Obey Him

Chapter 26

LIFE WAS BECOMING MONOTONOUS.

Dahil ba may mali sa akin? Sa pag-iisip ko?

Bakit lahat na lang ay umaalis? Kahit tahimik ako, magaling ako sa eskwelahan, pero itong bagay na ito ay hindi ko maintindihan. Bakit ba kailangang may umalis kung puwede namang manatili?

Isang paru-paro ang biglang dumaan sa aking harapan. Ah, naririto nga pala ako sa garden ng mansiyon na pag-aari ng matandang Justimbaste, dito sa Davao. Kararating lang namin ni Dad gamit ang aming chopper. And I was brought here against my will.

Muli akong napatitig sa paru-paro. It was so lovely that it made me want to covet it. Unfortunately, butterflies had a short lifespan. Its appearance would fade as it died. Yet, there was a way to keep its color and beauty, if it was carefully captured, hidden, and preserved, it could last a long time.

Bago ko pa iyon maabot ay nakalipad na ito palayo. Napabuga ako ng hangin at tumalikod na lang. Naglakad-lakad pa ako sa hardin para magpalipas ng oras. Napalayo na ako nang makaramdam ako ng pagkaihi. It was too late to go back. Hindi ko na iyon mapigilan kaya pumili na lang ako ng tagong puwesto.

Wshhhh...

"Sino ka at bat ikaw wiwi sa garden namen, ah?!"

"Fuck!" Agad akong napatagilid. Muntik ko nang maihian ang aking pantalon nang may biglang sumulpot na batang babae sa tagiliran ko. Nakasimangot ang maliit at cute na cute nitong mukha habang nanunulis ang mamula-mulang nguso.

Akala ko naman kasi walang tao kaya dito na ako nagdilig. Ayoko sa loob ng mansion dahil nababanas ako kay Dad. Bigla niya akong pinapunta dito kahit alam niyang may audition ako ngayon sa Black Omega Society band. I just received an invitation letter from that revived band, and I am so happy because singing is my thing.

My world only revolved on studying, staring into nothingness, and listening to music. But it was only through music that I found life. But Dad didn't like it. At ito, kinaladkad ako ni Dad sa Davao ngayong araw. Hindi ko pa rin alam kung ano nga ba ang sadya namin sa lugar na ito.

And who was this little kid in front of me?

"Anong fuck?!" Lalo itong sumimangot. Nasa five years old lang yata ang age ng bata based sa liit nito. The little girl was wearing a pink cute floral bow dress and her shiny dark brown hair was tied in a pigtail.

"Hala, birdie 'yan!" Namilog ang mga mata ng paslit sabay turo sa harapan ko.

Napatulala ako sa kanya nang ilang segundo. Mukhang naglalaro ito rito sa garden kaya natyempuhan ako.

"Hala, ampanget! May balahibong black! Parang big itik!"

"Shit," usal ko nang marealized kung saan nakatitig ang inosente nitong mga mata.

Tinalikuran ko ito para tapusin ang ginagawa—na sa kasamaang palad, hindi pa rin matapos-tapos. Isang galon ba naman yata ang nainom ko kanina sa haba ng biyahe papunta rito.