De stagiaire

Hoofdstuk 22

Jean in de media

Rose Jones:

Een paar weken verstrijken, in die weken groeien mijn gevoelens voor George. De dierentuin diep van binnen is opengebroken. Steeds als we van werk thuis komen belanden we in bed, het is zelfs al een paar keer op het werk gebeurd en daar schaam ik me voor maar aan de andere kant ook absoluut niet. 

'Waar zit jij met je gedachten?' River en ik hebben een meidendagje, dat betekent shoppen. 

'Overal en nergens.' 

'Spill the tea sister.' River klinkt nieuwsgierig. 

'Mijn gevoelens voor George worden per seconde heftiger.' 

'Dat is toch oud nieuws? Je kwijlt al bij het horen van zijn naam.' River grinnikt. 

'Ik moet toegeven dat ik me de laatste tijd wat anders voel.' 

'Dat is omdat je stapelgek bent op George.' 

'Misschien.' Ik loop wat sneller. Mijn telefoon gaat. 

'Met Rose.' Zeg ik zacht. 

'Hey, waar ben je? We moeten naar de opening van onze concurrent.' Ik hoor dat George zenuwachtig is. Fuck die stomme opening dat ben ik dus totaal vergeten.

'Ik ben onderweg naar jou.' Dat is niet waar maar dat hoeft hij niet te weten. 

'Rose ik hoor gewoon dat je niet onderweg bent.' Ook al zie ik George niet ik weet gewoon zeker dat hij nu grijnst. 

'Ik ben er in twintig minuten dag.' Ik hang op. 

'River ik heb een lift nodig.' Ik kijk haar smekend aan.

'Je weet dat ik niet tegen de smekende Rose kan.' River kijkt me serieus aan. 

'Kom op River.' 

'Ugh, oké.' 

 <<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Na een kwartier rijden we de gigantische oprijlaan van George op. 

'Ik moet door want ik heb zogenaamd ook een heel druk leven.' 

'Je bedoelt Netflix met drie kilo chocola?' 

'You know me girl.' 

Lachend stap ik de auto uit en ren ik naar de voordeur. Toeterend rijdt ze weg.

'Mevrouw Jones waar bleef u toch?' Mevrouw Luéns staat me al op te wachten. 

'Tijd vergeten oeps.' 

Mevrouw Luéns glimlacht. 'Niemand kan het u kwalijk nemen.' 

'Alsjeblieft zeg gewoon je.' Ik glimlach nu ook. 

'Rose ik was bezorgd!' George trekt me tegen zich aan. Ho dat is nieuw. 

'Meneer ik wil niet aandringen maar u moet opschieten.' 

'Je hoort het Rose, omkleden surprise me.' Hij geeft mee een knipoog. Het liefst trek ik nu mijn oversized kleding aan en plof ik op de bank neer met vier zakken chips. Ik besluit toch maar om een zwarte jurk aan te trekken. Die komt tot net over mijn knieën en heeft een lage decolleté. Ik werk mijn make-up nog even bij, trek een borstel door mijn haren en dan ben ik klaar, sneller dan verwacht loop ik weer terug. 

'Wauw, je ziet er goed uit Rose.' George kijkt me grijnzend aan en trekt me dan mee de deur uit. 

'Waar gaan we eigenlijk heen?' Vraag ik als we in de auto zitten onderweg naar de zogenaamde concurrent. George zijn glimlachende blik verdwijnt en hij kijkt wat norser.

'George?' 

'We gaan naar Jean hij is de eigenaar van hotel Cherry en die is vanaf volgende week geopend.' 

'Hij heeft zijn hotel vernoemd naar een kers?' Vraag ik verbaasd. 

'Zijn moeder heet zo, het is dus een eer aan zijn moeder.' George knijpt in het stuur. 

Ik maak me zorgen om George is die Jean zo erg? Ook vraag ik me af waarom je je kind Cherry zou noemen maar ja.

'Is die Jean zo erg?' Het floept eruit voor dat ik er erg in heb. George zijn gezicht wordt nog bozer en ik krijg medelijden met het stuur. 

'Ik wil er niet over praten.' De rest van de rit gaat in stilte voorbij. 

'We zijn er.' George parkeert zijn auto en stapt uit de auto. 

Hotel Cherry ziet er ontzettend chique uit alsof elke baksteen van goud is. 

'Kom je nog?' Vraagt George een beetje bot. Ik stap vlug uit de auto en loop met hem mee. Hij slaat een arm om me heen.

Vanbinnen is het nog chiquer dan vanbuiten, alles glimt. 

'Jemig ik heb hiervoor een zonnebril nodig.' George knijpt zijn ogen bij elkaar en ik grinnik. 

'Ik ga even drinken halen, loop alsjeblieft niet weg ik ben zo terug.' 

'Aye Aye kapitein.' Zeg ik met een serieuze blik. 

Ik kijk wat om mee heen en kom erachter dat ik me wel wat netter had mogen kleden, ik zie er vergeleken met de andere wat basic uit. 

'Zo hallo, wat doet zo'n mooi ding hier alleen?' Een man van iets in de twintig verschijnt uit het niets in mijn zicht. Ik word opslag rood. 

'Dus waar is je vriendje?' De bruinharige jongen met groene ogen komt naast me staan, te dicht bij. 

'Ik heb geen vriendje.' 

'Dat is een schande.' 

'Nee hoor.' 

'Oh zeker wel.' 

'Jean blijf met je poten van haar af!' 

Hoi!

Ships dit moest dus al een paar dagen geleden online komen maar er waren wat complicaties...

Binnenkort meer! 

XX ME