Possible (DUTCH)

Chapter 28

TATE ^^^
________________________________________________

She always had a way with her brokennes. She would take her pieces and make them beautiful.

Nadat we "bijgekletst" hadden met Tate, keek Tate op de klok. 'Shit.' Zei hij zacht. Snel stond hij op. 'Is er iets?' Vroeg Renesmee. 'Ik kom te laat voor werk. Is het goed als ik Myths hier laat?' Renesmee knikte kort. Tate glimlachte kort. 'Oké. Ik kom morgen weer langs.' Zei hij voordat hij weg, laten we zeggen, rende.

'Hoelang lig ik al zo, eigenlijk?' Vroeg Renesmee zacht. Ik keek haar aan en telde de dagen in mijn hoofd. 'Acht.' Zei ik. Renesmee knikte kort en duwde zichzelf omhoog.
'Ik wil douchen.' Zei ze. Ze zwiepte haar benen over de bedrand en stond op. Ze stond kort trillend op haar benen voordat ze haar weer op bed liet vallen. 'Ik wist niet dat het zo moeilijk zou zijn om te stáán.' Zei ze. Ik slikte even.

Hoe meer rust, hoe beter.
Had Carlisle gezegd.

Maar Renesmee wilde douchen. Na die acht dagen...

Ik stond op en stak mijn hand naar haar uit.
'Ik ondersteun je wel.' Zei ik. Ze glimlachte kort en pakte toen mijn hand. Vervolgens trok ze zich omhoog en bleef kort staan. Licht bevend. Ze ademde diep in voor ze een stap vooruit zette. Ik legde haar arm om mijn nek heen zodat ze op me kon steunen en hield mijn arm om haar heup. Moeizaam ging ze vooruit, maar het lukte.

'B-badrand.' Zei ze gehaast toen we in de badkamer kwamen. Ik liep met haar naar het bad en ze liet zich neerploffen op de rand. Opgelucht haalde ze adem. Wat 8 dagen met haar konden doen...

'Kan je de rest alleen.., of?' Vroeg ik. Renesmee had zich omgedraaid om het bad vol te laten lopen.
'Wat, durf je me nu niet meer naakt te zien ofzo?'
Ze grijnsde.

Ik bleef haar alleen maar aankijken, ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest zeggen.

Renesmee grinnikte kort. 'Ik red mezelf wel. Als ik hulp nodig heb roep ik wel.' Zei ze. Ze krulde haar mondhoek op en leunde zich naar voren om haar sokken uit te trekken.

Zelfs haar voeten waren dun en mager geworden.

'Kan je wat kleren uit mijn kamer pakken? Pak maar.., gewoon iets.' Zei ze. Ik knikte kort. 'J-ja, ja.' Stotterde ik. Het was me nu pas opgevallen hoe mager Renesmee wel niet was geworden en het had me licht in shock gemaakt.

Snel liep ik de badkamer uit, schoppend tegen iets wat een kussen op een kussen leek. Ik keek naar mijn voet, waarnaast een kat geïrriteerd naar boven keek. Myths. Ik tolde met mijn ogen en liep verder, Renesmee's slaapkamer in.

Waar was haar kledingkast?
Geen kledingkast.

Ik keek om me heen totdat ik opmerkte dat er 2 deuren waren.
O ja, dat was waar ook.
Renesmee had een inloopkast.

Ik pakte wat kleding en liep terug naar de badkamer. Ik legde het op de wastafel en keek kort naar Renesmee. Die nog steeds op de badrand zat. Proberend om haar broek uit te trekken.
Ze vloekte wat binnensmonds totdat ze opmerkte dat ik er alweer was.
'Oh.' Ze glimlachte waterig. 'Dankje.' Zei ze terwijl ze kort naar de kleren op de wastafel keek.
'Moet ik echt niet helpen?' Vroeg ik. Renesmee schudde haar hoofd terwijl ze de knoop van haar broek nogsteeds probeerde los te krijgen.
Ik moest grinniken.
En ik wist dat het niet grappig was, want Renesmee was zelfs te zwak om een knoop op haar broek te openen.
Maar het zag er grappig uit

'Misschien moet je toch wel helpen.' Gaf ze toe. Ze grijnsde onschuldig. Ik grinnikte kort en liep naar haar toe. Hielp met haar kleding en hielp met het in bad komen.

Renesmee zat in bad. Na heel veel moeite. Het was best grappig, tho.

'Verder nog iets?' Vroeg ik. Ze schudde haar hoofd terwijl ze een hand door haar haar haalde.
'Als ik je hulp nodig hebt vraag ik het wel.' Zei ze. Ik knikte kort.
'Goed.' Zei ik. Ik liep naar de deur en stapte de badkamer uit.
'Echt vragen als je iets nodig hebt, hè?'
Ze rolde met haar ogen. 'Ja, Jake.'
Ik glimlachte kort en deed toen de badkamerdeur dicht voordat ik terug naar de kamer liep waar Renesmee's "ziekenbed" stond.
Laat ik het de ziekenkamer noemen.
Ik ging zitten op de stoel en staarde voor me uit.
Wat had ik anders te doen.

'Jake' hoorde ik Renesmee zeggen. Ik stond op en liep naar de badkamer. Ze was aangekleed, wat ik best knap van haar vond, en zat net als ervoor op de badrand.
'Je moet me helpen met lopen.' Zei ze. Ik knikte en liep naar haar toe. Ik legde net als net haar arm over mijn schouder en mijn arm om haar heup. Ze stond op en langzaam gingen we vooruit.

'Ik voel me een bejaarde.' zei ze. Ik grinnikte kort. 'Het enige wat ik nodig heb is een wandelstok of zo'n rollend rekje.' zei ze. Inmiddels stonden we naast het bed en liet ze zichzelf op het bed vallen. Opgelucht haalde ze adem en keek ze naar haar benen, die net zo dun als de rest van haar lichaam waren.

Ze keek omhoog en glimlachte kort naar me. Ik ging zitten en staarde haar aan.

En toen kwam het besef dat haar hart elk moment kon stoppen. Ik slikte en keek weg.

'Is er iets?' Vroeg ze. Ik keek terug en schudde haastig mijn hoofd. 'N-nee' zei ik. Ze fronste kort, maar knikte.

De voordeur ging open, Carlisle en de anderen waren dus klaar met jagen.

***
Renesmee sliep, en ik hoorde de deur opengaan. Ik keek om, Alice stond in de deuropening.
'Kan ik binnenkomen?' Ik knikte. Ze glimlachte kort en stapte naar binnen, sloot de deur achter zich. Ongemakkelijk liep ze naar het bed en keek ze naar Renesmee, op de een of andere reden met een glimlach op haar gezicht.
Ik rolde mijn ogen en keek weg, hoe kun je nou weer glimlachen om iemand die op sterven ligt?
Alice's ogen schoten naar me en ze fronste. 'Is er iets?' vroeg ze.
Ja, er is iets.
'Hoe kun je glimlachen over dat ze op sterven ligt?' Haar gezicht vertrok een beetje, maar ze herstelde het snel.

'Ik kreeg ooit een visioen, van jou en Renesmee.' Ze stopte even.

'Ze gaat het overleven.' Zei ze vastbesloten.

En hoe wist ze dat zo zeker?

Vote, comment & follow