levi kunnen passen? Ik zorg ervoor dat alles klaarstaat en dat er tien kilo aan chocolade voor je is.' 

'Je had me al bij de naam Levi.' Pleun lacht. 

'Je bent een topper.' 

'Wat ga je doen?'

'Met George naar een opening van een restaurant.' 

'Oeh datenight.'

'Yes, ben je hier dan om half acht?' 

'Komt goed mop.' Zegt Pleun en ik hang op. 

Om stipt half acht gaat de bel. Ik ren naar de deur en doe open, daarna ren ik gelijk terug. 'Zo! Heb je haast?' Pleun komt me lachend achterna. 'Levi moet verschoond worden.' 'Lieve schat, laat mij dat doen. Ik mag bidden dat je niet in een trainingsbroek van George naar die opening gaat.' Pleun pakt Levi van me over. 'Ik had nog geen tijd om me om te kleden.' 'Kom laat die inhoud van je kledingkast eens zien.' 

Pleun staat kieskeurig voor mijn kast. 'We gaan voor een sexy look.' Zegt ze vastberaden. Ik zit op de rand van het bed. 'En waar in vredesnaam is je buik?' Pleun kijkt me onderzoekend aan. 'Uhm, hier?' Ik wijs naar mijn buik. 'Vriendin, je bent net bevallen en hoppa geen zwangerschapsbuik meer. It's gone.' Pleun trekt een rood minuscuul lapje stof uit mijn kast. Cadeautje van George. 'Oh my! Dit is perfect momma.' Ze gooit het jurkje naar me toe. 

'Ja doei!' Ik gooi het jurkje terug. 'Aan doen.' Pleun gooit het terug. 'Oké mevrouw.' 

Na eindeloos geklungel is de jurk aan. Het is vijf voor acht en voor het eerst in een lange tijd ben ik zenuwachtig. Het is al even geleden dat ik met George uit ben geweest. 

'Meid je ziet er fantastisch uit!' Pleun zit op de bank en geeft een flesje aan Levi. 

'Thanks.' Ik moet zeggen dat ik er ook wel tevreden mee ben. 

De bel gaat, ik trek de deur open. George staat te bellen, hij kijkt me aan en laat zijn telefoon uit zijn hand vallen. 

Nieuwe update: 22 december of eerder! X