De stagiaire

Hoofdstuk 50

George Harrison:

'Is dit George?' Vraagt het meisje, die bij Rose zit. Ik schenk haar geen aandacht want op dit moment kan ik alleen maar aan Rose denken. Ik loop naar haar toe en ga bij haar zitten. Ik druk een kus op haar voorhoofd en neem haar geur in me op. 

'Rose, dit doe je goed.' Het meisje steekt haar hand op om Rose een high-five te geven. Nu pas bekijk ik haar goed. Ze lijkt op Rose, dit moet dus wel Grace zijn. Ik glimlacht naar haar. 'Grace, wat leuk je te ontmoeten.' Ik steek mij hand uit. Grace zit nog steeds in de high-five houding maar laat haar arm zakken en schudt mijn hand. 'Hoi.' Grace kijkt verlegen weg. Ik geef een vriendelijk knikje terug en lacht. Ik kijk Rose aan die me vrolijk aankijkt. 'Ik ga even wat huiswerk maken.' Grace staat op en wilt weglopen. 'Gracie je hebt vakantie.' Zegt Rose verbaasd. 'Oh ja, uh dan ga ik iets anders doen.' En weg is Grace. Ik denk dat ze aanvoelt dat ik alleen wil zijn met Rose.

'Ze lijkt op je.' Zeg ik, ik ga naast Rose liggen met mijn rug tegen de leuning van het bed.

'We zijn zussen haha.' Rose klinkt moe

'Ook qua innerlijk, verlegen.' Ik leg een arm om Rose heen. Rose reageert gelijk door zich tegen me aan te nestelen. 'Ik heb je gemist.' Zegt ze zacht. 

'Ik was maar één dag weg.' Ik grinnik. 'Dat was dan één te veel.' Rose drukt een kus op mijn arm.

'Ik beloof dat ik niet meer weg ga. Al is het dringend, de kans dat je nu gaat bevallen is groot en dat realiseerde ik me een paar dagen geleden nog niet. Toen Grace me belde, schrok ik me dood.' Ik laat haar nu echt niet meer alleen. 

'Ja zoiets zei Grace al.' Rose haar ogen vallen dicht van vermoeidheid. Ik streel haar zacht en druk een paar kusjes in haar nek. 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

In de afgelopen dagen heb ik wat gewerkt maar dan vanaf huis. Ik ga echt niet meer weg. Ook heb ik Grace beter leren kennen, een lief beleefd meisje. 

Nu zitten we met z'n drieën aan de eettafel, te lunchen. Ik merk dat Rose genoeg heeft na één broodje. 'Eet er nog één.' Ik pak haar hand en kijk haar nog net niet smekend aan. Ze kijkt me aan en zucht diep. 'Ik zit echt vol George.' Ik pak nog een broodje en leg dat neer op haar bord. 'Nog één, oké?' Ik druk een kus op haar hand, hopend dat ze er aan toe gaat geven. Rose glimlacht kleintjes en neemt een hap van het broodje. Tevreden ga ik ook verder met eten. 

Rose waar zit jij met je gedachten?' Grace stoot Rose lachend aan. Rose schrik en laat het broodje dat ze eet vallen. 'Je bent echt ver weg met je gedachten.' Grace neemt een slok van haar melk. 'Sorry ik ben moe.' Rose haalt een hand door haar prachtige blonde haren. 'Ga dan even slapen, Grace en ik ruimen af en dan gaan we een spelletje spelen.' Zeg ik en ik geef Grace een knipoog. 'Bereid je voor op verlies.' Met een zelfverzekerde blik kijkt Grace me aan. 

'Challenge geaccepteerd.' Ik glimlach en pak Rose haar hand vast. 'Wij reden ons wel schatje, pak alsjeblieft een paar uur slaap.' Rose knikt. 

Ik geef Rose een kus en leg mijn hand op haar buik. De gedachte dat hier een kindje in groeit is zo vreemd. Rose staart naar de muur. Ze is er niet helemaal bij maar dat komt denk ik omdat ze moe is. 'Roosje.' Zeg ik zacht. Ze schrikt op uit haar gedachten en glimlacht, daarna loopt ze op een traag tempo naar de slaapkamer. Een halfuurtje later check ik of alles goed gaat. Ze ligt vredig te slapen. 

Grace en ik zitten samen op de bank een film te kijken. Geen idee welke maar het leek Grace wel leuk. 'Ben je eigenlijk wel klaar om een vader te woorden?' Vraagt Grace als we midden in de film zitten. Hoe de hel kan een veertienjarige zo'n vraag stellen? 'Ik hoop het, ik kan niet wachten om hem in mijn armen te houden.' Ik glimlach bij de gedachte. 

'Hebben jullie al een naam.' Grace zet de film op pauze. 'Rose en ik twijfelen nog maar dat komt goed.' Grace knikt en zet de film weer aan. 

Op een gegeven moment ben ik zo verdiept in de film dat ik me opeens dood schrik door een gil gevolgd door meerderen. Rose is het eerste wat in me opkomt. Ik spring van de bank af en trek een sprintje naar onze slaapkamer. 

'Rose.' Roep ik en ik geef een trap tegen de deur. Ze schrikt. 'Gaat alles hier goed?' Wat denk je zelf sukkel? Natuurlijk niet, je vriendin heeft pijn.

Rose probeer uit bed te stappen en gaat met haar hand langs het bedden goed. 'Oh god.' Zeg ik geschrokken. Het is nat. Paniekerig kijk ik Rose aan.

'Ik denk dat het zover is.' Zegt Rose. Ik pak haar vast en ondersteun Rose. 'Wat moeten we doen?' Roep ze in paniek. 

Grace staat plotseling in de kamer en kijkt voorzichtig naar ons. 'Je ben aan het bloedden!' Gilt ze geschrokken. Ik kijk Rose aan en laat mijn blik naar beneden glijden. Waar een donkerrood vlek zit. 

'George het gaat mis.' Ik twijfel geen moment en til Rose op en loop met haar naar de deur. 'De babytas.' Zegt Rose zwak. Grace komt eraan gehold met een tas in haar handen. Wat is een babytas? Geen tijd om na te denken. Ik moet zo snel en veilig als ik kan naar het ziekenhuis

'Blijf alsjeblieft bij me schatje.' Ik houd Rose stevig vast. 'Grace moet mee, ik wil niet dat ze hier alleen blijft.' Dat snap ik, het is voor ons allemaal spannend. 'Kom je mee Grace.' Ik zeg het bijna dwingend maar dat is niet mijn bedoeling. Grace knikt en stapt ook de auto in. 

Het gaat allemaal zo snel. Voor ik het weet is Rose klaar om onze zoon het leven te schenken. Gelukkig mag ik daar bij zijn. Ik kan Rose nu niet alleen laten.

Tien centimeter ontsluiting, perfect.' Een vrouwelijke dokter staat klaar om Rose te begeleiden. Ik houd Rose hand vast en knikt haar bemoedigend toe. Het duurt lang en Rose heeft het er moeilijk mee. Het doet me pijn om haar zo te zien. Uitgeput en toch door blijven vechten. Meerdere dokters helpen en iedereen roept wat door elkaar heen. Het klinkt allemaal beangstigend.

'George is er wat?' Rose klinkt bezorgd.

'Nee liefje alles gaat goed, nog even doorzetten en dan kunnen we ons zoontje ontmoeten.' Ik moet positief blijven en druk een kus op Rose haar hand. 

En dan eindelijk, na wat wel jaren leek te duren. Hoor ik gehuil. Heel zachtjes. Voor Rose is dit een teken om te stoppen met vechten. Ze heeft gewonnen. Ze laat zich zakken op het bed en sluit haar ogen. 

'Gefeliciteerd met u zoon.' Een mannelijke dokter schudt me enthousiast de hand. Het is overweldigend. 'Is het gezond?' Vraag ik. 'Voor zover we weten wel, we doen nog een paar onderzoekjes voor we er honderd procent zeker van kunnen zijn.'  

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Rose ligt in een ziekenhuiskamer en ik zit bij haar,  ze slaapt nog. Ik ben gelukkiger dan ooit want in mijn armen ligt ons kleine wonder. Kerngezond, gelukkig. Ons zoontje slaapt nu en ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. Ik herken kleine details van mij in hem terug. De neus is van de Harrisons maar zijn mondje is toch wel van Rose. 

Ik kijk op en zie dat Rose wakker is. Met een glimlach kijkt ze onze kant op. 'Wat is hij klein.' Is het eerste wat ze zegt. Ze steekt haar handen uit en voorzichtig plaats ik het kleintje in haar armen. Ik word overspoeld van geluk. Dit beeld zal ik nooit vergeten. Mijn liefste vriendin met ons zoontje. Rose kijkt bewonderd naar de baby en drukt een kusje op zijn hoofd. 

'Ik ben zo trots op je lieverd.' Voorzichtig druk ik een kus op haar lippen. Rose kijkt me trots aan. 'Ik hou van je.' Zegt ze. 'Ik meer van jou.' Ik ga weer zitten en kijk tevreden naar mijn uitzicht. 

Een vrouwelijke dokter komt de kamer in en feliciteert ons beide. 

'En wat is zijn naam?' Vraagt ze enthousiast. Rose kijkt me aan en ik knik. 

'Levi Scott' 

Hee! Bedankt voor al jullie comments met namen. Jammer dat ik niet alle namen kon kiezen dat was 10x makkelijker geweest aha. Nieuwe update: 5 december! X