De stagiaire

Hoofdstuk 28

George Harrison:

Ik moet verdomme weten wat er gaande is! Ik heb besloten om haar kamer grondig te doorzoeken. Hopen op een aanwijzing of iets in die richting.

Wanneer ik haar kamer onderzoek kom ik dus echt helemaal niks te weten van wat ik nog niet wist. Ik verspil mijn tijd hieraan. Ik pak een shirt en hou het tegen me aan. Ik snuif haar geur op. God ik mis haar.

Ik kan niks vinden in haar slaapkamer dus ik loop naar de badkamer, misschien ligt daar iets? Met nieuwe hoop loop ik de badkamer in. Alsnog niks. Mijn hoop is alweer weg. Dan valt mijn oog op de prullenbak. Er steekt iets uit. Ik pak het op en bekijk het. Een kartonnen doosje waar een zwangerschapstest in hoort te zitten. De zwangerschapstest is echter nergens te vinden.

Is ze zwanger? Van mij? Ja dat moet wel. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en bel haar op.

'Met Rose.' Ze klinkt moe.

'Eindelijk, je neemt op.' Ik voel me ergens opgelucht.

'Ik kan je niet voor altijd blijven negeren.'

'Rose, ben je zwanger.' Ik besluit om maar gelijk met de deur in huis te vallen.'

'George, hoe weet jij dat' Rose klinkt angstig.

'Dat vraag ik niet, ben je zwanger.' Mijn stem klinkt emotieloos.

'Ik moet gaan.' En weg is Rose. Verdomme. Ik smijt mijn telefoon op de grond en geef een trap tegen de prullenbak.

Rose Jones:

Hij weet het, hij weet dat ik zwanger ben. Ik ben ook echt zo'n dom mens. Waarom heb ik dat kartonnen doosje van de test niet meegenomen? Maar ik heb het weggegooid in de prullenbak van de badkamer. Hij heeft dus lopen zoeken.

Hoe moet ik dit nou gaan oplossen? Ik heb uit pure angst zomaar opgehangen.

'Rose gaat het wel goed.' Mijn moeder komt mijn kamer in en gaat op mijn bed zitten.

'Ja hoor, alles gaat goed.' Ik probeer weer te lachen.

'Rose, ik heb je op de wereld gezet, ik weet wanneer er iets mis is.'

'Heeft Ethan het vertelt?' Vraag ik geschrokken.

'Wat zou Ethan me moeten vertellen?' Mijn moeder kijkt me fronsend aan.

'Niks.' Piep ik. Shit.

'Rose Anna Jones wat moet je me vertellen.' Mijn moeder is serieus als ze mijn volledige naam uitspreekt.

'Ik ben.' Verder kom ik niet. Ik ren mijn kamer uit en verlaat zo snel ik kan mijn huis. Ik moet weg en wel nu.

Waar kan ik heen gaan? Luca! Hij heeft me gisteren een appje gestuurd met zijn adres en dat ik hem heel snel moest opzoeken. Ik check op mijn telefoon hoe ver het is. Google maps geeft aan dat ik er een kwartier over doe als ik loop. Prima.

Wanneer google maps aangeeft dat ik er ben. Zie ik een groot appartementencomplex. Nummer zevenendertig. Ik druk op het belletje en wacht.

'Rose!'Hoor ik Luca roepen. Hoe weet hij dat ik het ben? Oh ja er zijn tegenwoordig overal camera's. De deur schuift open.

'Je moet naar verdieping drie.' Hoor ik Luca roepen.

'Vijfendertig, zesendertig, zevenendertig.' Hier is het. Ik zie een naamplaatje waar opstaat: Luca en Elliot. Cute.

Ik bel aan en binnen 7 seconden wordt de deur opengegooid.

'Rosie! Ik heb je gemist! Niet te doen.' Luca omhelst me.

'Ik heb jou ook gemist.'

'Kom verder, wat wil je drinken?'

'Doe maar water.'

'Eigenlijk moeten we dit vieren dat je terug bent! Wat dacht je van een wijntje?'

'Luca ik moet je wat vertellen.'

'Laat me eerst even de wijn inschenken.' Luca wil weglopen.

'Nee dat is juist het probleem. Ik mag geen alcohol.' Ik sla mijn ogen neer.

'Waarom niet? Ben je ziek.' Geschrokken staart hij me aan.

'Nee dat is het nie-.'

'Omg nee dit meen je niet, is het ernstig?'

'Hoho Luca ik ben niet ziek! Alleen zwanger.'

'Zwanger?' Gilt Luca enthousiast.

'Ja, rond de tien weken.'

'Maar dat is amazing! Omg ik word peetvader.'

'Nou het is niet echt sprookjesachtig, de vader wil het kind volgens mij helemaal niet.'

'Lieverd, schuif even op.' Ik schuif een stukje op en Luca ploft neer op de bank.

'Oké, vertel. Wie is de vader?'

'Mijn baas.'

'Omg.'

'Ik weet het.'

'De vraag is of hij het weet.'

'Hij is er net achter gekomen.'

'Hoe dan?' Luca kijkt me bezorgd aan.'

'Ik was gevallen op een feestje en toen moest ik naar het ziekenhuis. Daar moest ik wat testjes doen en toen bleek dat ik zwanger was. Ik mocht weer naar huis en heb toen een zwangerschapstest gedaan want ik geloofde het gewoon niet.'

'Heeft hij de test gevonden?' Met grote ogen kijkt hij me aan.

'De test zelf niet maar het kartonnen doosje waar de test in zat. Ik had het weggegooid maar hij heeft het toch gevonden.'

'Wat doet zij hier?'

Hoi!
Ik wil jullie heel erg bedanken voor de 16K (!) Ik knipper drie keer met mijn ogen en er zijn weer zoveel nieuwe lezers. Jullie zijn zo geweldig ik kan dat niet vaak genoeg zeggen! Dit is een droom die uitkomt <3

Binnenkort meer x

XX ME