De stagiaire

Hoofdstuk 34

Rose Jones:

Over een paar dagen is George jarig. Dat heeft hij me niet vertelt maar ik heb wat zitten rondneuzen. 

Nu zit ik dus te piekeren wat ik voor hem moet kopen. Want meneer heeft alles al. Dat verbaasd niemand want hij is miljardair. 

George is ondertussen weer aan het werk. Ik wil ook graag weer verder met mijn stage maar George wil dat niet. Hij is bang dat mij iets overkomt of dat er iets met de baby gebeurd. Dat is behulpzaam van hem maar niet nodig. Ik kijk heus wel uit. 

Ik zit aan de keukentafel met een leeg papier voor me. Op dat papier schrijf ik ideeën op voor George zijn verjaardag. Ik weet alleen niks. 

Mevrouw Luéns komt binnen met een dweil. 'Oh ik wist niet dat je hier was, ik ga dan de kamer van u en meneer Harrison schoonmaken.' Ze wilt zich excuseren maar ik hou haar tegen. 

'Nee dat is geen probleem, ik kan wel wat gezelschap gebruiken. Ga u gang.' Ik glimlach vriendelijk. 

'Dankuwel.' Mevrouw Luéns begint met dweilen, ik ga weer door met brainstormen. 

'Mevrouw Jones, mag ik u vragen wat u aan het doen bent? Het ziet er stressvol uit.' 

'Ik heb ontdekt dat George bijna jarig is, ik wil graag iets voor hem doen. Ik weet alleen niet wat.' Mevrouw Luéns schrikt en laat bijna de dweil uit haar handen vallen. 

'Ik werk al een paar jaar voor meneer Harrison en hij heeft ons in het begin duidelijk gemaakt dat we niks mochten doen voor zijn verjaardag. Wie dat wel doet kan zijn spullen inpakken en maken dat die weg komt.' 

'George is veranderd, hij is niet meer zo hard.' 

'Ik durf het niet, dit baantje verdient goed dat wil ik niet kwijtraken. Maar u bent zijn vriendin en de moeder van zijn kindje.' Luéns gaat weer verder met dweilen. Ik ga nu toch twijfelen moet ik iets voor hem doen of het laten.

Nee, ik ga iets voor hem doen. Iets simpels maar toch onvergetelijk dat moet wel accepteerbaar zijn. 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Vandaag is het zaterdag, George is jarig. Hij weet nog niet dat ik het weet maar hij heeft vandaag wel vrij genomen. 

George slaapt nog maar ik ben al wakker. Het eerste wat ik nu ga doen is ontbijt op bed maken. Dat doe je ook als iemand niet jarig is. Ik glip uit bed en loop naar de keuken. Gelukkig zijn de werksters er nog niet daar heb ik nu even geen zin in. 

Ik open de keukenkasten haal er verschillende dingen uit. Na een halfuurtje loop ik weer naar onze kamer met een goed gevuld dienblad. 

Ik zet het dienblad neer op mijn nachtkastje en kus George wakker. 'Zo, waar heb ik dit verdiend? George trekt me in een omhelzing en begint mij te zoenen. 

'Gewoon, omdat je zo hard werkt.' Ik maak me los en geef hem het dienblad. 

'Jij hebt dit gemaakt voor mij? Alleen? Het huis staat er nog? Een wonder.' George begint te lachen. 'Jaja ik kan wel wat.' Ik lach ook. 

'Eetsmakelijk lieve George.' Ik geef hem een kusje en George begint met eten. 'Wil je ook wat?' Vraagt hij en hij biedt me een croissantje aan. 'Nee nee, dit is voor jou.'

'Alsjeblieft, daar maak je me blij mee.' George kijkt me smekend aan. 

'Nee ik hoef echt niet, ik ben misselijk.' De baby schopt er lekker op los en de ochtendmisselijkheid is ook niet te missen. 

'Waarom zorg jij dan voor mij? Ik moet voor jou zorgen.' George zet het dienblad neer pakt me vast en legt me in bed. 

'George nee, ga alsjeblieft even eten. Ik heb dit bijna elke ochtend, dit is niet iets nieuws.'