Possible (DUTCH)

Chapter 50

Don't put your happiness in other peoples hands.
They'll drop it.
They'll drop it everytime.

Het was maandag en ik zette mijn fiets in de fietsenstallingen op school.
Ik wilde niet dat Jacob me bracht.
Ik wilde dat niemand me bracht.

Er lag nog steeds sneeuw, het was koud.

Net voordat ik de trap op wilde lopen waardoor je naar binnen kon, viel ik. Ik gleed uit. Ik hoorde gegrinnik achter me en ik de twee meisjes die achter me stonden geïrriteerd aan, waardoor ze snel de trap opliepen.

Toen ik op wilde staan stond Luke ineens voor me.
Waar kwam hij altijd vandaan?

Hij grinnikte even en stak toen een hand naar me uit. 'Lach me niet uit.' Mompelde ik terwijl ik zijn hand pakte en mezelf omhoog terug. Ik klopte de sneeuw van mijn jas af.
'Kan je de trap oplopen zonder te vallen?' Hij grijnsde en ik rolde met mijn ogen.
'Ja.' Mompelde ik toen ik begon te lopen op de trap.

Bij de 4e tree gleed ik uit, alweer.
Luke ving me op en zette me terug op twee voeten.
Ik bloosde en glimlachte even naar hem. 'Dankje.' Zei ik zacht voordat ik de laatste tree op liep. Ik liep naar binnen en Luke liep achter me aan.

Ik liep naar mijn kluis en fronste even verbaasd naar Luke toen ik merkte dat hij me achterna gelopen was.
Hij leunde tegen de kluisjes aan en ik kreeg na een tijd door dat ik hem aanstaarde. Ik keek snel weg en opende mijn kluis.

'Dankje voor zaterdag.' Ik keek op en glimlachte. Ik trok mijn jas uit en stopte het in mijn kluis.
'Ik ben blij dat je gebeld hebt.' Ik deed mijn kluis dicht en hij glimlachte nog even, het voelde alsof duizenden mannetjes in mijn buik dansten.

O mijn god, stop Renesmee.
Je kunt niet verliefd op hem zijn.

***

Het was pauze en ik zocht net als elke pauze Luke op. Hij stond bij zijn kluis. Zijn armen waren over elkaar gevouwen en hij staarde voor zich uit.

Ik liep naar hem toe en ging voor hem staan.
Hij keek omlaag, naar mij.
'Hey.'
Er ontstond een glimlach op zijn gezicht.
'Hallo, Renesmee.'
En opnieuw was dat gevoel in mijn onderbuik.

Hij bleef naar me kijken en ik naar hem.
'Ives vroeg of je vrijdag weer langs kwam?'

Ik knikte. 'Ja, prima.'
'Serieus?' Hij keek verbaasd.
'Ja, ik denk dat ze me nu wel genoeg uitgetest hebben. Het was best... gezellig.'
Luke fronste alleen maar en glimlachte toen. 'Oké.'

Ik keek even om me heen en toen ik zag dat er niemand was ging op de grond zitten. Tegen de kluisjes.

'Wat doe je?'
Ik keek omhoog naar Luke en haalde mijn schouders op. 'Zitten.' Mompelde ik.
Hij grinnikte en ging naast me zitten.

***

Toen ik thuis was besloot ik Tate te bezoeken.
Ik wilde zijn advies.

Ik dropte mijn tas thuis af en begon toen het bos in te lopen.

Ik bleef staan voor Tate's "huis" en klopte op de voordeur.

'Wacht!' Hoorde ik hem schreeuwen. Ik grinnikte toen ik iets hoorde vallen.
Na een tijdje ging de deur open en ik liep naar binnen.

'Sorry, ik was- laat ook maar.' Zei hij.
Ik trok mijn jas en schoenen uit en ging op de bank zitten.

'Moet je niet bij Jacob zijn?'
Ik slikte en keek weg.
'Just sit down and listen.'
Ik wachtte totdat hij ging zitten en toen hij zat nam ik een hap adem.