De stagiaire

Hoofdstuk 17

Rose Jones:

'Gozer what the fuck?' Lewis haalt uit maar mist. 

'Rose.' Zegt degene die Lewis weg trok van mij.

Ik schrik die stem die is van George. Wat doet hij hier?

'George wat doe jij hier?' Vraag ik geschrokken. 

'Nou ja een beetje feest vieren, joehoe.' Zegt George met een dubbele stem. Nou die is dus stomdronken. 

'Wacht jij kent die gast?' Verbijsterd kijkt Lewis me aan. 

'Dit is mijn baas.'

'Die klootzak van dat hotelketen hotel Harrison?' Lewis is behoorlijk verbaasd. 

'Hij is geen klootzak!' Roep ik geïrriteerd.

'Respect dat jij daar stage kan lopen.' 

'Oh jij denkt natuurlijk dat ik niet in aanmerking kom om daar stage te komen lopen.' Opeens ben ik woedend.

'Nee nou ja zo bedoelde ik dat niet.' Lewis haakt wat woorden bij elkaar.

'Weet je wat? Zoek het nu en morgen lekker uit.' Ik pak George die een wiebelend op zijn benen staat bij zijn arm en loop weg.

'Wacht Rose, doe nou niet zo!' Hoor ik Lewis roepen. Ik loop stug door.

'Rose ik heb je gemist.' Zegt George glimlachend als we buiten staan. Ik glimlach ondanks dat hij dronken is en als hij helder zou zijn had hij dit nooit gezegd maar alsnog het voelt goed dat hij dat zegt. 

'Geef me je telefoon.' Zeg ik. Na wat geklungel vist hij zijn telefoon uit zijn jaszak en geeft het aan mij.

'Wat ga je daarmee doen?' 

'River bellen om te vertellen dat ik vannacht niet bij haar slaap. Mijn telefoon is leeg.' 

'Blijf je bij mij?' Vraagt hij.

'Ik kan je nu niet alleen laten.' 

Nadat ik met een bezorgde River heb gepraat en alles heb uitgelegd hang ik op met de belofte haar op de hoogte te houden.

'Nu graag je autosleutels.' Zeg ik met mijn hand ophoudend.

'Nee nee ik ga rijden.' 

'Daar komt niks van in kom op hier die sleutels.'

'Oké oké, dat is dus alleen omdat ik hoofdpijn heb anders had dit nooit plaats gevonden.' 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Ik ondersteun George als we naar zijn slaapkamer lopen. Hij kruipt in zijn bed en net wanneer ik weg wil lopen trekt hij me in zijn bed en houdt me stevig vast.

'Alsjeblieft blijf.' 

Iets in mij zegt dat ik moet blijven maar dat kan niet.

'George dit wil je toch niet?' Ik probeer me los te rukken.

'Rose kom hier.' Hij trekt me het bed in.

'George laat me los.' Dit voelt zo goed maar tegelijk tijd ook zo slecht.

'Ik weet dat je dit wilt.' George grinnikt.

'Je bent dronken George, je zegt dingen die je niet meent.' Ik zucht.

'Als ik bij je ben dan gaat er een nieuwe wereld voor me open.' George glimlacht.

'George ik weet dat je dit niet meent dus stop dit doet pijn.' Een traan rolt over mijn wang. George trekt me naar hem toe en houdt me stevig vast.

'Het spijt me ik doe mensen pijn.'

'Maar waarom?'

'Het verleden heeft me pijn gedaan en de toekomst gaat dat ook doen.' George klinkt duister.

'En nu dan? Wat doet het nu.' 

'Nu ben ik bij jou dus alles is goed.' Hij gaapt.

'Oké ik blijf bij je op één voorwaarde.'

'Vertel.'

'Geen andere meisjes in dit huis, dan overweeg ik om in de weekenden ook hier te blijven.' 

George slikt. 'Oké dat is goed.'

Ik voel me opgelucht. Ik doe mijn ogen dicht en val in een diepe slaap. 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Ik word wakker in een vrede kamer. Ik heb een minuut nodig om te beseffen waar ik ben. George zijn kamer maar dan zonder George. De plek in het bed naast mij is koud dus ik denk dat hij aan het werk is.

Ik stap uit het bed en loop naar de keuken. Waar een briefje ligt.

Goeiemorgen Rose,

Vandaag zijn alle werksters vrij want ja ik heb een hart :)

Ik ben een rondje aan het rennen, maak maar een ontbijtje voor jezelf en wacht niet op mij.

X George

Mijn hart maakt een sprongetje door de laatste zin. Het doet me goed. Ik trek wat keukenkastjes open en sprokkel zo een ontbijtje bij elkaar. Ik schuif aan de keukentafel en begin met eten. 

Ik besluit om het huis te gaan verkennen want het enige wat ik gezien heb is mijn kamer, de badkamer, de eetkamer, de keuken, de woonkamer en George zijn kamer.

Het huis is gigantisch en ontzettend modern. Deze gozer heeft zijn eigen sport gedeelte met een zwembad. Halleluja. 

Ik heb eigenlijk wel zin in een ochtendduik, George is nog weg dus waarom niet? Ik heb alleen geen zwemkleding. Heel misschien ligt er op een wonderbaarlijke wijze iets in mijn kast?

Helaas niet in mijn kast, misschien ligt erin George zijn kast wat afdankertjes van zijn scharrels. Ja hoor, mijn oog valt op een badpak die van het merk Calvin Klein is. Ik hou niet zo van merkkleding maar ja ik heb wel echt zin om even te gaan zwemmen. Ik pak het badpak en trek het aan. Ik trek een sprintje na het zwembad en duik er met een sierlijke boog in. 

Daarna trek ik wat baantjes. 

'Rose? Ben je hier?' Ik hoor George. Kort daarna hoor ik een plons en voel ik twee armen om me heen.

Hoi!

Vieren jullie carnaval? (Ik niet want ik woon niet in de buurt)

Binnenkort meer!

XX ME