De stagiaire

Hoofdstuk 25

Rose Jones:

Met tranen in mijn ogen zit ik in de trein. Nog een klein halfuurtje en dan ben ik thuis. Aan de ene kant schreeuwt iets diep vanbinnen dat ik terug moet keren naar George maar ik kan het gewoon niet. Ik weet niet of ik ooit nog terug kan naar George. Ik veeg mijn tranen weg en leg een hand op mijn buik waar een klein kindje zich bevind. Een glimlach vormt zich op mijn lippen. Ik weet honderd procent zeker dat ik het wil houden, als George dat niet wilt dan heeft hij pech maar George weet nog van niks. Ik ben ook nog niet van plan om het te zeggen.

Wanneer ik aankom op het station van mijn woonplaats besluit ik om te gaan lopen inplaats van een fiets te huren het is toch maar iets van twintig minuten lopen dus dat kan wel. Na een kwartiertje stevig doorstappen zie ik mijn huis al. Ik pak mijn sleutels erbij en stap naar binnen.

'Wie is daar?' Roept mijn moeder.

'Ik, ik ben thuis.' Zeg ik schor. De deur wordt met een ruk opengemaakt en Grace springt in mijn armen.

'Rose zeg me alsjeblieft dat jij dit echt ben.' Grace knuffelt me bijna plat.

'Ik ben het echt Gracie.' Voorzichtig laat ik haar los ik zie mijn moeder staan en geef haar ook een knuffel.

'Waarom heb je het niet aangekondigd lieverd, dan had ik het huis schoon kunnen maken.' Mijn moeder houdt me stevig vast.

'Mam dat hoeft toch niet, ik heb vrij dus ik dacht ik ga jullie verrassen.' Mijn familie hoeft nog niet te weten wat er allemaal afspeelt.

'Wat gaat je vader blij zijn als hij je ziet, helaas is hij nu op het werk maar die zie je vanavond.'

'Hoelang blijf je? Voor altijd?' Grace kijkt me hoopvol aan. 

'Ik weet niet misschien wel.' Ik probeer te glimlachen terwijl mijn moeder me fronsend aankijkt. 

'Ethan is bij vrienden dus die zie je ook vanavond, kom we gaan wat drinken en bijkletsen.' 

Zo gezegd, zo gedaan. Die middag klets ik bij met Grace en mijn moeder, ik probeer zo min mogelijk over George te praten dat kan ik nu echt niet aan. Ik heb het gevoel dat mijn moeder doorheeft dat niet alles goed gaat maar Grace lijkt niks te merken. 

'Wat wil je eten lieverd, dan ga ik even boodschappen doen.' Mijn moeder knijpt zachtjes in mijn hand. 

'Wat nou als Grace en ik boodschappen gaan doen? Dan kun jij ook even rustig zitten.' Ik glimlach. 

'Dat hoeft echt niet lieverd, ik ga wel.' 

'Nee mam blijf lekker zitten Grace en ik gaan.' Ik sta snel op en trek Grace met me mee. 

Tien minuten later staan we in de supermarkt, te twijfelen of we noodles of spaghetti willen. 

'Rose, noodles are life.' Grace grinnikt. 

'True maar spaghetti is ook lekker.' 

'Ik stem voor noodles.' Zegt een stem achter me. Ik draai om en zie een grijzende Luca voor me staan. 

'Luca!' Ik omhels hem. 

'Omg, Rosie het lijkt bijna wel drie eeuwen geleden dat ik jou voor het laatst gezien heb!' 

Luca was vroeger mijn buurjongetje en is nog steeds een hele goede vriend van mij. We spreken elkaar alleen iets minder omdat we allebei een druk leven leiden. 

Nu pas valt het me op dat er nog een andere jongen naast Luca staat die ik niet ken. Luca ziet dat ik hem in me opneem en glimlacht. 

'Dit is Elliot, mijn vriendje. Elliot dit is Rose een schat van een vriendin van mij.'

'Luca! Wat leuk.' Ik omhels hem. Luca kwam op zijn veertiende uit de kast en werd door zo goed als door iedereen gerespecteerd. Hij heeft het als eerst aan mij vertelt en ik was dolgelukkig voor hem. 

Nadat ik Luca losgelaten heb geef ik Elliot een hand. 'Hoi ik ben Rose.' 

'Elliot.' Ik hoor een licht engels accent. 

'Wij moeten er nu eigenlijk vandoor. We hebben zo een feestje van Elliot zijn ouders, hoelang blijf je hier?' 

'Ik denk een paar weken.' 

'We moeten echt even bijkletsen, ik app je lieverd.' Luca geeft me een luchtkus en loopt samen met Elliot weg. 

'Ja is goed, doei!' 

'Dat was Luca toch?' Grace pakt mijn hand vast. 

'Ja, die ken je toch nog wel?' 

'Zeker, gaan we nou voor noodles?' 

'Prima.' Ik glimlach en stop de noodles in het winkelmandje. 

Hoi!

Dit hoofdstuk is wat aan de korte kant.. Sorry <3

Ik ben dus net een dag terug van mijn reis en ook al ben ik in Duitsland geweest, ik heb een mega jetlag. (Ik ben zo goed in overdrijven hehe)

Ohja heb je een vraagje voor mij? Laat het me even weten want ik ben wel in de mood om die te gaan beantwoorden. Dus drop een comment of stuur me een privé berichtje. Lots of lovee <3

Binnenkort meer!

XX ME