Possible (DUTCH)

Chapter 27

De foto is Myths. (Tate's kat)

________________________________________________

Sometimes, all you need is someone who tells you're not as terrible as you think you are.

Weet je hoe ik wakker werd?

Dat zal ik je vertellen.

Ik viel van het veel te kleine bed af.

Boem, op de grond.

Mompelend ging ik rechtop zitten.

Dit was de perfecte manier om wakker te worden. Not.

Ik hoorde Renesmee kort grinniken en keek op om haar te zien liggen, kijkend naar mij. 'Sorry.' Zei ze grijnzend. Ik stond hoofdschuddend op en keek haar aan.

'Als ik niet wakker word moet je me voortaan maar van het bed duwen.' Zei ik met opgetrokken mondhoek. Renesmee glimlachte kort.

'Hoe voel je je?' Vroeg ik. Ik maakte een gebaar met mijn handen waardoor ze opschoof zodat ik naast haar kon zitten. Ze duwde zichzelf omhoog. 'Slecht.' Mompelde ze. Ik fronste. Ze rolde kort met haar ogen.

'Ik voel me al een paar dagen slecht, Jake. Eigenlijk al een week, ofzo.'

Ik haalde een wenkbrauw op. Ik wist dat ze zich niet goed voelde, maar het was alsof ze het verborgen hield.

Best logisch, eigenlijk.

'Misschien zou je het moeten vertellen als je je... niet,... goed voelt.' Zei ik. Langzaam ging haar linker wenkbrauw omhoog.

'Dan zou ik dat 24/7 zeggen Jake, ik wil je niet bezorgd maken.' Zei ze. Ik zuchtte in mezelf.

'Dus, hoe voel je je?' Vroeg ik. Ze rolde met haar ogen maar gaf na een korte stilte toch antwoord.
'Buiten de hoofdpijn, keelpijn, misselijkheid, duizeligheid, moeheid, slapheid, pijn in het algemeen. Goed.' Zei ze.

Ik slikte kort.

'Was dat wat je wilde horen? Hoe slecht het wel niet gaat?' Vroeg ze. Ik keek weg. 'Waarom kunnen we niet gewoon over..., andere dingen praten. Ik wil mijn laatste dagen niet moeten vertellen hoe slecht ik me wel niet voel.' Haar stem zwakte wat af bij het laatste gedeelte van de zin. Ze zuchtte.

'Als dit zich allemaal, gewoon, misschien een half jaartje had uitgesteld... Dan had ik alles kunnen afmaken.' Zei ze zacht. Ik keek haar vragend aan. 'Wat..., afmaken?' Vroeg ik. Ze keek kort naar me.

'Je weet nog wel, die brief op het graf?'
Ik knikte.

'Dat, bijvoorbeeld. En het gedoe, met die-' ze wilde schelden, maar hield zich in. 'Heksen.' Maakte ze zichzelf af. Ik keek haar pijnzend aan. 'Ik handel het wel met ze af.' Zei ik. Renesmee keek me licht onbegrijpelijk aan. 'Het zijn mijn problemen, niet die van jou, Jacob.' Zei ze. 'Ik moet het doen.' Zei ze, de paniek in haar stem begon op te komen.
Ik zuchtte en pakte haar hand. 'Het komt goed.' Zei ik. Ze keek naar me en slikte. Snel knikte ze. Ik gaf een kneepje in haar hand en daarna een kus.

De deur ging open, en net zoals elke vorige ochtend kwam Carlisle binnenlopen om alles te checken.

'Hoe gaat het?' Vroeg hij.
'Alsof je dat net niet allemaal hebt gehoord.' Zei Renesmee met haar ogen rollend.
Carlisle grinnikte kort terwijl hij een paar dingen deed waar ik géén verstand van had.
Toen hij klaar was bleef hij staan.
'Renesmee?' Zei hij.
Renesmee keek op. 'Mhm?'
'Ik wil dat je eerst luistert voordat je nee zegt.' Zei hij. Renesmee trok een wenkbrauw op.
'Het zou beter zijn om mensenbloed te gaan drinken.' Zei hij.
Renesmee's gezicht vertrok. 'Nee.' Zei ze. Carlisle stak zijn hand naar haar uit als teken dat ze stil moest zijn. Ze perste haar lippen op elkaar.
'Het zal je lichaam helpen om meer energie te krijgen, en dan zul je je in ieder geval, hoop ik, fitter voelen. Plus, dat is wat ik hoop, je zult groeien. Van binnen, dan.' Zei hij. Hij keek Renesmee met een doordringende, overhaalbare blik aan.
Renesmee klemde haar kaken op elkaar.
'Als ik dit overleef, doe ik dat op dierenbloed. Geen mensenbloed.' Zei ze vastberaden.
Carlisle perste zijn lippen op elkaar en knikte toen. 'Goed, als jij dat wilt.' Hij rechtte zijn rug en liep terug naar de deur.
'Wij gaan jagen, als er iets is, ik heb mijn mobiel mee.' Zei hij. Hij keek meer naar mij dan naar Renesmee. Ik knikte. In gedachtes grinnikend om Carlisle met een mobiel te zien.
Carlisle bleef kort staan en liep daarna weg. Ik begon pas te praten toen ik wist dat iedereen het huis uit was, ver genoeg om niets te kunnen horen.
'Waarom?' Vroeg ik aan haar. Renesmee knipperde een paar keer met haar ogen en keek daarna naar mij.
'Zoals ik al zei. Overleven doe ik met dierenbloed, geen mensenbloed.' Zei ze.
Ik slikte, ik wist dat ik haar niet over kon halen. Renesmee die haar beslissingen gemaakt had wad de lastigste.
Na een lange stilte hoorden we geklop op de voordeur, beneden.
Ik keek Renesmee aan in de hoop dat ze wist wie het was, maar ze haalde haar schouders op.
'Ik ga wel.' Zei ik. Ik stond op en liep naar de deur. 'Niet dat ik kon gaan.' Zei ze. Met een geïrriteerde blik keek ik naar haar om, ze grijnsde. Met mijn hoofd schuddend liep ik naar beneden en deed ik de voordeur open.
'Hé! Ik heb Myths meegenomen. Ze zeggen altijd dat katten of honden een positieve energie meebrengen, ofzo. Mag hij mee naar binnen?' 'Ik weet n-' Hij was al binnen. Samen met Myths in zijn armen. Ik rolde mijn ogen en deed de voordeur dicht. Ik liep achter hem aan naar boven.

'Tata? Wat doe je hier?' Vroeg Renesmee. Hij haalde zijn schouders op. 'Ben ik verboden te komen?' Vroeg hij. Snel schudde ze haar hoofd, maar stopte al snel en reek zuchtend naar haar hoofd. Na een paar seconden keek ze weer op.
'Ik heb Myths meegenomen.' Zei Tate.
Alsof Renesmee dat nog niet gezien had.
Renesmee glimlachte kort toen de kat op het bed sprong en spinnend op haar benen ging liggen.
Fijn. Katten.

Ik stak mijn handen in mijn zakken en liep naar het uiteinde van Renesmee's bed, aangezien Tate op de stoel waar ik net op zat zat en ik niet naast Renesmee wilde zitten als er een kát op haar bed lag.

Dat klinkt vast erg kinderachtig.
Het is ook kinderachtig.

'Dus, ehm-' begon Tate. We keken beide naar hem, wachtend tot hij zou gaan praten.

'Ik heb mijn reukzintuigen terug, ik bedoel, de weerwolf- reukzintuigen.' Hij glimlachte.

Ik glimlachte en feliciteerde hem, net als Renesmee, en toen was het weer stil.

'Hoe is het?' Vroeg Tate aan Renesmee. 'Prima.' Zei ze. Tate fronste kort maar knikte. 'Oké.' Zei hij

Vote, comment & follow