De stagiaire

Hoofdstuk 54

Rose Jones:

Ik open de deur, George en ik vallen daardoor bijna om. Zoenend en betastend lopen we verder. We vergeten letterlijk alles om ons heen. Ik kan er geen genoeg van krijgen en George denkt daar hetzelfde over.

'Ahum.' Ik schrik op van het gekuch en draai me om. Pleun staat ons met open mond aan te kijken. George zijn armen zijn nog steeds op mijn heupen. Hij staat wat te grijnzen.

'Levi slaapt, dus doe zachtjes.' Pleun grinnikt, trekt haar jas aan en blaast een luchtkusje onze kant op.

'Ik vind niet dat zij de pret mag bederven.' George drukt zijn lippen weer op die van mij.

'Mee eens.' Mompel ik

Later die avond liggen George en ik in bed, ik lig in zijn armen. Ik geniet van dit moment want het kan zomaar verstoord worden. 'Ik hou van je Rose.' Zegt George uit het niets. Ik schrik ervan. Ik kom iets omhoog met mijn lichaam en kijk George aan. Hij glimlacht naar me. Het is even stil. 'Ik ook van jou.' Ik fluister het. Waarom, geen idee. George zijn hand gaat door mijn haar. We zijn weer stil maar dat is niet erg.

Ik ben in slaap gevallen, dat weet ik zeker. Want datgene wat me wakker maakt is gehuil. Ik wil uit bed stappen maar ik hoor al zachte voetstappen en iemand die Levi sussend oppakt. George. Voorzichtig draai ik me om en zie ik dan hoe George Levi kalmeert. Het is een lief gezicht. George heeft me opgemerkt en kijkt onzeker naar me toe. Levi huilt nog zachtjes maar het is al minder dan net. 'Hij heeft honger.' Zegt George. 'Kom maar.' Ik ga rechtop zitten en leun naar achteren. George legt Levi in mijn armen zodat ik Levi kan voedden. Wanneer dat klaar is leg ik Levi tussen ons in. Zijn oogjes vallen langzaam dicht.

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Ik zit voor het eerst in een lange tijd weer achter mijn bureau op het werk. George heeft een vergadering. Levi ligt naast mijn bureau te slapen in zijn wiegje. Ik wil niet de hele dag alleen met Levi thuis zitten, dan wordt ik ook gek. Levi naar een kinderopvang brengen wil ik liever ook niet, hij is te jong. Dus George heeft zijn kantoor babyproef gemaakt. Natuurlijk gaat Levi niet elke dag mee naar het werk. Af en toe moet kunnen.

'Klop klop, oh wacht daar doe ik niet aan.' Vince komt George zijn kantoor luid en duidelijk binnen. Ik spring op. 'Sssht!' Zeg ik wijzend naar Levi. Geschrokken kijkt Vince me aan, daardoor begin ik te lachen. 'Oh dit is echt heel erg schattig.' Vince werpt een blik naar het wiegje. 'Dit is Levi.' Zeg ik trots. 'Wat een kleintje.' Vince geeft me een pakketje. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Open maken vriendin.' Ik trek voorzichtig het papier ervan af. Een schattig berenknuffeltje en een speen zitten erin. 'Wat lief.' Ik omhels Vince. 'Hoe is het om een moeder te zijn?' Vince gaat op de bank zitten. 'Spannend! Maar vooral heel erg leuk. Ik wist niet dat ik nog zoveel kan leren van zo'n klein baby'tje.' Ik loop naar het koffieapparaat, druk op een knopje en schuif er een glas onder.

'Hij lijkt echt op jullie allebei!' Zegt Vince als ik hem later zijn koffie geef en zelf ook ga zitten.

'Grappig dat je dat zegt. Iedereen denkt daar zo over.' Ik grinnik. Vince en ik kletsen wat en later wordt hij gebeld. Spoedvergadering.

Ik ga weer achter mijn bureau zitten. Levi slaapt echt niet normaal lang, zolang hij maar niet huilt vind ik het prima. In de avond slaapt hij goed dus het kan. Mijn telefoon ligt op door een appje. Ik wil eigenlijk vanavond al het papierwerk af hebben maar mijn nieuwsgierigheid voor het appje wint. Ik ontgrendel mijn telefoon en zie dat het appje afkomstig is van Lewis. Ik zucht. Het is een redelijk lang bericht waarin hij zijn excuses aanbied en waarin hij vertelt dat hij een vriendin heeft. Lewis nodigt George en mij uit voor een etentje met zijn vriendin. Alsof ik daar zin in heb. In mijn berichtje die ik nu naar hem stuur schrijf ik dat ik eerst met George ga overleggen en dat hij nog van me hoort. Hij kan echt de pot op. Ik kan het niet laten niks over zijn vriendin te zeggen dus daar feliciteer ik hem maar mee. Ik leg mijn telefoon weg en ga verder met het papierwerk.

Ik ben al redelijk ver met het werk wanneer George binnenkomt. Levi is ondertussen al wakker en ligt te vrede in zijn wiegje. George drukt een kus op mijn mond en haalt Levi uit zijn wieg. 'Ze willen hem graag zien.' George zijn gezicht glundert van trots. 'Wie is ze?' Ik leg mijn pen neer. 'Zakenpartners, is het goed als ik hem meeneem?' Ik knik. 'Kom anders ook mee.' George steekt zijn hand uit. 'Ik weet niet of dat zo handig is. Ik heb nog best wat werk te doen.' 'Schatje laat dat werk nou eens varen.' George pakt mijn hand en trekt me omhoog. 'Houd Levi goed vast.' Roep ik geschrokken. 'Rustig schatje ik ben een sterke man.' Ik krijg een knipoog. Hand in hand en met Levi op de arm lopen George en ik naar de vergaderingzaal. Waar een gigantische tafel staat, elke stoel op één na is bezet. Ik word er verlegen van.

Met een trots glimlach geeft George Levi aan mij en gaat op de lege stoel zitten. 'Heren als ik jullie aandacht mag. Dit is mijn zoon Levi Scott Harrison in de armen van mijn prachtige vriendin.' De heren beginnen te praten en ik glimlach wat ongemakkelijk. Mag ik alsjeblieft naar huis.

Fijne feestdagen lieve mensen! Nieuwe update 4 januari of eerder! X