Possible (DUTCH)

Chapter 30

Dit is Renesmee nu^^ (ze is ong. 17 jaar door het snelle groeien qua uiterlijk. (Die zin is niet grammaticaal goed maar whatever) en btw qua karakter is ze ook 17. Oke ja.
(ze is btw wel dunner, omdat ze nu ziek is of hoe je het ook wilt noemen)
________________________________________________

I think as you grow older your christmas lights get smaller and the things you really want for the holidays cant be bought

Toen ik wakker werd was niets veranderd. Renesmee lag naast me, mijn arm over haar heen geslagen, haar adem, het piepen van de monitor.

Het maakte me opgelucht.

Renesmee sliep nog. Ik trok mijn arm terug en kroop zacht uit bed zodat ze niet wakker zou worden. Mission failed.

Ze draaide haar hoofd naar me toe en glimlachte kort. 'Goedemorgen.' Zei ze. Ze ging op haar rug liggen zodat ze beter naar me kon kijken en kneep haar ogen samen.
'Goedemorgen.' Zei ik terug. Ik haalde mijn hand door mijn warrige haar en ging op de stoel naast het bed zitten. Ik had het liefst naast Renesmee willen blijven liggen, maar het was het kleinste bed ooit waardoor ik super oncomfortabel lag.

'Hoe gaat het?' Vroeg ik.
Serieus, Jake.

'Buiten het feit om dat het voelt alsof ik ben aangereden door een bus...
Prima.'

Ik grinnikte kort. 'Mooizo, denk ik.' Renesmee glimlachte.

Het was een tijd stil, ik keek alleen maar naar Renesmee.

'Ik hou van je.' Zei Renesmee, haar mondhoek omhoog gekruld. Ik glimlachte kort. 'Ik ook van jou.'

Het was weer een tijd stil, het enige geluid wat er was was mijn knorrende maag. Renesmee grinnikte.

'Ik-ehh, ga wat eten pakken.' Ik stond op. 'Wil jij ook wat?'

Niet dat als ze eet ze het binnen 5 minuten weer uitkotst...

Renesmee schudde haar hoofd licht. Ik knikte en liep naar de keuken, pakte iets - ze hadden de keuken een lange tijd voor de "sier", maar nu stond er ook echt voedsel in voor Renesmee - en liep weer naar boven.

Renesmee sliep weer toen ik binnen kwam, ik grinnikte kort en ging zitten, at mijn eten.

Na een tijd kwam Carlisle binnen. Waarschijnlijk weer voor zijn dagelijkse controle.

'Slaapt ze?' Vroeg hij.

Nouja, zo ziet het er wel uit, vind je niet, Carlisle?

Ik knikte.

Carlisle beet op de binnenkant van zijn wang maar liep toch verder naar binnen.

'Ik moet je iets vragen,' begon Carlisle. Dit beloofde niet veel goeds te worden. Ik slikte kort en wachtte tot hij verder zou praten.

'Misschien moeten we Renesmee in kunstmatige coma houden.' Zei hij. Zijn ogen gingen naar Renesmee en snel weer terug.
'Wat?' Ik wist niet wat ik moest zeggen.
'Het zal beter zijn om te overleven.'
Ik nam een hap adem nadat ik doorhad dat ik mijn adem in had gehouden.
Mijn ogen schoten van Renesmee naar Carlisle.

Wat als Renesmee dood zou gaan tijdens de coma, of niet meer wakker zou worden, wat dan?

'Bella en Edward zijn akkoord gegaan, en we kunnen het beter zo snel mogelijk doen, als ze slaapt zal ze niets door hebben.' Zei hij.

Ik kneep mijn ogen samen en schudde mijn hoofd. 'Nee.'
Zijn gezicht vertrok.
'Nee.' Herhaalde ik.
Als Renesmee niet meer wakker word, of-
'Jacob, dit is het beste voor haar. Als ze zegt dat ze zich prima voelt, dan liegt ze. Waarschijnlijk voelt ze zich slechter dan gister.'