Possible (DUTCH)

Chapter 2

Sometimes I wish I could read your mind. But then I wonder if I could handle the truth. -the Vow

Na een tijdje gekeken te hebben hoe ze sliep hoorde ik iemand naar binnen komen. Ik keek niet op, keek alleen maar naar Renesmee. Haar symmetrische, roze lippen. Haar rood geblosde wangen. Mijn vinger wreef nog steeds tegen haar slaap aan terwijl iemand naast me kwam zitten. Ik liet mijn ogen naar het lichaam toe glijden. Edward.

Ik keek langzaam weer terug naar Renesmee en beet mijn kaken op elkaar.

"Weet je." Edward boog iets voorover en keek naar Renesmee. "Toen ik erachter kwam dat je op haar ingeprint was, dacht ik, misschien dat het ooit wel over gaat. Dat Renesmee blij met iemand anders word." Edward liet een korte grinnik horen. "Maar ik denk niet dat dat gaat gebeuren." Mijn mondhoek krulde een stukje op. "You really love her, don't you?" Ik knikte. Ergens vroeg ik me af waarom hij dat vroeg, want, natuurlijk houd ik van haar. Dat wist hij.

"Je hebt me nog steeds niet vergeven, hè?" Dit keer keek Edward me aan, en keek ik hem aan. Opnieuw zette ik mijn kaken op elkaar. Edward zuchtte kort en keek terug naar Renesmee.

"Ik wil jullie 2 niet gescheiden houden, Jacob." Edward schoof het pluk haar wat voor Renesmee's gezicht hing achter haar oor. "Het spijt me echt." Edward keek weer terug naar me. Met mijn lippen op elkaar geperst knikte ik. Het leek erop dat hij het echt meende. "Ik meen het echt." Bevestigde hij. Ik glimlachte kort.

"Ik ga Renesmee in haar bed leggen." Zei ik terwijl ik mijn armen onder haar nek en knieën schoof om vervolgens, haar tillend, op te staan. Edward knikte kort, stond op en stak beide handen in zijn broekzakken. Ik knikte naar hem als dank en liep de trap op naar Renesmee's kamer.

Ik legde Renesmee zacht neer op haar bed. Hoofd op haar kussen, dekens over haar heen. Ik stond op en liep haar kamer door, stopte voor de spiegel die aan een van de witte muren hing. Ik schrok van mezelf, ik had mezelf sinds ik thuis was niet meer in de spiegel gezien. Mijn ogen waren dik en hadden wallen, ik had me duidelijk meer dan een week niet gescheerd en ik zag bleek. Die verlenningsspreuk was wel gelovig. Ik haalde mijn hand door mijn haar en liep terug naar Renesmee's bed. Ik knielde voor haar neer en vlocht mijn hand in haar haar. Nu pas merkte ik hoe moe ik eigenlijk wel niet was. Ik ging zitten, trok mijn knieën omhoog en staarde naar het plafond. Erna viel ik in slaap.

[]

Ik opende mijn ogen. Waas. Ik knipperde een paar keer totdat ik mijn scherpe zicht weer had en kreunde zachtjes toen ik rechtop ging zitten. 'Ik dacht dat ìk veel sliep." Grinnikte Renesmee. Ik draaide mijn hoofd om naar het geluid. Renesmee lag nog steeds op haar bed en lag op haar zij. Ze had haar hoofd op haar hand geleund. "Hoe laat is het?" "Half 4. S'nachts." "Oh." Ik haalde een hand door mijn haar en knipperde vermoeid. Het leek wel alsof dat dutje me nog moeier had gemaakt dan ik al was.

"Weet Billy dat ik hier nog steeds ben?" Het schoot me plotseling binnen, een kleine paniek brak uit. Renesmee knikte. "Ik heb hem ge'smst." Opgelucht liet ik een kleine zucht horen. Renesmee ging rechtop op haar bed zitten en klopte naast haar op het bed. Ik ging naast haar op bed zitten.

Renesmee leunde haar hoofd tegen mijn arm en staarde vooruit, net als ik.

"Ness?" "Mhmh?" Mompelde ze. "Is het, allemaal weer... Oké? Tussen ons?" Ik gleed met mijn tong over mijn lippen, aangezien ze kurkdroog waren. Renesmee slikte. "Het is nog steeds raar." Renesmee haalde haar hoofd van mijn arm en keek me aan. Ze trok haar benen in een kleermakerszit en keek vervolgens naar haar handen, waarmee ze aan het friemelen was. "Je bent niet de enige die het raar vind." Renesmee glimlachte, net als ik. Renesmee gaapte kort. "Ben je nog moe?" Renesmee knikte. "Eigenlijk wel." Er ontstond een onschuldige glimlach op haar gezicht. Ik ging liggen en klopte voor me als teken dat ze ook moest gaan liggen, en dat deed ze. Ik sloeg mijn arm om haar middel en trok haar nog iets dichter tegen me aan. Lepeltje-lepeltje. Ik begroef mijn hoofd in haar nek en snoof de zoete geur van haar haar op. "Welterusten." Fluisterde ik, mijn adem verspreed zich over haar nek. "Welterusten, Jake." En opnieuw viel ik in slaap.