Possible (DUTCH)

Chapter 3

"Have you ever been in love? Horrible isn't it? It makes you so vulnerable. It opens your chest and it opens up your heart and it means that someone can get inside you and mess you up." - Neil Gaiman, The Sandman
Gelukkig was het makkelijk om haar te vinden, aangezien ik haar geur kon volgen. Al snel liep ik naast haar, in het bos. "Jij bent ook niet de makkelijkste, hè?" Renesmee grijnsde kort. "Jíj bent ingeprint op een irritante half-vampier puber." Ik haalde een wenkbrauw op. "Jij hebt me maanden gehaat omdat je me leuk vond." Ik grinnikte.
"Misschien is dat nog wel raarder, ja." Gaf ze toe.
Ze keek even omhoog om naar me te kijken en keek daarna naar haar voeten, die steeds gelijkmatige stappen vooruit zette.
Beide zwijgend liepen we verder het bos in, ik had geen idee waar we naartoe liepen -ik had ook geen behoefte om op te kijken on te kijken waar ik liep-, ik volgde Renesmee de hele weg door.
Ondertussen begon het al te schemeren, en eenmaal toen Renesmee stopte met lopen was het donker. Renesmee keek even om haar heen en klom in een boom, wenkend dat ik ook moest komen.
Ik volgde haar en ging op dezelfde tak zitten waar zij ook op zat. De tak zakte wat omlaag, maar kon het gewicht houden. We staarden een tijdje in elkaars ogen voordat ik naar boven keek om naar de sterren te kijken. Het was een heldere nacht en de lucht fonkelde vol met sterren die de lucht vulden.
"I like the darkness." Zei Renesmee. "It's dark and black. Mysterious. You don't know what it is gonna bring you." Vervolgde ze. Ik luisterde alleen maar naar haar stem die de stilte in het bos vulde. Met mijn ogen volgde ik het knipperende lichtje van een vliegtuig in de lucht totdat het uit mijn zicht was verdwenen, erna keek ik weer naar de fonkelende sterren.
"Het is best koud." Zei Renesmee waarna ze begon te klappertanden. Ik grinnikte kort. "Een overhitte vampier die het koud heeft." Grijnzend-geïrriteerd keek ze me aan. "Kom hier." Ik wenkte haar, waardoor ze naar me toe schoof. Ik zette haar op mijn schoot en sloeg mijn armen om haar heen. "Beter?" "Beter."
"Misschien moeten we terug naar je huis." Fluisterde ik nadat we voor een lange tijd zwijgend naar de sterren hadden gekeken. Renesmee knikte kort waardoor ik mijn armen terugtrok. Ze kroop naar het begin van de tak en klom naar beneden. Ik volgde haar en we liepen naar huis.
Toen we voor de voordeur stonden stopte ik. "Misschien moet ik maar eens naar Billy." Renesmee draaide zich om en knikte. "Is goed." "Zie je morgen." "Doei." Na dat liep ik weg. Net voordat ik het bos inrende trok ik mijn shirt uit, eenmaal in het bos mijn andere kleren, en veranderde ik in een wolf. Ik rende zo hard als ik kon, gewoon om mezelf eens moe te rennen. De wind die door mijn vacht waaide en mijn huid verkoelde voelde fijn aan. Er was niemand anders, natuurlijk, het was vast rond 12 uur.
Toen het einde van het bos in zicht kwam, en ook mijn huis, transformeerde ik terug en trok ik mijn broek aan. Het laatste stukje liep ik.
"Slaap je al?" Zei ik nadat ik de voordeur open had gedaan. "Bijna. Nu niet meer." "Oh." Ik keek naar de zwarte schim op de bank en liet mijn ogen aan het donker wennen. "Ik ga maar gelijk slapen." De schim knikte en ik liep naar mijn kamer. Ik deed mijn broek uit, zodat ik alleen nog mijn boxershort aanhad en stapte in bed. Ik was eigenlijk totaal niet moe, dus voordat ik in slaap viel staarde ik door het kiertje tussen mijn gordijnen heen, naar buiten.
*
Ik werd wakker met een irritante hoofdpijn en duwde mezelf rechtop in mn bed. Ik kneep mijn ogen even hard dicht - zodat ik misschien wat meer wakker zou worden - en deed ze weer open.
Nog steeds moe.
Gelukkig ben ik zo'n iemand die niet twee uur lang in bed hoeft te blijven liggen nadat ik wakker ben geworden omdat ik er anders gewoon nièt uit kom, ik kwam altijd gewoon normaal uit bed, denk ik.
Ik had alles dan wel met de Cullens opgelost, maar nog niet met Billy en mijn vrienden. Ik realiseerde hoelang ik ze eigenlijk al niet gezien had, ook al voor dit.
Ik liep naar de keuken - terwijl ik een joggingbroek aan het ophijsen was, aangezien ik hem net aantrok - en vulde een kom met cornflakes en melk, stopte er een lepel in en plofte neer op de bank. Terwijl ik bijna klaar was met eten kwam Billy binnenlopen. "Goedemorgen." Zei hij. "Goedemorgen." Murmelde ik. Volle mond. Billy rolde kort met zijn ogen.
Ik stopte de laatste hap in mijn mond en kauwde en slikte en Billy bleef me maar aanstaren en ik wist niet wat ik moest doen en ik deed net alsof er niks aan de hand was maar dat was er wel. Help.
Ik zette de kom - nu leeg, net nog vol - op de salontafel voor me en trok mijn benen in een kleermakerszit.
Het zat niet lekker.
Dus schoof ik naar de hoek van de bank, zakte onderuit en legde mijn voeten op de salontafel.
"Dus." Begon ik, de 's' verlengend. Als een slang. Sis S. Weet je wel.
"Oké. Dus de reden dat ik 2 weken weg was was omdat de heksen een spreuk hadden uitgevoerd die misschien een klein beetje mislukt was omdat de ene zegt dat we 1,5e week zijn weggeweest en de andere zegt meer dan 2,5e week maar dat doet er niet toe want we zijn nu terug en het kwam dus door die heksen." Ik ratelde aan een stuk door, niet zoals ik gewend was van mezelf.
"Mhm." Zei Billy.
Ik trok een wenkbrauw op. "Is dat alles wat je te zeggen hebt?" Ik probeer het zo duidelijk mogelijk uit te leggen, op mijn manier sorry te zeggen, en wat zegt hij? 'Mhmh'
"Goed." Zei hij.
Goed, is wat hij zei. U kidding me? Heel erg, heel diep van binnen, oké misschien niet zo diep, begon ik licht geïrriteerd te raken. Min de licht. Ik was geïrriteerd.
"Oké, dan is dat ook weer opgelost." Zei ik zo luchtig als het maar zou kunnen. Alsof er niks meer aan de hand was. Wat het ook was.
"Nu ga ik naar Seth enzo en het hun uitleggen want ik denk niet dat ze vrolijk zijn."
Het enige wat Billy deed was knikken.
Knikken.
Ik wilde tegen hem schreeuwen omdat hij er zo luchtig over deed terwijl hij 2 dagen geleden half woedend was. Maar dat deed ik niet. Ceep calm.
Ik liep terug naar mijn kamer en veranderde van outfit voordat ik de deur uitliep.
Ik liep naar het strand, hopend dat er iemand was.
En dat hij of zij niet van me weg zou lopen.
Want dat zou irritant zijn.
En er was iemand.
Quil.
Toen hij me zag wilde hij weglopen, maar ik onderbrak hem. "Loop alsjeblieft niet weg. Ik wil het uitleggen." Ik liep verder naar hem toe, en gelukkig bleef hij staan. Met veel liefde keek hij me niet aan, maar op zijn minst bleef hij staan.
"Ik ga het kort en krachtig vertellen." Zei ik terwijl ik voor hem stond. Hij zweeg. "Ik ben 2 weken weggeweest omdat heksen het leuk vonden om een verlenngingsspreuk op mij en Renesmee uit te voeren waardoor het voor ons 1 dag leek weg te zijn maar voor jullie 2 weken of zo. Dus sorry, al weet ik niet waarvoor." Nadat ik het gezegd had realiseerde ik me dat iets van die zin niet grammaticaal klopte. Alsof dat wat boeide.
Quil bleef even zwijgend naar me kijken, maar na een tijdje glimlachte hij en trok me in zo'n bro-knuffel.
Ik denk dat hij mijn sorry had aanvaard.
Ik glimlachte maar terug, anders leek het alsof ik het niet leuk vond of zo.
"Ik heb gehoord dat Renesmee je weer..... Mag." Zei Quil terwijl we over het strand liepen. "Uhm, ja. Ik denk het wel." "Dat denk je of dat weet je?" "Weet." Quil grinnikte zacht.
"Hoe is het eigenlijk met Claire?" Het nu 3 jarig meisje waar Quil op ingeprint is. "Goed. Ik ben als haar grote broer, denk ik. Raad eens wat haar eerste woord was?" "Quil?" Hij knikte trots. "Jep." Ik kon het niet laten om niet te lachen, dus ik lachte.
Nadat we bijgekletst waren startte ik weer over het onderwerp waar we mee begonnen. Onze 'verdwijning'. "Heb je enig idee hoe ik de rest kan vertellen over dit alles?" Quil knikte. "Ik heb wel een idee."
Hoii. Misschien was dit een beetje een kort hoofdstuk? Anyways. Misschien heb je door dat ik nu ietsjepietsje anders schrijf? Ik vind het iets meer bij Jacob, of in het algemeen, jongens, passen. Iets luchtiger of zo. Idk. I hope u like it. Laat weten of je het beter of niet vind.

Nog iets. Ik wil een nieuw boek schrijven. Ik heb een ideetje, het heeft niets boven natuurlijks ofzo, ik denk zelf aan een mysterie- kort verhaal. Met plottwists enzo. Laat even weten of je hem zou lezen + of ik hem Engels of NL moet doen + ideeën voor boek-namen zijn welkom.

Vote, comment & follow