𝐊𝐚𝐥𝐛𝐢𝐦𝐢𝐧 𝐃𝐨𝐤𝐭𝐨𝐫𝐮 ❆ 𝑃𝐽𝑀✓

28. BÖLÜM

Diri diri yanmak nedir bilir misiniz? Ateşin teninizi dağlaması, nasıl bir acıdır bilir misiniz? Ben yanıyordum. Aynı anda donuyordum. Ama hala yaşıyordum. İnsanın sonunun gelmesi bundan acı verici olamaz. Bir aşkın gelgitine kapıldım. Neydi bilmiyorum, ama bana acı vermekten başka bir şey yapmadı.

"N-ne demek kovuldum ya?"dedim.

Bana aşağılayıcı bir şekilde baktı.

"Kovulmanın kelime anlamını açıklamamı istemezsin değil mi?"dedi alayla.

Benimle alay ediyordu!

Bu ne kadar aşağılayıcıydı böyle?

"Gerek yok, biliyorum."dedim tıslayarak.

"Sebebini öğrenmem de bir sakınca görmüyorum,"dedim.

"Habersiz, saçma bir şekilde hastaneden çektin gittin. Sonra da seni kovmamamı bekliyorsun?"dediğinde bunu çoktan kabullenmiştim.

"Giderim sorun değil. Sizden tek bir şey isteyeceğim. Odamı ve karşıdaki odayı kimseye vermeyin olur mu?"dediğimde düz bir sesle konuştu.

"Neden?"

"Değerliler çünkü."dedim ve montumu aldım. Bundan önce benim şerefimi, gururumu temsil eden o beyaz önlüğü çıkardım.

Askılığa asıp bıraktım. Gözlerim dolu doluydu.

Montumu giyindim ve odamdan çıktım. Koridor beni izliyordu. Sonra durdum ve odama son kez baktım.

"Hoşçakal kariyerim, hoşçakal geçmiş..." Dedim ve önüme dönüp hastaneden ağlayarak çıktım. Arabamda yoktu.

Buraya çok yakın olan sahile doğru yürümeye başladım. Hem ağlıyor, hem de düşünüyordum. Neydi günahım, ne yaptım da bu kadar ağır şeyler yaşıyorum?

Yaşamak bana neden bu kadar ağır geliyor?

Sahile vardığımda telefonum titredi.

Sarı Çiyan: Neredesin?

Sahildeki kumlara oturduğumda buraya onunla geldiğimizi anımsadım.

Sonra mesaja bakıp güldüm.

Hye Su: Bilmem. Nerede olmamı istersin?

Sarı Çiyan: Neredesin?

Hye Su: Kendi içimde bir yerlerdeyim. Sen neredesin?

Sarı Çiyan: Neredesin!

Hye Su: Vaay, ünlem ha? Güzelmiş. Öfkeni hissedebiliyorum sarı çiyan.

Sarı Çiyan arıyor...

Aramasını açtım. Ağlıyordum şuan.

"Neredesin diyorum sana!"diye bağırdı öfke ile.

"Kendi içimde kayboluyorum diyorum."dedim ağlayan sesim ile.

"Seni bulmak istiyorum! Bana yerini söyle, lütfen..."diye yalvardığında kıyamıyordum.

"Bilmiyorum! Bilmiyorum tamam mı? Nerede olduğumu, nereye gittiğimi bilmiyorum! Kim olduğumu, ne için burada olduğumu bilmiyorum!"diye bağırdım ağlayarak.